Hioba 6

1 Hiob zaś odpowiedział tymi słowami:

Na Hiob buae se,

2 O gdyby dokładnie zważono moją udrękę i włożono na szalę całe moje nieszczęście!

“Sɛ wobetumi akari mʼawerɛhowdi na me haw nso wɔde agu nsania so a,

3 Byłoby to cięższe niż piasek morski. Dlatego moje słowa plączą się.

anka emu bɛyɛ duru asen nwea a ɛwɔ po mu nyinaa, enti ɛnyɛ nwonwa sɛ me nsɛm ayɛ hagyahagya.

4 [Tkwią] we mnie bowiem strzały Wszechmocnego, których jad osuszył mego ducha, [a] strachy Boże walczą przeciwko mnie.

Otumfo agyan no wɔ me mu, me honhom nom ano bɔre no; wɔahyehyɛ Onyankopɔn ahunahuna nyinaa atia me.

5 Czy dziki osioł ryczy, gdy ma trawę? Czy wół ryczy nad swoją paszą?

Wuram afurum su wɔ bere a wanya sare ana, na nantwi nso su wɔ bere a wanya nʼaduan ana?

6 Czy można zjeść niesmaczną rzecz bez soli? Czy ma jakiś smak białko jajka?

So wodi aduan a nkyene nni mu? Na ɔdɛ bi wɔ nkesua mu fufu mu ana?

7 [Czego się przedtem] moja dusza nie chciała dotknąć, jest to [teraz] moim bolesnym pokarmem.

Mempɛ sɛ mede me nsa ka; aduan a ɛte saa no bɔ me yare.

8 Oby się spełniła moja prośba i Bóg dał mi to, czego pragnę!

“Ao sɛ me nsa bɛka mʼabisade, sɛ Onyankopɔn bɛyɛ nea mʼani da so no ama me,

9 Oby się Bogu spodobało to, aby mnie zniszczyć, aby opuścić rękę i mnie odciąć!

sɛ Onyankopɔn bɛpɛ sɛ ɔdwerɛw me sɛ ɔbɛtwe ne nsa na wakum me,

10 Wtedy miałbym jeszcze pociechę – chociaż pałam boleścią, niech [Bóg] mi nie folguje – nie zataiłem bowiem słów Świętego.

ɛne anka mɛkɔ so anya saa awerɛkyekye yi, a ɛyɛ anigye a mewɔ wɔ ɔyaw a entwa da yi mu, ne Ɔkronkronni no nsɛm a mimmuu so yi.

11 Jaka [jest] moja siła, abym miał wytrwać? Jaki jest mój koniec, abym przedłużał swoje życie?

“Ahoɔden bɛn na mewɔ a enti ɛsɛ sɛ minya anidaso? Daakye nneɛma pa bɛn nti na ɛsɛ sɛ minya ntoboase?

12 Czy moja siła jest siłą kamieni? Czy moje ciało jest ze spiżu?

Mewɔ ahoɔden sɛ ɔbo ana? Me honam yɛ kɔbere mfrafrae ana?

13 Czy moja obrona nie jest we mnie? Czy mój rozsądek odszedł ode mnie?

So mewɔ tumi bi a mede bɛboa me ho saa bere yi a nkonimdi apare me yi ana?

14 Strapionemu należy się litość od przyjaciela, ale on opuścił bojaźń Wszechmogącego.

“Obiara a ɔbɔ nʼadamfo ayamye sɛn no gyaw Otumfo no ho suro.

15 Moi bracia zawiedli jak potok, odpływają jak gwałtowne potoki;

Nanso ahotoso nni me nuanom mu sɛ nsuwansuwa a eyiri na ɛyow, sɛ nsuwansuwa a eyiri

16 Które są mętne od lodu, w których śnieg się ukrywa;

bere a sukyerɛmma renan na mparuwbo nso redan nsu,

17 W czasie roztopów znikają; [w czasie] upałów nikną ze swego miejsca.

nanso owiabere mu no ɛsen bio na ɔhyew nti nsu no tu yera.

18 Wiją się ścieżki ich dróg; rozpływają się w nicość i giną.

Akwantufo man fi wɔn akwan so; wɔforo kɔ nsase a awuwu so ma wowuwu.

19 Podróżni z Temy wypatrywali ich; wędrowcy z Seby pokładali w nich nadzieję.

Tema akwantufo hwehwɛ nsu, Seba aguadifo akwantufo de anidaso hwehwɛ nsu.

20 Ale zawiedli się w oczekiwaniu, przyszli tam i zawstydzili się.

Wɔn ho yeraw wɔn, efisɛ na wɔwɔ awerehyɛmu; woduu hɔ, na wɔn anidaso yɛ ɔkwa.

21 Staliście się niczym; widzicie moją niedolę i lękacie się.

Afei, wo nso woakyerɛ sɛ wo so nni mfaso; wuhu biribi a ɛyɛ hu na wusuro.

22 Czy powiedziałem: Przynieście mi [coś]? lub: Dajcie mi z waszego majątku?

So maka pɛn se, ‘Me nti momma biribi, sɛ mumfi mo ahode mu ntua me ti so sika,

23 Lub: Wybawcie mnie z rąk wroga? lub: Wykupcie mnie z rąk okrutników?

sɛ munnye me mfi mʼatamfo nsam, ne atirimɔdenfo nkyehama mu ana?’

24 Pouczcie mnie, a zamilknę; pokażcie mi, w czym zbłądziłem.

“Monkyerɛkyerɛ me, na mɛyɛ komm; monkyerɛ me mfomso a mayɛ.

25 O jak mocne są słowa prawdziwe! Ale cóż sprawi wasze obwinianie?

Nokwareka yɛ yaw, na mo adwenkyerɛ no kosi dɛn?

26 Czy zamierzacie ganić [moje] słowa i mowę zrozpaczonego, jakby były wiatrem?

So mokyerɛ sɛ mubesiesie sɛ nea meka no, na moafa mʼahometew nsɛm sɛ mframa ana?

27 Nawet sierotę przytłaczacie i kopiecie [doły] pod swoim przyjacielem.

Mpo mobɛbɔ ayisaa so ntonto, na mode mo adamfo adi nsesagua.

28 Teraz więc zechciejcie spojrzeć na mnie, a [zobaczycie], czy kłamię wam w oczy.

“Afei momfa ahummɔbɔ nhwɛ me. Metumi adi atoro wɔ mo anim ana?

29 Zawróćcie, proszę, a niech nie będzie [w was] nieprawości; zawróćcie, a [poznacie] moją sprawiedliwość w tym.

Montɔ mo bo ase, mummu ntɛnkyew; monsan nnwen ho, efisɛ eyi fa me pɛpɛyɛ ho.

30 Czy w moim języku jest nieprawość? Czy moje podniebienie nie rozeznaje przewrotności?

Amumɔyɛsɛm wɔ mʼano ana? Minnim papa ne bɔne ntam nsonoe ana?