Hioba 5

1 Wołaj więc, jeśli jest ktoś, kto by ci odpowiedział; i do którego ze świętych się zwrócisz?

Zawołajże tedy, jeźli kto jest, coćby odpowiedział? a do któregoż się z świętych obrócisz?

2 Gniew bowiem zabija głupiego, a prostaka uśmierca zawiść.

Zaiste głupiego zabija gniew, a prostaka umarza zawiść.

3 Widziałem głupiego, jak zapuścił korzenie, lecz zaraz przekląłem jego mieszkanie.

Jam widział głupiego, iż się rozkorzenił; alem wnet źle tuszył mieszkaniu jego.

4 Jego synowie są daleko od ratunku, zostają zdeptani w bramie, a nie [ma] nikogo, kto by [ich] ocalił.

Oddaleni będą synowie jego od zbawienia, i starci będą w bramie, a nie będzie, ktoby ich wyrwał.

5 Jego żniwo głodny pożera, wydobywa je spośród [samych] cierni, a chciwy pochłania ich bogactwa.

Żniwo jego głodny pożre, i z samego ciernia wybierze je; a połknie chciwy bogactwa takowych.

6 Utrapienie bowiem nie powstaje z prochu ani z ziemi nie wyrasta niedola;

Albowiem nie z prochu wychodzi utrapienie, ani z ziemi wyrasta kłopot.

7 Lecz człowiek rodzi się na niedolę, jak iskry z węgla wzlatują w górę.

Ale człowiek na kłopot się rodzi jako iskry z węgla latają w górę.

8 Ja jednak szukałbym Boga i Bogu przedstawił swoją sprawę;

Zaiste jabym szukał Boga, Bogubym przełożył sprawę swoję;

9 Który czyni rzeczy wielkie i niezbadane, cudowne i niezliczone;

Który czyni rzeczy wielkie i niewybadane, dziwne, którym liczby niemasz;

10 Który zsyła deszcz na ziemię i spuszcza wody na pola;

Który daje deszcz na ziemię, i spuszcza wody na pola;

11 Który pokornych stawia wysoko, a smutnych wywyższa ku zbawieniu;

Który sadza pokornych wysoko, a smutnych wywyższa ku zbawieniu;

12 Który wniwecz obraca zamysły przebiegłych, tak że ich ręce nie wykonują ich zamiaru;

Który w niwecz obraca myśli chytrych, tak, iż ręce ich nie sprawią nic skutecznego;

13 Który chwyta mądrych w ich przebiegłości, tak że rada przewrotnych szybko upada.

Który chwyta mądrych w chytrości ich, a radę przewrotnych prędko niszczy.

14 Za dnia napotykają ciemność, a w południe idą po omacku jak w nocy.

We dnie taczają się jako w ciemnościach, a jako w nocy macają w południe.

15 On wybawia ubogiego od miecza, od ich ust, i z ręki mocarza.

Który zachowuje ubogiego od miecza, od ust ich, i od ręki gwałtownika.

16 Tak to uciśniony ma nadzieję, a nieprawość zamyka swe usta.

Mać uciśniony nadzieje; ale nieprawość stuli usta swe.

17 Oto błogosławiony człowiek, którego Bóg karze; nie gardź więc karceniem Wszechmocnego.

Oto błogosławiony człowiek, którego Bóg karze; przetoż karaniem Wszechmocnego nie pogardzaj,

18 On bowiem rani, ale i opatruje, uderza, a jego ręce uzdrawiają.

Bo on zrania i zawiązuje; uderza, a ręce jego uzdrawiają.

19 Z sześciu nieszczęść cię wyrwie, a w siódmym nie dotknie cię zło.

Z sześciu ucisków wyrwie cię, a w siódmym nie tknie się ciebie złe.

20 W głodzie wybawi cię od śmierci, a na wojnie od mocy miecza.

W głodzie wybawi cię od śmierci, a na wojnie z rąk miecza.

21 Przed biczem języka będziesz zasłonięty i nie ulękniesz się spustoszenia, gdy nadejdzie.

Przed biczem języka ukryty będziesz, a nie ulękniesz się w spustoszeniu, gdy przyjdzie.

22 Będziesz się śmiał ze spustoszenia i głodu, nie będziesz się bał zwierząt ziemi.

W spustoszeniu i w głodzie śmiać się będziesz, a zwierząt ziemskich bać się nie będziesz.

23 Zawrzesz bowiem przymierze z kamieniami na polu, a okrutny zwierz polny będzie żyć z tobą w pokoju.

Bo z kamieniem polnym będzie przymierze twoje, a okrutny zwierz polny spokojnym ci się stawi.

24 I poznasz, że twój przybytek [jest] spokojny; odwiedzisz swoje mieszkanie, a nie zgrzeszysz.

I poznasz, że jest spokojny przybytek twój, i nawiedzisz mieszkanie twoje, a nie zgrzeszysz.

25 Poznasz też, że twoje potomstwo się rozmnoży, a twoje dzieci [będą] jak trawa ziemi.

Doznasz też, iż rozmnożone będzie nasienie twoje, a potomstwo twoje będzie jako ziele ziemi.

26 W sędziwym wieku zejdziesz do grobu, jak snop zboża zbierany w swym czasie.

Wnijdziesz w sędziwości do grobu, jako znoszone bywa zboże w stóg czasu swego.

27 Oto do tego doszliśmy i tak jest. Słuchaj tego i rozważ to sobie.

Otośmy tego doszli, że tak jest: słuchajże tego, a uważaj to sam u siebie.