Hioba 9
1 A Hiob odpowiedział:
Job progovori i reče:
2 Doprawdy, wiem, że tak [jest]. Lecz jak człowiek miałby być usprawiedliwiony przed Bogiem?
“Zaista, dobro ja znadem da je tako: kako da pred Bogom čovjek ima pravo?
3 Gdyby chciał się z nim spierać, nie odpowie mu ani raz na tysiąc.
Ako bi se tkogod htio prÓeti s njime, odvratio mu ne bi ni jednom od tisuću.
4 Ma on mądre serce i potężną siłę. Kto mu się sprzeciwił i powodziło mu się?
Srcem on je mudar, a snagom svesilan, i tko bi se njemu nekažnjeno opro?
5 On przenosi góry, a [ludzie] nie zauważają, przewraca je w swoim gniewie.
On brda premješta, a ona to ne znaju, u jarosti svojoj on ih preokreće.
6 On wstrząsa ziemią z jej miejsca i trzęsą się jej filary.
Pokreće on zemlju sa njezina mjesta, iz temelja njene potresa stupove.
7 On rozkaże słońcu i ono nie wschodzi, zamyka też gwiazdy pieczęcią.
Kad zaprijeti suncu, ono se ne rađa, on pečatom svojim i zvijezde pečati.
8 On sam rozciąga niebiosa i kroczy po falach morza.
Jedini on je nebesa razapeo i pučinom morskom samo on hodao.
9 On stworzył Niedźwiedzicę, Oriona, Plejady i gwiazdozbiory południa.
Stvorio je Medvjede i Oriona, Vlašiće i zvijezđa na južnome nebu.
10 On czyni rzeczy wielkie i niezbadane, cuda, których zliczyć nie można.
Tvorac on je djela silnih, nepojmljivih čudesa koja se izbrojit' ne mogu.
11 Oto przechodzi obok mnie, a nie widzę go; mija mnie, a ja go nie dostrzegam.
Ide pored mene, a ja ga ne vidim; evo, on prolazi - ja ga ne opažam.
12 Oto gdy zabiera, któż go powstrzyma? Któż mu powie: Co czynisz?
Ugrabi li što, tko će mu to priječit, i tko ga pitat smije: 'Što si učinio?'
13 Gdyby Bóg nie odwrócił swego gniewu, zuchwali pomocnicy upadliby pod nim.
Bog silni srdžbu svoju ne opoziva: pred njim poniču saveznici Rahaba.
14 Jakże ja mu odpowiem? [Jakie] słowa wybiorę, aby się z nim spierać?
Pa kako onda da njemu odgovorim, koju riječ da protiv njega izaberem?
15 Choćbym był sprawiedliwy, nie odpowiedziałbym mu, lecz błagałbym swojego sędziego.
I da sam u pravu, odvratio ne bih, u suca svojega milost bih molio.
16 Choćbym go wzywał, a on by się odezwał, jeszcze nie uwierzyłbym, że mnie wysłuchał;
A kad bi se na zov moj i odazvao, vjerovao ne bih da on glas moj sluša.
17 Kruszy mnie bowiem burzą i pomnaża moje rany bez powodu.
Jer, za dlaku jednu on mene satire, bez razloga moje rane umnožava.
18 Nie pozwala mi odetchnąć, raczej napełnia mnie goryczą.
Ni časa jednoga predahnut' mi ne da, nego mene svakom gorčinom napaja!
19 Jeśli [chodzi] o siłę, oto jest potężny, a jeśli chodzi o sąd, któż mnie przed nim przyprowadzi?
Ako je na snagu - tÓa on je najjači! Ako je na pravdu - tko će njega na sud?
20 Jeśli się usprawiedliwię, moje usta mnie potępią. Jeśli powiem, że jestem doskonały, to one wykażą, że jestem przewrotny.
Da sam i prav, usta bi me osudila, da sam i nevin, zlim bi me proglasila.
21 Choćbym był doskonały, przecież nie znałbym swojej duszy; gardziłbym swoim życiem.
A jesam li nevin? Ni sam ne znam više, moj je život meni sasvim omrzao!
22 Jedno jest [pewne], dlatego powiedziałem: On niszczy [zarówno] doskonałego, [jak] i niegodziwego;
Jer, to je svejedno; i zato ja kažem: nevina i grešnika on dokončava.
23 Jeśli bicz nagle zabija, śmieje się on z doświadczenia niewinnych.
I bič smrtni kad bi odjednom ubijo ... ali on se ruga nevolji nevinih.
24 Ziemia została wydana w ręce niegodziwego. On zakrywa oblicze sędziów. A jeśli nie on, któż [to czyni]?
U zemlji predanoj u šake zlikovaca, on oči sucima njezinim zastire. Ako on to nije, tko je drugi onda?
25 Ale moje dni są szybsze niż goniec, uciekły i nie widziały nic dobrego.
Od skoroteče su brži moji dani, bježe daleko, nigdje dobra ne videć.'
26 Przeminęły jak szybkie łodzie, jak orzeł, który rzuca się na żer.
K'o čamci od rogoza hitro promiču, k'o orao na plijen kada se zaleti.
27 Jeśli powiem: Zapomnę o swojej skardze, zaniecham swego gniewu i pocieszę się;
Kažem li: zaboravit ću jadikovku, razvedrit ću lice i veseo biti,
28 Wtedy przerażają mnie wszystkie moje cierpienia, bo wiem, że nie uznasz mnie za niewinnego.
od mojih me muka groza obuzima, jer znadem da me ti ne držiš nevinim.
29 Jeśli jestem niegodziwy, to czemu trudzę się na próżno?
Ako li sam grešan, tÓa čemu onda da zalud mučim sebe.
30 Choćbym się umył wodą ze śniegu i oczyścił mydłem swoje ręce;
Kad bih i sniježnicom sebe ja isprao, kad bih i lugom ruke svoje umio,
31 Ty i tak zanurzysz mnie w dole i moje szaty będą się mną brzydzić.
u veću bi me nečist opet gurnuo, i moje bi me se gnušale haljine!
32 On bowiem nie jest człowiekiem jak ja, abym śmiał mu odpowiedzieć i abyśmy razem stanęli przed sądem.
Nije čovjek k'o ja da se s njime pravdam i na sud da idem s njim se parničiti.
33 Nie ma między nami rozjemcy, który mógłby położyć rękę na nas obu.
Niti kakva suca ima među nama da ruke svoje stavi na nas dvojicu,
34 Niech tylko zdejmie ze mnie swoją rózgę, a jego groza niech mnie już nie przeraża;
da šibu njegovu od mene odmakne, da užas njegov mene više ne plaši!
35 Wtedy będę mówił i nie będę się go bać; ale tak nie jest ze mną.
Govorit ću ipak bez ikakva straha, jer ja nisam takav u svojim očima!
