< Hioba 6 >

1 Hiob zaś odpowiedział tymi słowami:
Saa tog Job til Orde og svarede:
2 O gdyby dokładnie zważono moją udrękę i włożono na szalę całe moje nieszczęście!
Gid man vejed min Harme og vejed min Ulykke mod den!
3 Byłoby to cięższe niż piasek morski. Dlatego moje słowa plączą się.
Thi tungere er den end Havets Sand, derfor talte jeg over mig!
4 [Tkwią] we mnie bowiem strzały Wszechmocnego, których jad osuszył mego ducha, [a] strachy Boże walczą przeciwko mnie.
Thi i mig sidder den Almægtiges Pile, min Aand inddrikker deres Gift; Rædsler fra Gud forvirrer mig.
5 Czy dziki osioł ryczy, gdy ma trawę? Czy wół ryczy nad swoją paszą?
Skriger et Vildæsel midt i Græsset, brøler en Okse ved sit Foder?
6 Czy można zjeść niesmaczną rzecz bez soli? Czy ma jakiś smak białko jajka?
Spiser man ferskt uden Salt, smager mon Æggehvide godt?
7 [Czego się przedtem] moja dusza nie chciała dotknąć, jest to [teraz] moim bolesnym pokarmem.
Min Sjæl vil ej røre derved, de Ting er som Lugt af en Løve.
8 Oby się spełniła moja prośba i Bóg dał mi to, czego pragnę!
Ak, blev mit Ønske dog opfyldt, Gud give mig det, som jeg haaber;
9 Oby się Bogu spodobało to, aby mnie zniszczyć, aby opuścić rękę i mnie odciąć!
vilde Gud dog knuse mig, række Haanden ud og skære mig fra,
10 Wtedy miałbym jeszcze pociechę – chociaż pałam boleścią, niech [Bóg] mi nie folguje – nie zataiłem bowiem słów Świętego.
saa vilde det være min Trøst — jeg hopped af Glæde trods skaanselsløs Kval at jeg ikke har nægtet den Helliges Ord.
11 Jaka [jest] moja siła, abym miał wytrwać? Jaki jest mój koniec, abym przedłużał swoje życie?
Hvad er min Kraft, at jeg skal holde ud, min Udgang, at jeg skal være taalmodig?
12 Czy moja siła jest siłą kamieni? Czy moje ciało jest ze spiżu?
Er da min Kraft som Stenens, er da mit Legeme Kobber?
13 Czy moja obrona nie jest we mnie? Czy mój rozsądek odszedł ode mnie?
Ak, for mig er der ingen Hjælp, hver Udvej lukker sig for mig.
14 Strapionemu należy się litość od przyjaciela, ale on opuścił bojaźń Wszechmogącego.
Den, der nægter sin Næste Godhed, han bryder med den Almægtiges Frygt.
15 Moi bracia zawiedli jak potok, odpływają jak gwałtowne potoki;
Mine Brødre sveg mig som en Bæk, som Strømme, hvis Vand svandt bort,
16 Które są mętne od lodu, w których śnieg się ukrywa;
de, der var grumset af os, og som Sneen gemte sig i,
17 W czasie roztopów znikają; [w czasie] upałów nikną ze swego miejsca.
men som svandt ved Solens Glød, tørredes sporløst ud i Hede;
18 Wiją się ścieżki ich dróg; rozpływają się w nicość i giną.
Karavaner bøjer af fra Vejen, drager op i Ørkenen og gaar til Grunde;
19 Podróżni z Temy wypatrywali ich; wędrowcy z Seby pokładali w nich nadzieję.
Temas Karavaner spejder, Sabas Rejsetog haaber paa dem,
20 Ale zawiedli się w oczekiwaniu, przyszli tam i zawstydzili się.
men de beskæmmes i deres Tillid, de kommer derhen og skuffes!
21 Staliście się niczym; widzicie moją niedolę i lękacie się.
Ja, slige Strømme er I mig nu, Rædselen saa I og grebes af Skræk!
22 Czy powiedziałem: Przynieście mi [coś]? lub: Dajcie mi z waszego majątku?
Har jeg mon sagt: »Giv mig Gaver, løs mig med eders Velstand,
23 Lub: Wybawcie mnie z rąk wroga? lub: Wykupcie mnie z rąk okrutników?
red mig af Fjendens Haand, køb mig fri fra Voldsmænds Haand!«
24 Pouczcie mnie, a zamilknę; pokażcie mi, w czym zbłądziłem.
Lær mig, saa vil jeg tie, vis mig, hvor jeg har fejlet!
25 O jak mocne są słowa prawdziwe! Ale cóż sprawi wasze obwinianie?
Redelig Tale, se, den gør Indtryk; men eders Revselse, hvad er den værd?
26 Czy zamierzacie ganić [moje] słowa i mowę zrozpaczonego, jakby były wiatrem?
Er det jer Hensigt at revse Ord? Den fortvivledes Ord er dog Mundsvejr!
27 Nawet sierotę przytłaczacie i kopiecie [doły] pod swoim przyjacielem.
Selv om en faderløs kasted I Lod og købslog om eders Ven.
28 Teraz więc zechciejcie spojrzeć na mnie, a [zobaczycie], czy kłamię wam w oczy.
Men vilde I nu dog se paa mig! Mon jeg lyver jer op i Ansigtet?
29 Zawróćcie, proszę, a niech nie będzie [w was] nieprawości; zawróćcie, a [poznacie] moją sprawiedliwość w tym.
Vend jer hid, lad der ikke ske Uret, vend jer, thi end har jeg Ret!
30 Czy w moim języku jest nieprawość? Czy moje podniebienie nie rozeznaje przewrotności?
Er der Uret paa min Tunge, eller skelner min Gane ej, hvad der er ondt?

< Hioba 6 >