Hioba 41
1 Czy lewiatana wyciągniesz wędką? Czy za jego język [wyciągniesz go] sznurem opuszczonym?
¿Sacarás tú al leviatán con el anzuelo, o con la cuerda que le echares en su lengua?
2 Czy przewleczesz hak przez jego nozdrza? Czy kolcem przebijesz mu szczęki?
¿Pondrás tú garfio en sus narices, y horadarás con espinas su quijada?
3 Czy będzie cię błagać? Czy będzie z tobą rozmawiał łagodnie?
¿Por ventura multiplicará él ruegos para contigo? ¿Te hablará él lisonjas?
4 Czy zawrze z tobą przymierze? Czy przyjmiesz go za sługę na zawsze?
¿Por ventura hará concierto contigo para que lo tomes por siervo perpetuo?
5 Czy będziesz z nim igrał jak z ptaszkiem? Czy uwiążesz go dla swoich córek?
¿Jugarás por ventura con él como con pájaro, y lo atarás para tus niñas?
6 Czy [twoi] towarzysze wyprawią sobie z niego ucztę? Czy podzielą go między siebie kupcy?
¿Por ventura harán banquete por causa de los compañeros? ¿Lo partirán entre los mercaderes?
7 Czy poprzebijasz jego skórę grotami albo jego głowę harpunami?
¿Cortarás tú con cuchillo su cuero, o con asta de pescadores su cabeza?
8 Połóż tylko rękę na niego i wspomnij o walce, więcej tego nie zrobisz.
Pon tu mano sobre él; te acordarás de la batalla, y nunca más tornarás.
9 Oto nadzieja pojmania go jest złudna. Czy na sam jego widok nie zostanie człowiek powalony?
He aquí que tu esperanza acerca de él será burlada; porque aun a su sola vista se desmayarán.
10 Nikt nie odważy się go obudzić. Kto zdoła więc stanąć przede mną?
Nadie hay tan osado que lo despierte; ¿quién pues podrá estar delante de mí?
11 Kto mi coś dał, abym mu odpłacił? [Cokolwiek znajduje się] pod całym niebem należy do mnie.
¿Quién me ha anticipado, para que yo restituya? Todo lo que hay debajo del cielo es mío.
12 Nie będę milczał o jego członkach ani o jego potędze, ani o jego wspaniałej budowie.
Yo no callaré sus miembros, ni lo de sus fuerzas y la gracia de su disposición.
13 Kto odkryje wierzch jego szaty? Kto przystąpi [do niego] z podwójnym wędzidłem?
¿Quién descubrirá la delantera de su vestidura? ¿Quién se llegará a él con freno doble?
14 Kto otworzy wrota jego paszczy? Groza roztacza się wokół jego zębów.
¿Quién abrirá las puertas de su rostro? Los órdenes de sus dientes espantan.
15 [Jego] łuski to jego pycha, ściśle spięte razem [jakby] pieczęcią.
La gloria de su vestido son escudos fuertes, cerrados entre sí estrechamente.
16 Jedna do drugiej tak przylega, że powietrze nie wejdzie między nie.
El uno se junta con el otro, que viento no entra entre ellos.
17 Jedna z drugą jest spojona, są tak złączone, że nie można ich rozdzielić.
Pegado está el uno con el otro, están trabados entre sí, que no se pueden apartar.
18 Przez jego kichanie błyszczy światło, a jego oczy [są] jak powieki zorzy.
Con sus estornudos encienden lumbre, y sus ojos son como los párpados del alba.
19 Z jego paszczy wychodzą pochodnie, tryskają iskry ognia.
De su boca salen hachas de fuego, centellas de fuego proceden.
20 Z jego nozdrzy wychodzi dym jak z wrzącego garnca lub kotła.
De sus narices sale humo como de una olla o caldero que hierve.
21 Jego oddech rozpala węgle, z jego paszczy wychodzi płomień.
Su aliento enciende los carbones, y de su boca sale llama.
22 W jego szyi spoczywa moc i przed nim ucieka smutek.
En su cerviz mora la fortaleza, y delante de él es deshecho el trabajo.
23 Warstwy jego ciała są spojone, tak twarde, że się nie poruszają.
Las partes de su carne están pegadas entre sí; está firme su carne en él, y no se mueve.
24 Jego serce jest twarde jak kamień, tak twarde jak część dolnego kamienia młyńskiego.
Su corazón es firme como una piedra, y fuerte como la muela de abajo.
25 Gdy się podnosi, drżą mocarze, a od strachu oczyszczają się.
De su grandeza tienen temor los fuertes, y de sus desmayos se purgan.
26 Miecz, który go dosięga, nie ostaje się, podobnie drzewce, strzała i pancerz.
Cuando alguno lo alcanzare, ni espada, ni lanza, ni dardo, ni coselete durará contra él.
27 Żelazo uważa za słomę, a miedź za zbutwiałe drewno.
El hierro estima por pajas, y el acero por leño podrido.
28 Strzała nie spłoszy go, a kamienie z procy są dla niego jak źdźbło.
Saeta no le hace huir; las piedras de honda se le tornan aristas.
29 Oszczep uważa za słomę, a drwi sobie z szarpania włócznią.
Tiene toda arma por hojarascas, y del blandir de la pica se burla.
30 Pod nim [są] ostre skorupy; w błocie ścieli [sobie wszelkimi] ostrymi rzeczami.
Por debajo tiene agudas conchas; imprime su agudez en el suelo.
31 Sprawia, że głębiny wrą jak kocioł, a morze mąci jak w moździerzu.
Hace hervir como una olla el mar profundo, y lo vuelve como una olla de ungüento.
32 Zostawia za sobą błyszczącą ścieżkę, tak że się wydaje, że głębiny mają siwiznę.
En pos de sí hace resplandecer la senda, que parece que el mar es cano.
33 Nie ma na ziemi jemu podobnego, który został tak stworzony, że niczego się nie boi.
No hay sobre la tierra su semejante, hecho para nada temer.
34 Lekceważy wszelką wysoką rzecz. On jest królem nad wszystkimi synami pychy.
Menosprecia toda cosa alta; es rey sobre todos los soberbios.
