Hioba 6

1 Hiob zaś odpowiedział tymi słowami:

Nanoiñe amy zao t’Iobe:

2 O gdyby dokładnie zważono moją udrękę i włożono na szalę całe moje nieszczęście!

Ee te linanja o ha’emberakoo, vaho natrao-fipoke am-balantsy ao o ha’ampohekoo!

3 Byłoby to cięższe niż piasek morski. Dlatego moje słowa plączą się.

Fa ho nandikoatse ty lanja’ ze kila faseñe an-driak’ ao: Aa le nitsoretoke t’ie nivolañe.

4 [Tkwią] we mnie bowiem strzały Wszechmocnego, których jad osuszył mego ducha, [a] strachy Boże walczą przeciwko mnie.

Fa amako ao o ana-pale’ i El-Sadaio; inome’ ty troko ty vore’e; miatreatre ahiko o harevendreveñan’ Añahareo.

5 Czy dziki osioł ryczy, gdy ma trawę? Czy wół ryczy nad swoją paszą?

Mitreñe hao ty borìke ly t’ie amañ’ahetse, ke mirohake hao ty añombe ambone’ i hane’ey?

6 Czy można zjeść niesmaczną rzecz bez soli? Czy ma jakiś smak białko jajka?

Ho kamaeñe tsy aman-tsira hao t’ie nàmoñe? mafiry hao ty tapotin’atoly?

7 [Czego się przedtem] moja dusza nie chciała dotknąć, jest to [teraz] moim bolesnym pokarmem.

Ifoneñan-troko ty hitsopeke; hoe lintseñe t’ie siloke.

8 Oby się spełniła moja prośba i Bóg dał mi to, czego pragnę!

Ehe te niazoko i halalikoy; te hatolon’Añahare i salalaekoy,

9 Oby się Bogu spodobało to, aby mnie zniszczyć, aby opuścić rękę i mnie odciąć!

ee te ho non’ Añahare ty handemok’ ahiko, te ho hahà’e ty fità’e hañitoa’e ahy!

10 Wtedy miałbym jeszcze pociechę – chociaż pałam boleścią, niech [Bóg] mi nie folguje – nie zataiłem bowiem słów Świętego.

Zao ty ho nañohò ahiko; hahavontitirako tsy aman-tretrè ty fanaintaiñañe; te tsy niliereko ty nafè’ i Masiñey.

11 Jaka [jest] moja siła, abym miał wytrwać? Jaki jest mój koniec, abym przedłużał swoje życie?

Aia ty haozarako te hitamà? Inoñe ty ho figadoñako, t’ie hahaliñe?

12 Czy moja siła jest siłą kamieni? Czy moje ciało jest ze spiżu?

Haozaram-bato hao ty hafatrarako? Torisike hao ty sandriko?

13 Czy moja obrona nie jest we mnie? Czy mój rozsądek odszedł ode mnie?

Hera tsy amako ty fañimbàñe ahiko, ke nasiotse amako ty famotsorañe?

14 Strapionemu należy się litość od przyjaciela, ale on opuścił bojaźń Wszechmogącego.

Mañeva ho ferenaiñan-drañe’e ty mpisotry, ndra te napo’e ty fañeveñañe amy El-Sadai.

15 Moi bracia zawiedli jak potok, odpływają jak gwałtowne potoki;

Manao hakalitahan-torahañe amako o rañekoo, hoe saka misorotombake vaho mimosaoñe,

16 Które są mętne od lodu, w których śnieg się ukrywa;

ie angonkòña’ i ranon-kavandray, naho am-pietaham-panala.

17 W czasie roztopów znikają; [w czasie] upałów nikną ze swego miejsca.

Ie matrovoke le mianjiñe, ie faosa vaho mimiañe an-toe’e.

18 Wiją się ścieżki ich dróg; rozpływają się w nicość i giną.

Miolakolak’ am-pañaveloañe iereo, mb’an-kakoahañe mb’eo vaho mimeatse.

19 Podróżni z Temy wypatrywali ich; wędrowcy z Seby pokładali w nich nadzieję.

Nipaia’ o mpivovotse boak’ i Temào, nitamà’ o mpitavea’ i Sebào.

20 Ale zawiedli się w oczekiwaniu, przyszli tam i zawstydzili się.

Nilonjetse t’ie nahatoky; nitangòke te nipok’eo.

21 Staliście się niczym; widzicie moją niedolę i lękacie się.

Toe manahake Izay nahareo henaneo; oni’ areo ty hekoheko le miriatsandriñe.

22 Czy powiedziałem: Przynieście mi [coś]? lub: Dajcie mi z waszego majątku?

Nanao ty hoe vi’raho? Añendeso, ndra, Itambezo am-bokàñe amo vara’ areoo

23 Lub: Wybawcie mnie z rąk wroga? lub: Wykupcie mnie z rąk okrutników?

Ehe, ampipolitiro am-pitàn-drafelahy, ke: Jebaño am-pità’ o fanalolahio ty fiaiko?

24 Pouczcie mnie, a zamilknę; pokażcie mi, w czym zbłądziłem.

Anaro iraho, le hitsiñe; atoro ahy ty nandilarako.

25 O jak mocne są słowa prawdziwe! Ale cóż sprawi wasze obwinianie?

Toe mahasibeke ty saontsy to! Fe inoñe ty ho toiñe’ ty fifanoitoi’areo?

26 Czy zamierzacie ganić [moje] słowa i mowę zrozpaczonego, jakby były wiatrem?

Ke te o reha’oo ro vente’e vaho tioke avao ty lañonam-pamoe’ piaiñe?

27 Nawet sierotę przytłaczacie i kopiecie [doły] pod swoim przyjacielem.

Eka, ndra iambotraha’ areo ty bode-rae vaho haletake ty rañetse.

28 Teraz więc zechciejcie spojrzeć na mnie, a [zobaczycie], czy kłamię wam w oczy.

Ehe henteo henaneo, hera mpandañitse añ’atrefa’ areo iraho.

29 Zawróćcie, proszę, a niech nie będzie [w was] nieprawości; zawróćcie, a [poznacie] moją sprawiedliwość w tym.

Mibalintoàña, le ko mandilatse; Eka mifosera, fa vantañe o ahikoo.

30 Czy w moim języku jest nieprawość? Czy moje podniebienie nie rozeznaje przewrotności?

Manan-tahy hao ty lelako? Tsy apota’ ty lañilañiko hao ty hankàñe?