Hioba 6
1 Hiob zaś odpowiedział tymi słowami:
Ījabs atbildēja un sacīja:
2 O gdyby dokładnie zważono moją udrękę i włożono na szalę całe moje nieszczęście!
Kaut manas vaimanas ar svaru svērtu un turpretī manas bēdas svaru kausā liktu!
3 Byłoby to cięższe niż piasek morski. Dlatego moje słowa plączą się.
Jo tās tagad ir grūtākas nekā jūras smiltis, tāpēc mana mute muld.
4 [Tkwią] we mnie bowiem strzały Wszechmocnego, których jad osuszył mego ducha, [a] strachy Boże walczą przeciwko mnie.
Jo tā Visuvarenā bultas ir iekš manis, mans gars dzer viņu ugunis, Dieva briesmas karo pret mani.
5 Czy dziki osioł ryczy, gdy ma trawę? Czy wół ryczy nad swoją paszą?
Vai gan meža ēzelis zviedz, kad tam ir zāle? Vai vērsis mauj, kad tam sava barība?
6 Czy można zjeść niesmaczną rzecz bez soli? Czy ma jakiś smak białko jajka?
Vai jēlu var ēst bez sāls? Vai ir gardums olas baltumā?
7 [Czego się przedtem] moja dusza nie chciała dotknąć, jest to [teraz] moim bolesnym pokarmem.
Ko mana dvēsele negribēja aizskart, tā nu ir mana bēdu barība.
8 Oby się spełniła moja prośba i Bóg dał mi to, czego pragnę!
Kaut mana lūgšana notiktu, un Dievs man dotu, ko es gaidu,
9 Oby się Bogu spodobało to, aby mnie zniszczyć, aby opuścić rękę i mnie odciąć!
Kaut Dievs mani sadauzītu, kaut tas Savu roku izstieptu un mani satriektu!
10 Wtedy miałbym jeszcze pociechę – chociaż pałam boleścią, niech [Bóg] mi nie folguje – nie zataiłem bowiem słów Świętego.
Tas man vēl būtu par prieku, un es vēl savās nežēlīgās sāpēs būtu līksms, ka neesmu aizliedzis tā Svētā vārdus.
11 Jaka [jest] moja siła, abym miał wytrwać? Jaki jest mój koniec, abym przedłużał swoje życie?
Kāds ir mans spēks, ka es vēl varētu cerēt, un kāds ir mans gals, ka manai dvēselei būtu jāpaciešās?
12 Czy moja siła jest siłą kamieni? Czy moje ciało jest ze spiżu?
Vai mans spēks ir akmeņu spēks, vai mana miesa ir varš?
13 Czy moja obrona nie jest we mnie? Czy mój rozsądek odszedł ode mnie?
Vai man palīga netrūkst pavisam, un vai man padoms nav visai pagalam?
14 Strapionemu należy się litość od przyjaciela, ale on opuścił bojaźń Wszechmogącego.
Izsamisušam žēlastības vajag no sava drauga, citādi tas arī tā Visuvarenā bijāšanu atmet.
15 Moi bracia zawiedli jak potok, odpływają jak gwałtowne potoki;
Mani brāļi mani pieviļ kā strauts, kā strauta ūdeņi, kas notek;
16 Które są mętne od lodu, w których śnieg się ukrywa;
Sajukuši tie bija ar ledu, un sasniguši ar sniegu, -
17 W czasie roztopów znikają; [w czasie] upałów nikną ze swego miejsca.
Tai laikā, kad karstums tos spiež, tad tie izsīkst, kad karsts metās, tad tie iznīkst no savas vietas.
18 Wiją się ścieżki ich dróg; rozpływają się w nicość i giną.
Viņu ceļi griežas sānis, tie iet uz tuksnesi un izzūd.
19 Podróżni z Temy wypatrywali ich; wędrowcy z Seby pokładali w nich nadzieję.
Uz tiem skatās ceļa ļaudis no Temas un cer Šebas ceļa gājēji.
20 Ale zawiedli się w oczekiwaniu, przyszli tam i zawstydzili się.
Tie paliek kaunā ar tādu cerību un nosarkst, tur nonākdami.
21 Staliście się niczym; widzicie moją niedolę i lękacie się.
Tiešām nu jūs neesat it nekas, redzat briesmas un iztrūcinājāties.
22 Czy powiedziałem: Przynieście mi [coś]? lub: Dajcie mi z waszego majątku?
Vai es jeb kad sacīju: nesiet man un dodiet man dāvanas no sava padoma?
23 Lub: Wybawcie mnie z rąk wroga? lub: Wykupcie mnie z rąk okrutników?
Jeb glābiet mani no ienaidnieka rokas un pestījiet mani no varas darītāju rokas?
24 Pouczcie mnie, a zamilknę; pokażcie mi, w czym zbłądziłem.
Mācat mani, es cietīšu klusu, un pierādiet man, kur es maldījies.
25 O jak mocne są słowa prawdziwe! Ale cóż sprawi wasze obwinianie?
Cik spēcīgi ir taisni vārdi, bet ko norāj jūsu rāšana;
26 Czy zamierzacie ganić [moje] słowa i mowę zrozpaczonego, jakby były wiatrem?
Vai jūs esat apņēmušies vārdus aprāt? Vējam pieder izsamisuša vārdi.
27 Nawet sierotę przytłaczacie i kopiecie [doły] pod swoim przyjacielem.
Vai arī bāriņam gribat valgus mest un bedri rakt savam tuvākam.
28 Teraz więc zechciejcie spojrzeć na mnie, a [zobaczycie], czy kłamię wam w oczy.
Bet nu, lūdzami, uzlūkojiet mani, jums acīs tiešām es nemelošu.
29 Zawróćcie, proszę, a niech nie będzie [w was] nieprawości; zawróćcie, a [poznacie] moją sprawiedliwość w tym.
Atbildiet jel, lai nenotiek netaisnība, atbildiet, jo mana taisnība vēl stāv.
30 Czy w moim języku jest nieprawość? Czy moje podniebienie nie rozeznaje przewrotności?
Vai tad uz manas mēles būs netaisnība, vai mana mute nemanīs, kas ir blēdība?
