Hioba 6

1 Hiob zaś odpowiedział tymi słowami:

Job reprit la parole et dit:

2 O gdyby dokładnie zważono moją udrękę i włożono na szalę całe moje nieszczęście!

Ah! Si seulement on pesait mon chagrin, en mettant en même temps mon malheur dans la balance!

3 Byłoby to cięższe niż piasek morski. Dlatego moje słowa plączą się.

Assurément, ils seraient plus lourds que le sable des mers; voilà pourquoi mes paroles sont pleines de trouble.

4 [Tkwią] we mnie bowiem strzały Wszechmocnego, których jad osuszył mego ducha, [a] strachy Boże walczą przeciwko mnie.

C’Est que les flèches du Tout-Puissant m’ont transpercé, mon âme en a bu le venin. Les terreurs de Dieu sont rangées en bataille contre moi.

5 Czy dziki osioł ryczy, gdy ma trawę? Czy wół ryczy nad swoją paszą?

Est-ce que l’âne sauvage se met à braire en présence de l’herbe? Le bœuf mugit-il devant sa pitance?

6 Czy można zjeść niesmaczną rzecz bez soli? Czy ma jakiś smak białko jajka?

Peut-on manger un mets insipide sans y mettre du sel? Trouve-t-on quelque saveur au blanc de l’œuf?

7 [Czego się przedtem] moja dusza nie chciała dotknąć, jest to [teraz] moim bolesnym pokarmem.

Mon âme refuse d’y goûter; c’est pour moi comme une répugnante nourriture.

8 Oby się spełniła moja prośba i Bóg dał mi to, czego pragnę!

Ah! Qui me donnera que ma demande soit agréée et môn espoir réalisé par Dieu?

9 Oby się Bogu spodobało to, aby mnie zniszczyć, aby opuścić rękę i mnie odciąć!

Oui, que Dieu consente à me broyer, qu’il brandisse la main et me mette en pièces!

10 Wtedy miałbym jeszcze pociechę – chociaż pałam boleścią, niech [Bóg] mi nie folguje – nie zataiłem bowiem słów Świętego.

Il me resterait du moins cette consolation qui me ferait sauter de joie au fort de souffrances sans rémission de n’avoir pas renié les paroles du Très-Haut.

11 Jaka [jest] moja siła, abym miał wytrwać? Jaki jest mój koniec, abym przedłużał swoje życie?

Quelle est donc ma force pour que je reste dans l’attente? Quelle doit être ma fin pour que je prenne patience?

12 Czy moja siła jest siłą kamieni? Czy moje ciało jest ze spiżu?

Ma force est-elle la force des pierres? Ma chair est-elle d’airain?

13 Czy moja obrona nie jest we mnie? Czy mój rozsądek odszedł ode mnie?

N’Est-il pas vrai que je suis privé de tout secours, et que tout espoir de salut m’est arraché?

14 Strapionemu należy się litość od przyjaciela, ale on opuścił bojaźń Wszechmogącego.

A celui qui se consume de chagrin devrait aller la sympathie de ses amis, eût-il même renoncé à la crainte de Dieu.

15 Moi bracia zawiedli jak potok, odpływają jak gwałtowne potoki;

Mes amis, à moi, se montrent perfides comme un torrent, comme des cours d’eau pleins à déborder,

16 Które są mętne od lodu, w których śnieg się ukrywa;

qui deviennent troubles par l’affluence des glaçons et grossissent par la fonte des neiges:

17 W czasie roztopów znikają; [w czasie] upałów nikną ze swego miejsca.

viennent les chaleurs, ils se réduisent à rien; quand le soleil brûle, ils s’évanouissent sur place.

18 Wiją się ścieżki ich dróg; rozpływają się w nicość i giną.

A cause d’eux, les caravanes se détournent de leur route, s’enfoncent dans le désert et y périssent.

19 Podróżni z Temy wypatrywali ich; wędrowcy z Seby pokładali w nich nadzieję.

Les caravanes de Têma les cherchent du regard, les convois de Saba y mettent leur espoir.

20 Ale zawiedli się w oczekiwaniu, przyszli tam i zawstydzili się.

Mais ils sont déçus dans leur confiance; arrivés sur les lieux, ils sont pleins de confusion.

21 Staliście się niczym; widzicie moją niedolę i lękacie się.

Certes, c’est là ce que vous êtes devenus pour votre ami: à la vue de ma ruine, vous avez eu peur.

22 Czy powiedziałem: Przynieście mi [coś]? lub: Dajcie mi z waszego majątku?

Vous ai-je donc dit: "Donnez-moi! Avec un peu de votre bien, gagnez quelqu’un en ma faveur;

23 Lub: Wybawcie mnie z rąk wroga? lub: Wykupcie mnie z rąk okrutników?

et délivrez-moi de la main du persécuteur; du pouvoir des tyrans affranchissez-moi!"

24 Pouczcie mnie, a zamilknę; pokażcie mi, w czym zbłądziłem.

Instruisez-moi, et je garderai le silence; expliquez-moi en quoi j’ai erré.

25 O jak mocne są słowa prawdziwe! Ale cóż sprawi wasze obwinianie?

Qu’elles sont pénétrantes les paroles de la vérité! Mais que prouvent vos arguments à vous?

26 Czy zamierzacie ganić [moje] słowa i mowę zrozpaczonego, jakby były wiatrem?

Prétendez-vous critiquer des mots? Mais dans l’air se dissipent les discours d’un désespéré!

27 Nawet sierotę przytłaczacie i kopiecie [doły] pod swoim przyjacielem.

L’Orphelin lui-même, vous seriez capables de le prendre comme enjeu, comme vous trafiqueriez de votre ami.

28 Teraz więc zechciejcie spojrzeć na mnie, a [zobaczycie], czy kłamię wam w oczy.

Maintenant donc, daignez vous tourner vers moi: je ne saurais vous mentir en face.

29 Zawróćcie, proszę, a niech nie będzie [w was] nieprawości; zawróćcie, a [poznacie] moją sprawiedliwość w tym.

Oui, revenez de grâce, que l’injustice ne s’accomplisse pas; encore une fois, revenez, mon innocence sera manifeste.

30 Czy w moim języku jest nieprawość? Czy moje podniebienie nie rozeznaje przewrotności?

Y a-t-il quelque iniquité sur mes lèvres? Mon palais ne sait-il pas discerner ce qui est mal?