Hioba 6
1 Hiob zaś odpowiedział tymi słowami:
Job loh a doo tih,
2 O gdyby dokładnie zważono moją udrękę i włożono na szalę całe moje nieszczęście!
Ka konoinah ka thuek, ka thuek vetih ka talnah he cooi dongah ka tloeng rhenten koinih.
3 Byłoby to cięższe niż piasek morski. Dlatego moje słowa plączą się.
Tuitunli kah laivin lakah n'nan ngawn coeng. Te dongah ka ol he lawn coeng.
4 [Tkwią] we mnie bowiem strzały Wszechmocnego, których jad osuszył mego ducha, [a] strachy Boże walczą przeciwko mnie.
Tlungthang thaltang dongah a sue te ka khuiah ka mueihla loh a mam. Pathen kah hihhamnah loh kai taengah rhong a pai.
5 Czy dziki osioł ryczy, gdy ma trawę? Czy wół ryczy nad swoją paszą?
Kohong marhang khaw baelhing soah pang tih, vaito te a kamvuelh soah rhung bal nim?
6 Czy można zjeść niesmaczną rzecz bez soli? Czy ma jakiś smak białko jajka?
Lungkaeh om kolla ankak a caak tih aiduei dakda dongah a hlihlim om aya?
7 [Czego się przedtem] moja dusza nie chciała dotknąć, jest to [teraz] moim bolesnym pokarmem.
Amih te ka hinglu loh ben ham a aal tih ka buh khaw kolet la om.
8 Oby się spełniła moja prośba i Bóg dał mi to, czego pragnę!
Ka huithuinah he ulong m'paek vetih a thoeng eh? Tedae ka ngaiuepnah he Pathen long ni m'paek eh?
9 Oby się Bogu spodobało to, aby mnie zniszczyć, aby opuścić rękę i mnie odciąć!
Pathen he mulmet vetih kai he m'phop, a kut a hlam vetih kai m'mueluem mako.
10 Wtedy miałbym jeszcze pociechę – chociaż pałam boleścią, niech [Bóg] mi nie folguje – nie zataiłem bowiem słów Świętego.
Te vaengah kai ham hloephloeinah om dae lah sue. Te vaengah bungtloh khuiah ka uem mako. Hlangcim te ka phah pawt bangla n'lungma sak pawt mako.
11 Jaka [jest] moja siła, abym miał wytrwać? Jaki jest mój koniec, abym przedłużał swoje życie?
Ka ngaiuep ham ka thadueng khaw menim? Ka hinglu ka hlawt ham ka hmailong khaw menim?
12 Czy moja siła jest siłą kamieni? Czy moje ciało jest ze spiżu?
Ka thadueng he lungto thadueng nim? Ka saa he rhohumsen a?
13 Czy moja obrona nie jest we mnie? Czy mój rozsądek odszedł ode mnie?
Kai ham he kamah kah bomnah om ngawn pawt tih lungming cueihnah khaw kai lamloh a heh coeng.
14 Strapionemu należy się litość od przyjaciela, ale on opuścił bojaźń Wszechmogącego.
Ngaidaeng loh tlungthang hinyahnah a hnoo vaengah pataeng a baerhoep taengkah sitlohnah a dang van.
15 Moi bracia zawiedli jak potok, odpływają jak gwałtowne potoki;
Ka manuca rhoek khaw soklong bangla la hnukpoh tih sokca soklong bangla kak.
16 Które są mętne od lodu, w których śnieg się ukrywa;
Amih te vueltling loh a nu sak tih vuelsong a yut pah.
17 W czasie roztopów znikają; [w czasie] upałów nikną ze swego miejsca.
Kho a awlh vaengah a bae neh huu tih amah hmuen lamloh kak uh.
18 Wiją się ścieżki ich dróg; rozpływają się w nicość i giną.
A caehlong longpuei a hoi uh tih hinghong la a caeh dongah milh uh.
19 Podróżni z Temy wypatrywali ich; wędrowcy z Seby pokładali w nich nadzieję.
Tema caehlong kah rhoek loh a paelki uh tih, Sheba lambong amih ham a lamtawn uh.
20 Ale zawiedli się w oczekiwaniu, przyszli tam i zawstydzili się.
A pangtung uh dongah yak uh tih a taengla a pawk uh akhaw a hmai tal.
21 Staliście się niczym; widzicie moją niedolę i lękacie się.
A taengah a hong la na om uh van coeng dongah rhihkoi na hmuh vaengah na rhih uh.
22 Czy powiedziałem: Przynieście mi [coś]? lub: Dajcie mi z waszego majątku?
“Kai taengah m'pae uh lamtah na thadueng lamloh kai hamla kapbaih pae uh.
23 Lub: Wybawcie mnie z rąk wroga? lub: Wykupcie mnie z rąk okrutników?
Rhal kut lamloh kai n'loeih sak lamtah hlanghaeng kut lamloh kai n'lat uh,” ka ti noek a?
24 Pouczcie mnie, a zamilknę; pokażcie mi, w czym zbłądziłem.
Kai n'thuinuet lamtah ka ngam bitni. Metla ka palang khaw kai he m'ming sakuh.
25 O jak mocne są słowa prawdziwe! Ale cóż sprawi wasze obwinianie?
Balae tih hlang dueng ol rhap rhap a cal? Nangmih lamloh a tluung ham khaw balae a tluung?
26 Czy zamierzacie ganić [moje] słowa i mowę zrozpaczonego, jakby były wiatrem?
Olthui te tluung hamla na moeh uh nama? Ol khaw khohli bangla talsae mai pawn ni.
27 Nawet sierotę przytłaczacie i kopiecie [doły] pod swoim przyjacielem.
Cadah ham aisat hmulung na naan vetih na hui hamla na tael pah nim?
28 Teraz więc zechciejcie spojrzeć na mnie, a [zobaczycie], czy kłamię wam w oczy.
Tedae mulmet uh laeh, kai taengla mael uh. Nangmih maelhmai ah ka laithae nim?
29 Zawróćcie, proszę, a niech nie będzie [w was] nieprawości; zawróćcie, a [poznacie] moją sprawiedliwość w tym.
Mael uh laeh, dumlai la om uh boeh, mael uh laeh, koep mael uh laeh. Ka duengnah he a khuiah om.
30 Czy w moim języku jest nieprawość? Czy moje podniebienie nie rozeznaje przewrotności?
Ka lai dongah dumlai om nim? Ka dang loh talnah yakming pawt maco.
