< Hioba 7 >
1 Czy człowiekowi nie jest wyznaczony czas na ziemi? Czy jego dni [nie są] jak dni najemnika?
人生在世,豈不像服兵役﹖人的歲月,豈不像傭工的時日﹖
2 Jak sługa pragnie cienia, jak najemnik oczekuje [zapłaty] za swoją pracę;
有如奴工切望陰涼,傭工期待工資:
3 Tak moim udziałem są miesiące próżne, a przeznaczono mi noce bolesne.
這樣,我也只有承受失意的歲月,為我注定的苦痛長夜。
4 Gdy się kładę, mówię: Kiedy minie noc, abym mógł wstać? I jestem pełny niepokoju aż do świtu.
我臥下時說:「幾時天亮﹖」我起來時又說:「黑夜何時到﹖」我整夜輾轉反側,直到天亮。
5 Moje ciało pokryte jest robactwem i strupami w prochu, moja skóra pęka i ropieje.
我的肉身以蛆蟲與泥皮為衣,我的皮膚破裂流膿。
6 Moje dni biegną szybciej niż czółenko tkackie i przemijają bez nadziei.
我的日月速於織梭,也因無希望而中斷。
7 Pamiętaj, że moje życie [jest] wiatrem, moje oko już nie zobaczy dobra.
請你記住:我的生命無非像一口氣,我的眼再也見不到幸福。
8 Oko, które mnie widziało, już mnie nie zobaczy. Twoje oczy [są zwrócone] na mnie, a mnie [już] nie ma.
注目於我的,再也見不到我;你的眼看我時、我已不在了。
9 [Jak] obłok się rozchodzi i przemija, tak ten, kto zstępuje do grobu, nie wraca. (Sheol )
他去了,好像雲消霧散;下到陰府的,再也不得上來, (Sheol )
10 Nie wróci już do swego domu ani nie pozna go już jego miejsce.
不再回家,本鄉也不認識他。
11 Dlatego nie mogę powstrzymać swoich ust, będę mówił w utrapieniu swego ducha, będę narzekał w goryczy swojej duszy.
為此,我不能再閉口不言,我要吐露我心靈的憂愁,陳述我靈魂的苦楚。
12 Czy jestem morzem albo wielorybem, że postawiłeś przy mnie straż?
我豈是海洋或海怪﹖你竟派遣警衛把守我。
13 Gdy mówię: Pocieszy mnie moje łóżko i moje posłanie ulży mojemu narzekaniu;
我若想:「我的床榻會寬慰我,我的臥舖會減輕我的痛苦。」
14 Wtedy straszysz mnie snami i przerażasz mnie widzeniami;
你就以噩夢擾亂我,以異像驚嚇我。
15 Tak że moja dusza wybrałaby sobie uduszenie, raczej śmierć niż życie.
我的心靈寧願窒息,寧死不願受此苦痛。
16 Uprzykrzyło mi się [życie], nie chcę żyć wiecznie. Zostaw mnie, bo moje dni są marnością.
我已筋疲力盡,活不下去。任憑我去罷! 因為我的日月僅是一口氣。
17 Czym [jest] człowiek, że go tak wywyższasz i że zwracasz ku niemu swoje serce?
人算什麼,你竟如此顯揚他,將他置諸心頭,
18 Że nawiedzasz go każdego ranka i w każdej chwili doświadczasz?
天天早晨看護他,時刻不斷考察他﹖
19 Kiedy odwrócisz się ode mnie i zostawisz mnie, abym mógł przełknąć swoją ślinę?
你到何時纔不注視我,而讓我輕鬆咽一下唾沫﹖
20 Zgrzeszyłem, cóż mam czynić, stróżu człowieka? Czemu mnie wziąłeś za cel, abym był sam dla siebie ciężarem?
監察人者啊! 我犯罪與你何干﹖為何叫我當你的箭靶,使我成為你的重擔﹖
21 Czemu nie przebaczysz mojego przestępstwa i nie zmażesz mojej nieprawości? Teraz bowiem położę się w prochu i [gdy] rano będziesz mnie szukał, nie będzie mnie.
為何你不肯容忍我的過錯,寬赦我的罪惡﹖不久我將臥在塵土中,任你尋找我,我已不在了。