Hioba 6
1 Hiob zaś odpowiedział tymi słowami:
Jób pedig felele, és monda:
2 O gdyby dokładnie zważono moją udrękę i włożono na szalę całe moje nieszczęście!
Oh, ha az én bosszankodásomat mérlegre vetnék, és az én nyomorúságomat vele együtt tennék a fontba!
3 Byłoby to cięższe niż piasek morski. Dlatego moje słowa plączą się.
Bizony súlyosabb ez a tenger fövenyénél; azért balgatagok az én szavaim.
4 [Tkwią] we mnie bowiem strzały Wszechmocnego, których jad osuszył mego ducha, [a] strachy Boże walczą przeciwko mnie.
Mert a Mindenható nyilai vannak én bennem, a melyeknek mérge emészti az én lelkemet, és az Istennek rettentései ostromolnak engem.
5 Czy dziki osioł ryczy, gdy ma trawę? Czy wół ryczy nad swoją paszą?
Ordít-é a vadszamár a zöld füvön, avagy bőg-é az ökör az ő abrakja mellett?
6 Czy można zjeść niesmaczną rzecz bez soli? Czy ma jakiś smak białko jajka?
Vajjon ízetlen, sótalan étket eszik-é az ember; avagy kellemes íze van-é a tojásfehérnek?
7 [Czego się przedtem] moja dusza nie chciała dotknąć, jest to [teraz] moim bolesnym pokarmem.
Lelkem iszonyodik érinteni is; olyanok azok nékem, mint a megromlott kenyér!
8 Oby się spełniła moja prośba i Bóg dał mi to, czego pragnę!
Oh, ha az én kérésem teljesülne, és az Isten megadná, amit reménylek;
9 Oby się Bogu spodobało to, aby mnie zniszczyć, aby opuścić rękę i mnie odciąć!
És tetszenék Istennek, hogy összetörjön engem, megoldaná kezét, hogy szétvagdaljon engem!
10 Wtedy miałbym jeszcze pociechę – chociaż pałam boleścią, niech [Bóg] mi nie folguje – nie zataiłem bowiem słów Świętego.
Még akkor lenne valami vigasztalásom; újjonganék a fájdalomban, a mely nem kimél, mert nem tagadtam meg a Szentnek beszédét.
11 Jaka [jest] moja siła, abym miał wytrwać? Jaki jest mój koniec, abym przedłużał swoje życie?
Micsoda az én erőm, hogy várakozzam; mi az én végem, hogy türtőztessem magam?!
12 Czy moja siła jest siłą kamieni? Czy moje ciało jest ze spiżu?
Kövek ereje-é az én erőm, avagy az én testem aczélból van-é?
13 Czy moja obrona nie jest we mnie? Czy mój rozsądek odszedł ode mnie?
Hát nincsen-é segítség számomra; avagy a szabadulás elfutott-é tőlem?!
14 Strapionemu należy się litość od przyjaciela, ale on opuścił bojaźń Wszechmogącego.
A szerencsétlent barátjától részvét illeti meg, még ha elhagyja is a Mindenhatónak félelmét.
15 Moi bracia zawiedli jak potok, odpływają jak gwałtowne potoki;
Atyámfiai hűtlenül elhagytak mint a patak, a mint túláradnak medrükön a patakok.
16 Które są mętne od lodu, w których śnieg się ukrywa;
A melyek szennyesek a jégtől, a melyekben olvadt hó hömpölyög;
17 W czasie roztopów znikają; [w czasie] upałów nikną ze swego miejsca.
Mikor átmelegülnek, elapadnak, a hőség miatt fenékig száradnak.
18 Wiją się ścieżki ich dróg; rozpływają się w nicość i giną.
Letérnek útjokról a vándorok; felmennek a sivatagba utánok és elvesznek.
19 Podróżni z Temy wypatrywali ich; wędrowcy z Seby pokładali w nich nadzieję.
Nézegetnek utánok Téma vándorai; Sébának utasai bennök reménykednek.
20 Ale zawiedli się w oczekiwaniu, przyszli tam i zawstydzili się.
Megszégyenlik, hogy bíztak, közel mennek és elpirulnak.
21 Staliście się niczym; widzicie moją niedolę i lękacie się.
Így lettetek ti most semmivé; látjátok a nyomort és féltek.
22 Czy powiedziałem: Przynieście mi [coś]? lub: Dajcie mi z waszego majątku?
Hát mondtam-é: adjatok nékem valamit, és a ti jószágotokból ajándékozzatok meg engem?
23 Lub: Wybawcie mnie z rąk wroga? lub: Wykupcie mnie z rąk okrutników?
Szabadítsatok ki engem az ellenség kezéből, és a hatalmasok kezéből vegyetek ki engem?
24 Pouczcie mnie, a zamilknę; pokażcie mi, w czym zbłądziłem.
Tanítsatok meg és én elnémulok, s a miben tévedek, értessétek meg velem.
25 O jak mocne są słowa prawdziwe! Ale cóż sprawi wasze obwinianie?
Oh, mily hathatósak az igaz beszédek! De mit ostoroz a ti ostorozásotok?
26 Czy zamierzacie ganić [moje] słowa i mowę zrozpaczonego, jakby były wiatrem?
Szavak ostorozására készültök-é? Hiszen a szélnek valók a kétségbeesettnek szavai!
27 Nawet sierotę przytłaczacie i kopiecie [doły] pod swoim przyjacielem.
Még az árvának is néki esnétek, és sírt ásnátok a ti barátotoknak is?!
28 Teraz więc zechciejcie spojrzeć na mnie, a [zobaczycie], czy kłamię wam w oczy.
Most hát tessék néktek rám tekintenetek, és szemetekbe csak nem hazudom?
29 Zawróćcie, proszę, a niech nie będzie [w was] nieprawości; zawróćcie, a [poznacie] moją sprawiedliwość w tym.
Kezdjétek újra kérlek, ne legyen hamisság. Kezdjétek újra, az én igazságom még mindig áll.
30 Czy w moim języku jest nieprawość? Czy moje podniebienie nie rozeznaje przewrotności?
Van-é az én nyelvemen hamisság, avagy az én ínyem nem veheti-é észre a nyomorúságot?
