Hioba 6
1 Hiob zaś odpowiedział tymi słowami:
A Job progovori i reče:
2 O gdyby dokładnie zważono moją udrękę i włożono na szalę całe moje nieszczęście!
“O, kad bi se jad moj izmjeriti mog'o, a nevolje moje stavit' na tezulju!
3 Byłoby to cięższe niż piasek morski. Dlatego moje słowa plączą się.
Teže one jesu od sveg pijeska morskog, i stoga mi riječi zastraniti znaju.
4 [Tkwią] we mnie bowiem strzały Wszechmocnego, których jad osuszył mego ducha, [a] strachy Boże walczą przeciwko mnie.
Strijele Svesilnoga u mojem su mesu, ljuti otrov njihov ispija mi dušu, Božje se strahote oborile na me.
5 Czy dziki osioł ryczy, gdy ma trawę? Czy wół ryczy nad swoją paszą?
TÓa, kraj svježe trave njače li magarac, muče li goveče kraj punih jasala?
6 Czy można zjeść niesmaczną rzecz bez soli? Czy ma jakiś smak białko jajka?
Zar hranu bljutavu jedemo bez soli? Zar kakove slasti ima u bjelancu?
7 [Czego się przedtem] moja dusza nie chciała dotknąć, jest to [teraz] moim bolesnym pokarmem.
Al' ono što mi se gadilo dotaći, to mi je sada sva hrana u bolesti.
8 Oby się spełniła moja prośba i Bóg dał mi to, czego pragnę!
O, da bi se molba moja uslišala, da mi Bog ispuni ono čem se nadam!
9 Oby się Bogu spodobało to, aby mnie zniszczyć, aby opuścić rękę i mnie odciąć!
O, kada bi me Bog uništiti htio, kada bi mahnuo rukom da me satre!
10 Wtedy miałbym jeszcze pociechę – chociaż pałam boleścią, niech [Bóg] mi nie folguje – nie zataiłem bowiem słów Świętego.
Za mene bi prava utjeha to bila, klicati bih mog'o u mukama teškim što se ne protivljah odluci Svetoga.
11 Jaka [jest] moja siła, abym miał wytrwać? Jaki jest mój koniec, abym przedłużał swoje życie?
Zar snage imam da mogu čekati? Radi kakve svrhe da ja duže živim?
12 Czy moja siła jest siłą kamieni? Czy moje ciało jest ze spiżu?
Zar je snaga moja k'o snaga kamena, zar je tijelo moje od mjedi liveno?
13 Czy moja obrona nie jest we mnie? Czy mój rozsądek odszedł ode mnie?
Na što se u sebi osloniti mogu? Zar mi svaka pomoć nije uskraćena?
14 Strapionemu należy się litość od przyjaciela, ale on opuścił bojaźń Wszechmogącego.
Tko odbija milost bližnjemu svojemu, prezreo je strah od Boga Svesilnoga.
15 Moi bracia zawiedli jak potok, odpływają jak gwałtowne potoki;
Kao potok me iznevjeriše braća, kao bujice zimske svoje korito.
16 Które są mętne od lodu, w których śnieg się ukrywa;
Od leda mutne vode im se nadimlju, 'bujaju od snijega što se topit' stao;
17 W czasie roztopów znikają; [w czasie] upałów nikną ze swego miejsca.
al u doba sušno naskoro presahnu, od žege ishlape tada iz korita.
18 Wiją się ścieżki ich dróg; rozpływają się w nicość i giną.
Karavane zbog njih skreću sa putova, u pustinju zađu i u njoj se gube.
19 Podróżni z Temy wypatrywali ich; wędrowcy z Seby pokładali w nich nadzieję.
Karavane temske očima ih traže, putnici iz Šebe nadaju se njima.
20 Ale zawiedli się w oczekiwaniu, przyszli tam i zawstydzili się.
A kad do njih dođu, nađu se u čudu, jer su se u nadi svojoj prevarili.
21 Staliście się niczym; widzicie moją niedolę i lękacie się.
U ovom ste času i vi meni takvi: vidjeste strahotu pa se preplašiste.
22 Czy powiedziałem: Przynieście mi [coś]? lub: Dajcie mi z waszego majątku?
Rekoh li vam možda: 'Darujte mi štogod, poklonite nešto od svojega blaga;
23 Lub: Wybawcie mnie z rąk wroga? lub: Wykupcie mnie z rąk okrutników?
iz šake dušmanske izbavite mene, oslobodite me silnikova jarma?'
24 Pouczcie mnie, a zamilknę; pokażcie mi, w czym zbłądziłem.
Vi me poučite, pa ću ušutjeti, u čem je moj prijestup, pokažite meni.
25 O jak mocne są słowa prawdziwe! Ale cóż sprawi wasze obwinianie?
O, kako su snažne besjede iskrene! Al' kamo to vaši smjeraju prijekori?
26 Czy zamierzacie ganić [moje] słowa i mowę zrozpaczonego, jakby były wiatrem?
Mislite li možda prekoriti riječi? TÓa u vjetar ide govor očajnikov!
27 Nawet sierotę przytłaczacie i kopiecie [doły] pod swoim przyjacielem.
Nad sirotom kocku zar biste bacali i sa prijateljem trgovali svojim?
28 Teraz więc zechciejcie spojrzeć na mnie, a [zobaczycie], czy kłamię wam w oczy.
U oči me sada dobro pogledajte, paz'te neću li vam slagati u lice.
29 Zawróćcie, proszę, a niech nie będzie [w was] nieprawości; zawróćcie, a [poznacie] moją sprawiedliwość w tym.
Povucite riječ! Kakve li nepravde! Povucite riječ, neporočan ja sam!
30 Czy w moim języku jest nieprawość? Czy moje podniebienie nie rozeznaje przewrotności?
Zar pakosti ima na usnama mojim? Zar nesreću svaku okusio nisam?
