Hioba 8

1 Wtedy Bildad z Szuach odpowiedział:

Respondens autem Baldad Suhites, dixit:

2 Jak długo będziesz mówił takie rzeczy? [Jak długo] słowa z twoich ust [będą jak] gwałtowny wiatr?

Usquequo loqueris talia, et spiritus multiplex sermones oris tui?

3 Czy Bóg wypacza sąd? Czy Wszechmocny wypacza sprawiedliwość?

Numquid Deus supplantat judicium? aut Omnipotens subvertit quod justum est?

4 Jeśli twoi synowie zgrzeszyli przeciwko niemu, a on ich odrzucił za ich nieprawość;

Etiam si filii tui peccaverunt ei, et dimisit eos in manu iniquitatis suæ:

5 Jeśli zwrócisz się pilnie do Boga i będziesz błagać Wszechmocnego;

tu tamen si diluculo consurrexeris ad Deum, et Omnipotentem fueris deprecatus;

6 Jeśli jesteś czysty i prawy, wtedy na pewno obudzi się dla ciebie i poszczęści mieszkaniu twojej sprawiedliwości.

si mundus et rectus incesseris: statim evigilabit ad te, et pacatum reddet habitaculum justitiæ tuæ,

7 A [choćby] twój początek był niewielki, jednak twój koniec bardzo się rozmnoży.

in tantum ut si priora tua fuerint parva, et novissima tua multiplicentur nimis.

8 Bo zapytaj, proszę, dawnych pokoleń i rozważ doświadczenie ich ojców;

Interroga enim generationem pristinam, et diligenter investiga patrum memoriam

9 (My bowiem jesteśmy wczorajsi i nic nie wiemy, ponieważ nasze dni na ziemi są [jak] cień).

(hesterni quippe sumus, et ignoramus, quoniam sicut umbra dies nostri sunt super terram),

10 Czy oni nie pouczą cię i nie powiedzą ci, i czy z ich serc nie wypłyną słowa?

et ipsi docebunt te, loquentur tibi, et de corde suo proferent eloquia.

11 Czy sitowie urośnie bez wilgoci? Czy trzcina urośnie bez wody?

Numquid vivere potest scirpus absque humore? aut crescere carectum sine aqua?

12 Chociaż jeszcze jest świeża i nieskoszona, prędzej usycha niż inna trawa.

Cum adhuc sit in flore, nec carpatur manu, ante omnes herbas arescit.

13 Takie [są] drogi wszystkich, którzy zapominają Boga, i [tak] zginie nadzieja obłudnika.

Sic viæ omnium qui obliviscuntur Deum, et spes hypocritæ peribit.

14 Jego nadzieja zostanie podcięta, a jego ufność [będzie] jak pajęczyna.

Non ei placebit vecordia sua, et sicut tela aranearum fiducia ejus.

15 Oprze się o swój dom, ale się nie ostoi; uchwyci się go, ale nie przetrwa.

Innitetur super domum suam, et non stabit; fulciet eam, et non consurget.

16 Zieleni się na słońcu i w ogrodzie jego świeża latorośl wyrasta.

Humectus videtur antequam veniat sol, et in ortu suo germen ejus egredietur.

17 Jego korzenie są splątane wśród kamieni i wyrastają spośród nich.

Super acervum petrarum radices ejus densabuntur, et inter lapides commorabitur.

18 Ale gdy go wyrwą z jego miejsca, wtedy miejsce to wyprze się go, [mówiąc]: Nie widziałem cię.

Si absorbuerit eum de loco suo, negabit eum, et dicet: Non novi te.

19 Takie oto [jest] szczęście jego drogi, a z ziemi wyrosną inni.

Hæc est enim lætitia viæ ejus, ut rursum de terra alii germinentur.

20 Oto Bóg nie odrzuci [człowieka] prawego, ale złoczyńcom nie poda ręki;

Deus non projiciet simplicem, nec porriget manum malignis,

21 Aż się napełnią twoje usta uśmiechem, a twoje wargi radością.

donec impleatur risu os tuum, et labia tua jubilo.

22 Gdyż ci, którzy cię nienawidzą, okryją się hańbą, a namiotu niegodziwych [już] nie będzie.

Qui oderunt te induentur confusione, et tabernaculum impiorum non subsistet.