Hioba 9
1 A Hiob odpowiedział:
Job antwoordde, en sprak:
2 Doprawdy, wiem, że tak [jest]. Lecz jak człowiek miałby być usprawiedliwiony przed Bogiem?
Zeker, ik weet wel, dat het zo is; Maar hoe kan een mens tegenover God in zijn recht zijn?
3 Gdyby chciał się z nim spierać, nie odpowie mu ani raz na tysiąc.
Wanneer hij Hem ter verantwoording wil roepen, Geeft Hij niet eens op de duizendmaal antwoord;
4 Ma on mądre serce i potężną siłę. Kto mu się sprzeciwił i powodziło mu się?
Wie heeft den Alwijze en den Almachtige Ooit ongedeerd getrotseerd?
5 On przenosi góry, a [ludzie] nie zauważają, przewraca je w swoim gniewie.
Hem, die bergen verzet, en ze merken het niet, Ze onderstboven keert in zijn toorn;
6 On wstrząsa ziemią z jej miejsca i trzęsą się jej filary.
Die de aarde op haar plaats doet schudden, Haar zuilen trillen ervan;
7 On rozkaże słońcu i ono nie wschodzi, zamyka też gwiazdy pieczęcią.
Die de zon bevel geeft, niet te stralen, En de sterren onder een zegel legt!
8 On sam rozciąga niebiosa i kroczy po falach morza.
Die de hemel uitspant, Hij alleen, En voortschrijdt over de golven der zee;
9 On stworzył Niedźwiedzicę, Oriona, Plejady i gwiazdozbiory południa.
Die Grote Beer en Orion schiep, Plejaden en het Zuiderkruis;
10 On czyni rzeczy wielkie i niezbadane, cuda, których zliczyć nie można.
Die grootse, ondoorgrondelijke dingen wrocht, En talloze wonderen!
11 Oto przechodzi obok mnie, a nie widzę go; mija mnie, a ja go nie dostrzegam.
Zie, Hij gaat mij voorbij, en ik zie het niet, Hij glijdt langs mij heen, ik bemerk het niet;
12 Oto gdy zabiera, któż go powstrzyma? Któż mu powie: Co czynisz?
Rooft Hij: Wie zal Hem weerhouden? Wie Hem zeggen: Wat doet Gij?
13 Gdyby Bóg nie odwrócił swego gniewu, zuchwali pomocnicy upadliby pod nim.
God, die zijn gramschap niet weerhoudt: Zelfs Ráhabs helpers moesten zich onder Hem krommen!
14 Jakże ja mu odpowiem? [Jakie] słowa wybiorę, aby się z nim spierać?
Hoe zou ik Hem dan ter verantwoording roepen, Mijn woorden tegenover Hem vinden?
15 Choćbym był sprawiedliwy, nie odpowiedziałbym mu, lecz błagałbym swojego sędziego.
Ik, die geen antwoord krijg, al heb ik ook recht, Maar mijn Rechter om genade moet smeken;
16 Choćbym go wzywał, a on by się odezwał, jeszcze nie uwierzyłbym, że mnie wysłuchał;
En al gaf Hij mij antwoord, als ik riep, Dan geloof ik niet, dat Hij naar mij zou luisteren.
17 Kruszy mnie bowiem burzą i pomnaża moje rany bez powodu.
Hij, die mij vertrapt om een kleinigheid En mijn smarten vermeerdert om niet;
18 Nie pozwala mi odetchnąć, raczej napełnia mnie goryczą.
Hij, die mij niet op adem laat komen, Maar mij met bitter wee overstelpt.
19 Jeśli [chodzi] o siłę, oto jest potężny, a jeśli chodzi o sąd, któż mnie przed nim przyprowadzi?
Gaat het om kracht: Hij is er, de Sterke! Gaat het om recht: Wie klaagt Hem aan?
20 Jeśli się usprawiedliwię, moje usta mnie potępią. Jeśli powiem, że jestem doskonały, to one wykażą, że jestem przewrotny.
Al had ik ook recht, zijn mond veroordeelde mij; Al was ik onschuldig, Hij verklaarde mij schuldig!
21 Choćbym był doskonały, przecież nie znałbym swojej duszy; gardziłbym swoim życiem.
Ben ik onschuldig? Ik weet het zelf nu niet meer. Ik verfoei mijn bestaan: Het is mij allemaal één!
22 Jedno jest [pewne], dlatego powiedziałem: On niszczy [zarówno] doskonałego, [jak] i niegodziwego;
Maar daarom roep ik het uit: Onschuldigen en schuldigen slaat Hij neer!
23 Jeśli bicz nagle zabija, śmieje się on z doświadczenia niewinnych.
Wanneer zijn gesel plotseling doodt, Lacht Hij met de vertwijfeling van de onschuldigen;
24 Ziemia została wydana w ręce niegodziwego. On zakrywa oblicze sędziów. A jeśli nie on, któż [to czyni]?
Is het land aan bozen overgeleverd, Hij bindt nog een blinddoek op het gelaat van de rechters: Want zo Hij het niet doet, Wie doet het dan wel?
25 Ale moje dni są szybsze niż goniec, uciekły i nie widziały nic dobrego.
Zo vliegen mijn dagen voorbij, Sneller nog dan een ijlbode; Zo vluchten ze weg, Zonder geluk te aanschouwen;
26 Przeminęły jak szybkie łodzie, jak orzeł, który rzuca się na żer.
Ze schieten heen als schepen van riet, Als een adelaar, die zich werpt op zijn prooi.
27 Jeśli powiem: Zapomnę o swojej skardze, zaniecham swego gniewu i pocieszę się;
Denk ik, ik wil mijn jammer vergeten, Weer vrolijk schijnen en blij,
28 Wtedy przerażają mnie wszystkie moje cierpienia, bo wiem, że nie uznasz mnie za niewinnego.
Dan ben ik weer bang voor al mijn smarten, Wetend, dat Gij mij niet voor onschuldig houdt.
29 Jeśli jestem niegodziwy, to czemu trudzę się na próżno?
En wanneer ik dan toch schuldig moet zijn, Waarom doe ik mijn best, om niet?
30 Choćbym się umył wodą ze śniegu i oczyścił mydłem swoje ręce;
Al was ik mij nog zo schoon met sneeuw, En reinig mijn handen met zeep,
31 Ty i tak zanurzysz mnie w dole i moje szaty będą się mną brzydzić.
Toch ploft Gij mij neer in het vuil, Zodat mijn kleren van mij walgen.
32 On bowiem nie jest człowiekiem jak ja, abym śmiał mu odpowiedzieć i abyśmy razem stanęli przed sądem.
Neen, Gij zijt geen mens, zoals ik, dien ik ter verantwoording roep, Zodat wij te zamen voor de rechtbank verschijnen!
33 Nie ma między nami rozjemcy, który mógłby położyć rękę na nas obu.
Ach, mocht er een scheidsrechter tussen ons zijn, Die zijn hand op ons beiden kon leggen;
34 Niech tylko zdejmie ze mnie swoją rózgę, a jego groza niech mnie już nie przeraża;
Die Gods roede van mij weg zou nemen, Zodat de schrik voor Hem mij niet deerde:
35 Wtedy będę mówił i nie będę się go bać; ale tak nie jest ze mną.
Dan zou ik spreken zonder Hem te vrezen; Maar nu er geen is, neem ik het op voor mijzelf!
