Hioba 6
1 Hiob zaś odpowiedział tymi słowami:
Mais Job répondit, et dit:
2 O gdyby dokładnie zważono moją udrękę i włożono na szalę całe moje nieszczęście!
Plût à Dieu que mon indignation fût bien pesée, et qu'on mît ensemble dans une balance ma calamité!
3 Byłoby to cięższe niż piasek morski. Dlatego moje słowa plączą się.
Car elle serait plus pesante que le sable de la mer; c'est pourquoi mes paroles sont englouties.
4 [Tkwią] we mnie bowiem strzały Wszechmocnego, których jad osuszył mego ducha, [a] strachy Boże walczą przeciwko mnie.
Parce que les flèches du Tout-puissant sont au dedans de moi; mon esprit en suce le venin; les frayeurs de Dieu se dressent en bataille contre moi.
5 Czy dziki osioł ryczy, gdy ma trawę? Czy wół ryczy nad swoją paszą?
L'âne sauvage braira-t-il après l'herbe, et le bœuf mugira-t-il après son fourrage?
6 Czy można zjeść niesmaczną rzecz bez soli? Czy ma jakiś smak białko jajka?
Mangera-t-on sans sel ce qui est fade? trouvera-t-on de la saveur dans le blanc d'un œuf?
7 [Czego się przedtem] moja dusza nie chciała dotknąć, jest to [teraz] moim bolesnym pokarmem.
Mais pour moi, les choses que je n'aurais pas seulement voulu toucher, sont des saletés qu'il faut que je mange.
8 Oby się spełniła moja prośba i Bóg dał mi to, czego pragnę!
Plût à Dieu que ce que je demande m'arrivât, et que Dieu me donnât ce que j'attends;
9 Oby się Bogu spodobało to, aby mnie zniszczyć, aby opuścić rękę i mnie odciąć!
Et que Dieu voulût m'écraser, et [qu'il voulût] lâcher sa main pour m'achever!
10 Wtedy miałbym jeszcze pociechę – chociaż pałam boleścią, niech [Bóg] mi nie folguje – nie zataiłem bowiem słów Świętego.
Mais j'ai encore cette consolation, quoique la douleur me consume, et qu'elle ne m'épargne point, que je n'ai point tû les paroles du Saint.
11 Jaka [jest] moja siła, abym miał wytrwać? Jaki jest mój koniec, abym przedłużał swoje życie?
Quelle est ma force, que je puisse soutenir [de si grands maux]? et quelle [en est] la fin, que je puisse prolonger ma vie?
12 Czy moja siła jest siłą kamieni? Czy moje ciało jest ze spiżu?
Ma force est-elle une force de pierre, et ma chair est-elle d'acier?
13 Czy moja obrona nie jest we mnie? Czy mój rozsądek odszedł ode mnie?
Ne suis-je pas destitué de secours, et tout appui n'est-il pas éloigné de moi?
14 Strapionemu należy się litość od przyjaciela, ale on opuścił bojaźń Wszechmogącego.
A celui qui se fond [sous l'ardeur des maux, est due] la compassion de son ami; mais il a abandonné la crainte du Tout-puissant.
15 Moi bracia zawiedli jak potok, odpływają jak gwałtowne potoki;
Mes frères m'ont manqué comme un torrent, comme le cours impétueux des torrents qui passent;
16 Które są mętne od lodu, w których śnieg się ukrywa;
Lesquels on ne voit point à cause de la glace, et sur lesquels s'entasse la neige;
17 W czasie roztopów znikają; [w czasie] upałów nikną ze swego miejsca.
Lesquels, au temps que la chaleur donne dessus, défaillent; quand ils sentent la chaleur, ils disparaissent de leur lieu;
18 Wiją się ścieżki ich dróg; rozpływają się w nicość i giną.
Lesquels serpentant çà et là par les chemins, se réduisent à rien, et se perdent.
19 Podróżni z Temy wypatrywali ich; wędrowcy z Seby pokładali w nich nadzieję.
Les troupes des voyageurs de Téma y pensaient, ceux qui vont en Séba s'y attendaient;
20 Ale zawiedli się w oczekiwaniu, przyszli tam i zawstydzili się.
[Mais] ils sont honteux d'y avoir espéré; ils y sont allés, et ils en ont rougi.
21 Staliście się niczym; widzicie moją niedolę i lękacie się.
Certes, vous m'êtes devenus inutiles; vous avez vu ma calamité étonnante, et vous en avez eu horreur.
22 Czy powiedziałem: Przynieście mi [coś]? lub: Dajcie mi z waszego majątku?
Est-ce que je vous ai dit: Apportez-moi et me faites des présents de votre bien?
23 Lub: Wybawcie mnie z rąk wroga? lub: Wykupcie mnie z rąk okrutników?
Et délivrez-moi de la main de l'ennemi, et me rachetez de la main des terribles?
24 Pouczcie mnie, a zamilknę; pokażcie mi, w czym zbłądziłem.
Enseignez-moi, et je me tairai; et faites-moi entendre en quoi j'ai erré.
25 O jak mocne są słowa prawdziwe! Ale cóż sprawi wasze obwinianie?
Ô combien sont fortes les paroles de vérité! mais votre censure, à quoi tend-elle?
26 Czy zamierzacie ganić [moje] słowa i mowę zrozpaczonego, jakby były wiatrem?
Pensez-vous qu'il ne faille avoir que des paroles pour censurer; et que les discours de celui qui est hors d'espérance, ne soient que du vent?
27 Nawet sierotę przytłaczacie i kopiecie [doły] pod swoim przyjacielem.
Vous vous jetez même sur un orphelin, et vous percez votre intime ami.
28 Teraz więc zechciejcie spojrzeć na mnie, a [zobaczycie], czy kłamię wam w oczy.
Mais maintenant je vous prie regardez-moi bien, si je mens en votre présence!
29 Zawróćcie, proszę, a niech nie będzie [w was] nieprawości; zawróćcie, a [poznacie] moją sprawiedliwość w tym.
Revenez, je vous prie, [et] qu'il n'y ait point d'injustice [en vous]; oui, revenez encore; car je ne suis point coupable en cela.
30 Czy w moim języku jest nieprawość? Czy moje podniebienie nie rozeznaje przewrotności?
Y a-t-il de l'iniquité en ma langue? et mon palais ne sait-il pas discerner mes calamités?
