Hioba 6
1 Hiob zaś odpowiedział tymi słowami:
Hiob antwortete und sprach:
2 O gdyby dokładnie zważono moją udrękę i włożono na szalę całe moje nieszczęście!
Wenn man doch meinen Unmut wöge und mein Leiden zugleich in die Waage legte!
3 Byłoby to cięższe niż piasek morski. Dlatego moje słowa plączą się.
Denn nun ist es schwerer als Sand am Meer; darum gehen meine Worte irre.
4 [Tkwią] we mnie bowiem strzały Wszechmocnego, których jad osuszył mego ducha, [a] strachy Boże walczą przeciwko mnie.
Denn die Pfeile des Allmächtigen stecken in mir: derselben Gift muß mein Geist trinken, und die Schrecknisse Gottes sind auf mich gerichtet.
5 Czy dziki osioł ryczy, gdy ma trawę? Czy wół ryczy nad swoją paszą?
Das Wild schreit nicht, wenn es Gras hat; der Ochse blökt nicht, wenn er sein Futter hat.
6 Czy można zjeść niesmaczną rzecz bez soli? Czy ma jakiś smak białko jajka?
Kann man auch essen, was ungesalzen ist? Oder wer mag kosten das Weiße um den Dotter?
7 [Czego się przedtem] moja dusza nie chciała dotknąć, jest to [teraz] moim bolesnym pokarmem.
Was meine Seele widerte anzurühren, das ist meine Speise, mir zum Ekel.
8 Oby się spełniła moja prośba i Bóg dał mi to, czego pragnę!
O, daß meine Bitte geschähe und Gott gäbe mir, was ich hoffe!
9 Oby się Bogu spodobało to, aby mnie zniszczyć, aby opuścić rękę i mnie odciąć!
Daß Gott anfinge und zerschlüge mich und ließe seine Hand gehen und zerscheiterte mich!
10 Wtedy miałbym jeszcze pociechę – chociaż pałam boleścią, niech [Bóg] mi nie folguje – nie zataiłem bowiem słów Świętego.
So hätte ich nun Trost, und wollte bitten in meiner Krankheit, daß er nur nicht schonte, habe ich doch nicht verleugnet die Reden des Heiligen.
11 Jaka [jest] moja siła, abym miał wytrwać? Jaki jest mój koniec, abym przedłużał swoje życie?
Was ist meine Kraft, daß ich möge beharren? und welches ist mein Ende, daß meine Seele geduldig sein sollte?
12 Czy moja siła jest siłą kamieni? Czy moje ciało jest ze spiżu?
Ist doch meine Kraft nicht steinern und mein Fleisch nicht ehern.
13 Czy moja obrona nie jest we mnie? Czy mój rozsądek odszedł ode mnie?
Habe ich doch nirgend Hilfe, und mein Vermögen ist dahin.
14 Strapionemu należy się litość od przyjaciela, ale on opuścił bojaźń Wszechmogącego.
Wer Barmherzigkeit seinem Nächsten verweigert, der verläßt des Allmächtigen Furcht.
15 Moi bracia zawiedli jak potok, odpływają jak gwałtowne potoki;
Meine Brüder trügen wie ein Bach, wie Wasserströme, die vergehen,
16 Które są mętne od lodu, w których śnieg się ukrywa;
die trübe sind vom Eis, in die der Schnee sich birgt:
17 W czasie roztopów znikają; [w czasie] upałów nikną ze swego miejsca.
zur Zeit, wenn sie die Hitze drückt, versiegen sie; wenn es heiß wird, vergehen sie von ihrer Stätte.
18 Wiją się ścieżki ich dróg; rozpływają się w nicość i giną.
Die Reisezüge gehen ab vom Wege, sie treten aufs Ungebahnte und kommen um;
19 Podróżni z Temy wypatrywali ich; wędrowcy z Seby pokładali w nich nadzieję.
die Reisezüge von Thema blicken ihnen nach, die Karawanen von Saba hofften auf sie:
20 Ale zawiedli się w oczekiwaniu, przyszli tam i zawstydzili się.
aber sie wurden zu Schanden über ihrer Hoffnung und mußten sich schämen, als sie dahin kamen.
21 Staliście się niczym; widzicie moją niedolę i lękacie się.
So seid ihr jetzt ein Nichts geworden, und weil ihr Jammer sehet, fürchtet ihr euch.
22 Czy powiedziałem: Przynieście mi [coś]? lub: Dajcie mi z waszego majątku?
Habe ich auch gesagt: Bringet her von eurem Vermögen und schenkt mir
23 Lub: Wybawcie mnie z rąk wroga? lub: Wykupcie mnie z rąk okrutników?
und errettet mich aus der Hand des Feindes und erlöst mich von der Hand der Gewalttätigen?
24 Pouczcie mnie, a zamilknę; pokażcie mi, w czym zbłądziłem.
Lehret mich, so will ich schweigen; und was ich nicht weiß, darin unterweist mich.
25 O jak mocne są słowa prawdziwe! Ale cóż sprawi wasze obwinianie?
Warum tadelt ihr rechte Rede? Wer ist unter euch, der sie strafen könnte?
26 Czy zamierzacie ganić [moje] słowa i mowę zrozpaczonego, jakby były wiatrem?
Gedenket ihr, Worte zu strafen? Aber eines Verzweifelten Rede ist für den Wind.
27 Nawet sierotę przytłaczacie i kopiecie [doły] pod swoim przyjacielem.
Ihr fielet wohl über einen armen Waisen her und grübet eurem Nachbarn Gruben.
28 Teraz więc zechciejcie spojrzeć na mnie, a [zobaczycie], czy kłamię wam w oczy.
Doch weil ihr habt angehoben, sehet auf mich, ob ich vor euch mit Lügen bestehen werde.
29 Zawróćcie, proszę, a niech nie będzie [w was] nieprawości; zawróćcie, a [poznacie] moją sprawiedliwość w tym.
Antwortet, was recht ist; meine Antwort wird noch recht bleiben.
30 Czy w moim języku jest nieprawość? Czy moje podniebienie nie rozeznaje przewrotności?
Ist denn auf meiner Zunge Unrecht, oder sollte mein Gaumen Böses nicht merken?
