Hioba 9
1 A Hiob odpowiedział:
Then Job answered and said,
2 Doprawdy, wiem, że tak [jest]. Lecz jak człowiek miałby być usprawiedliwiony przed Bogiem?
Of a truth I know that it is so. But how can man be just with God?
3 Gdyby chciał się z nim spierać, nie odpowie mu ani raz na tysiąc.
If he is pleased to contend with him, he cannot answer him one of a thousand.
4 Ma on mądre serce i potężną siłę. Kto mu się sprzeciwił i powodziło mu się?
He is wise in heart, and mighty in strength. Who has hardened himself against him, and prospered?
5 On przenosi góry, a [ludzie] nie zauważają, przewraca je w swoim gniewie.
He who removes the mountains, and they do not know it when he overturns them in his anger,
6 On wstrząsa ziemią z jej miejsca i trzęsą się jej filary.
who shakes the earth out of its place, and the pillars of it tremble,
7 On rozkaże słońcu i ono nie wschodzi, zamyka też gwiazdy pieczęcią.
who commands the sun, and it does not rise, and seals up the stars,
8 On sam rozciąga niebiosa i kroczy po falach morza.
who alone stretches out the heavens, and treads upon the waves of the sea,
9 On stworzył Niedźwiedzicę, Oriona, Plejady i gwiazdozbiory południa.
who makes the Bear, Orion, and the Pleiades, and the chambers of the south,
10 On czyni rzeczy wielkie i niezbadane, cuda, których zliczyć nie można.
who does great things past finding out, yea, marvelous things without number.
11 Oto przechodzi obok mnie, a nie widzę go; mija mnie, a ja go nie dostrzegam.
Lo, he goes by me, and I do not see him. He also passes on, but I do not perceive him.
12 Oto gdy zabiera, któż go powstrzyma? Któż mu powie: Co czynisz?
Behold, he seizes; who can hinder him? Who will say to him, What are thou doing?
13 Gdyby Bóg nie odwrócił swego gniewu, zuchwali pomocnicy upadliby pod nim.
God will not withdraw his anger. The helpers of Rahab stoop under him.
14 Jakże ja mu odpowiem? [Jakie] słowa wybiorę, aby się z nim spierać?
How much less shall I answer him, and choose out my words to reason with him?
15 Choćbym był sprawiedliwy, nie odpowiedziałbym mu, lecz błagałbym swojego sędziego.
Whom, though I were righteous, yet I would not answer. I would make supplication to my judge.
16 Choćbym go wzywał, a on by się odezwał, jeszcze nie uwierzyłbym, że mnie wysłuchał;
If I had called, and he had answered me, yet I would not believe that he hearkened to my voice.
17 Kruszy mnie bowiem burzą i pomnaża moje rany bez powodu.
For he breaks me with a tempest, and multiplies my wounds without cause.
18 Nie pozwala mi odetchnąć, raczej napełnia mnie goryczą.
He will not allow me to take my breath, but fills me with bitterness.
19 Jeśli [chodzi] o siłę, oto jest potężny, a jeśli chodzi o sąd, któż mnie przed nim przyprowadzi?
If of strength, lo, he is mighty! And if of justice, who will summon me?
20 Jeśli się usprawiedliwię, moje usta mnie potępią. Jeśli powiem, że jestem doskonały, to one wykażą, że jestem przewrotny.
Though I be righteous, my own mouth shall condemn me. Though I be perfect, it shall prove me perverse.
21 Choćbym był doskonały, przecież nie znałbym swojej duszy; gardziłbym swoim życiem.
Though I were perfect, I do not regard myself. I despise my life.
22 Jedno jest [pewne], dlatego powiedziałem: On niszczy [zarówno] doskonałego, [jak] i niegodziwego;
It is all one thing. Therefore I say, He destroys the perfect and the wicked.
23 Jeśli bicz nagle zabija, śmieje się on z doświadczenia niewinnych.
If the scourge kills suddenly, he will laugh at the trial of the innocent.
24 Ziemia została wydana w ręce niegodziwego. On zakrywa oblicze sędziów. A jeśli nie on, któż [to czyni]?
The earth is given into the hand of the wicked. He covers the faces of the judges of it. If not he, who then is it?
25 Ale moje dni są szybsze niż goniec, uciekły i nie widziały nic dobrego.
Now my days are swifter than a runner. They flee away. They see no good,
26 Przeminęły jak szybkie łodzie, jak orzeł, który rzuca się na żer.
They are passed away as the swift ships, as the eagle that swoops on the prey.
27 Jeśli powiem: Zapomnę o swojej skardze, zaniecham swego gniewu i pocieszę się;
If I say, I will forget my complaint. I will put off my sad countenance, and be of good cheer,
28 Wtedy przerażają mnie wszystkie moje cierpienia, bo wiem, że nie uznasz mnie za niewinnego.
I am afraid of all my sorrows. I know that thou will not hold me innocent.
29 Jeśli jestem niegodziwy, to czemu trudzę się na próżno?
I shall be condemned. Why then do I labor in vain?
30 Choćbym się umył wodą ze śniegu i oczyścił mydłem swoje ręce;
If I wash myself with snow water, and make my hands ever so clean,
31 Ty i tak zanurzysz mnie w dole i moje szaty będą się mną brzydzić.
yet thou will plunge me in the ditch, and my own clothes shall abhor me.
32 On bowiem nie jest człowiekiem jak ja, abym śmiał mu odpowiedzieć i abyśmy razem stanęli przed sądem.
For he is not a man, as I am, that I should answer him, that we should come together in judgment.
33 Nie ma między nami rozjemcy, który mógłby położyć rękę na nas obu.
There is no umpire between us who might lay his hand upon us both.
34 Niech tylko zdejmie ze mnie swoją rózgę, a jego groza niech mnie już nie przeraża;
Let him take his rod away from me, and let not his terror make me afraid.
35 Wtedy będę mówił i nie będę się go bać; ale tak nie jest ze mną.
Then I would speak, and not be afraid of him, for I am not so in myself.
