Hioba 6
1 Hiob zaś odpowiedział tymi słowami:
Então Job respondeu, e disse:
2 O gdyby dokładnie zważono moją udrękę i włożono na szalę całe moje nieszczęście!
Oh se a minha magoa rectamente se pezasse, e a minha miseria juntamente se alçasse n'uma balança!
3 Byłoby to cięższe niż piasek morski. Dlatego moje słowa plączą się.
Porque na verdade mais pesada seria, do que a areia dos mares: por isso é que as minhas palavras se me afogam.
4 [Tkwią] we mnie bowiem strzały Wszechmocnego, których jad osuszył mego ducha, [a] strachy Boże walczą przeciwko mnie.
Porque as frechas do Todo-poderoso estão em mim, cujo ardente veneno me chupa o espirito: os terrores de Deus se armam contra mim.
5 Czy dziki osioł ryczy, gdy ma trawę? Czy wół ryczy nad swoją paszą?
Porventura zurrará o jumento montez junto á relva? ou berrará o boi junto ao seu pasto?
6 Czy można zjeść niesmaczną rzecz bez soli? Czy ma jakiś smak białko jajka?
Ou comer-se-ha sem sal o que é insipido? ou haverá gosto na clara do ovo?
7 [Czego się przedtem] moja dusza nie chciała dotknąć, jest to [teraz] moim bolesnym pokarmem.
A minha alma recusa tocal-o, pois é como a minha comida fastienta.
8 Oby się spełniła moja prośba i Bóg dał mi to, czego pragnę!
Quem dera que se cumprisse o meu desejo, e que Deus me désse o que espero!
9 Oby się Bogu spodobało to, aby mnie zniszczyć, aby opuścić rękę i mnie odciąć!
E que Deus quizesse quebrantar-me, e soltasse a sua mão, e me acabasse!
10 Wtedy miałbym jeszcze pociechę – chociaż pałam boleścią, niech [Bóg] mi nie folguje – nie zataiłem bowiem słów Świętego.
Isto ainda seria a minha consolação, e me refrigeraria no meu tormento, não me perdoando elle; porque não occultei as palavras do Sancto.
11 Jaka [jest] moja siła, abym miał wytrwać? Jaki jest mój koniec, abym przedłużał swoje życie?
Qual é a minha força, para que eu espere? ou qual é o meu fim, para que prolongue a minha vida?
12 Czy moja siła jest siłą kamieni? Czy moje ciało jest ze spiżu?
É porventura a minha força a força de pedra? Ou é de cobre a minha carne?
13 Czy moja obrona nie jest we mnie? Czy mój rozsądek odszedł ode mnie?
Ou não está em mim a minha ajuda? ou desamparou-me a verdadeira sabedoria?
14 Strapionemu należy się litość od przyjaciela, ale on opuścił bojaźń Wszechmogącego.
Ao que está afflicto devia o amigo mostrar compaixão, ainda ao que deixasse o temor do Todo-poderoso.
15 Moi bracia zawiedli jak potok, odpływają jak gwałtowne potoki;
Meus irmãos aleivosamente me fallaram, como um ribeiro, como a torrente dos ribeiros que passam.
16 Które są mętne od lodu, w których śnieg się ukrywa;
Que estão encobertos com a geada, e n'elles se esconde a neve.
17 W czasie roztopów znikają; [w czasie] upałów nikną ze swego miejsca.
No tempo em que se derretem com o calor se desfazem, e em se aquentando, desapparecem do seu logar.
18 Wiją się ścieżki ich dróg; rozpływają się w nicość i giną.
Desviam-se as veredas dos seus caminhos: sobem ao vacuo, e perecem.
19 Podróżni z Temy wypatrywali ich; wędrowcy z Seby pokładali w nich nadzieję.
Os caminhantes de Tema os vêem; os passageiros de Sheba olham para elles.
20 Ale zawiedli się w oczekiwaniu, przyszli tam i zawstydzili się.
Foram envergonhados, por terem confiado e, chegando ali, se confundem.
21 Staliście się niczym; widzicie moją niedolę i lękacie się.
Agora sois similhantes a elles: vistes o terror, e temestes.
22 Czy powiedziałem: Przynieście mi [coś]? lub: Dajcie mi z waszego majątku?
Disse-vos eu: Dae-me ou offerecei-me da vossa fazenda presentes?
23 Lub: Wybawcie mnie z rąk wroga? lub: Wykupcie mnie z rąk okrutników?
Ou livrae-me das mãos do oppressor? ou redemi-me das mãos dos tyrannos?
24 Pouczcie mnie, a zamilknę; pokażcie mi, w czym zbłądziłem.
Ensinae-me, e eu me calarei: e dae-me a entender em que errei.
25 O jak mocne są słowa prawdziwe! Ale cóż sprawi wasze obwinianie?
Oh! quão fortes são as palavras da boa razão! mas que é o que argue a vossa arguição?
26 Czy zamierzacie ganić [moje] słowa i mowę zrozpaczonego, jakby były wiatrem?
Porventura buscareis palavras para me reprehenderdes, visto que as razões do desesperado estão como vento?
27 Nawet sierotę przytłaczacie i kopiecie [doły] pod swoim przyjacielem.
Mas antes lançaes sortes sobre o orphão; e cavaes uma cova para o vosso amigo.
28 Teraz więc zechciejcie spojrzeć na mnie, a [zobaczycie], czy kłamię wam w oczy.
Agora pois, se sois servidos, virae-vos para mim; e vede se minto em vossa presença.
29 Zawróćcie, proszę, a niech nie będzie [w was] nieprawości; zawróćcie, a [poznacie] moją sprawiedliwość w tym.
Voltae pois, não haja iniquidade: tornae-vos, digo, que ainda a minha justiça apparecerá n'isso.
30 Czy w moim języku jest nieprawość? Czy moje podniebienie nie rozeznaje przewrotności?
Ha porventura iniquidade na minha lingua? Ou não poderia o meu paladar dar a entender as minhas miserias?
