Hioba 41
1 Czy lewiatana wyciągniesz wędką? Czy za jego język [wyciągniesz go] sznurem opuszczonym?
Kann du fiska krokodillen, binda tunga hans med taum,
2 Czy przewleczesz hak przez jego nozdrza? Czy kolcem przebijesz mu szczęki?
Draga snor i gjenom nosi, hogga krok i kjaken hans?
3 Czy będzie cię błagać? Czy będzie z tobą rozmawiał łagodnie?
Vil han tigga um nåde, tala mjuke ord til deg?
4 Czy zawrze z tobą przymierze? Czy przyjmiesz go za sługę na zawsze?
Tru han vil gjera samband med deg og din træl for alltid verta?
5 Czy będziesz z nim igrał jak z ptaszkiem? Czy uwiążesz go dla swoich córek?
Kann du han som leikfugl halda for smågjentorne i band?
6 Czy [twoi] towarzysze wyprawią sobie z niego ucztę? Czy podzielą go między siebie kupcy?
Handlar fiskarlag med honom, skiftar ut til kræmarar?
7 Czy poprzebijasz jego skórę grotami albo jego głowę harpunami?
Kann hans hud med spjot du fylla, og hans hovud med harpunar?
8 Połóż tylko rękę na niego i wspomnij o walce, więcej tego nie zrobisz.
Berre prøv - du skal det minnast; enn ein gong du gjer det ikkje!
9 Oto nadzieja pojmania go jest złudna. Czy na sam jego widok nie zostanie człowiek powalony?
Kvar og ein vil missa voni, verta feld ved syni av han.
10 Nikt nie odważy się go obudzić. Kto zdoła więc stanąć przede mną?
Ingen torer eggja honom; kven kann då mot meg reisa?
11 Kto mi coś dał, abym mu odpłacił? [Cokolwiek znajduje się] pod całym niebem należy do mnie.
Kven gav meg, so eg gjev att? Under himmeln alt eg eig.
12 Nie będę milczał o jego członkach ani o jego potędze, ani o jego wspaniałej budowie.
Ei eg tegjer um hans lemer, um hans sterke, væne bygnad.
13 Kto odkryje wierzch jego szaty? Kto przystąpi [do niego] z podwójnym wędzidłem?
Kven hev drege brynja av han, Gjenge inn i duble tanngard?
14 Kto otworzy wrota jego paszczy? Groza roztacza się wokół jego zębów.
Kven hev opna kjakeporten? Rædsla kring hans tenner ligg.
15 [Jego] łuski to jego pycha, ściśle spięte razem [jakby] pieczęcią.
Sterke er hans skjolde-rader, feste med ei fast forsigling.
16 Jedna do drugiej tak przylega, że powietrze nie wejdzie między nie.
Tett dei ligg innåt kvarandre, ingi luft slepp millom deim.
17 Jedna z drugą jest spojona, są tak złączone, że nie można ich rozdzielić.
Eine skjolden i den andre heng i hop, skilst ikkje åt.
18 Przez jego kichanie błyszczy światło, a jego oczy [są] jak powieki zorzy.
Ljos ifrå hans njosing strålar, augo skin som morgonroden.
19 Z jego paszczy wychodzą pochodnie, tryskają iskry ognia.
Or hans gap skyt brandar fram, gneistar sprutar derifrå.
20 Z jego nozdrzy wychodzi dym jak z wrzącego garnca lub kotła.
Or hans nasar stig det røyk, liksom eim or kjel som kokar.
21 Jego oddech rozpala węgle, z jego paszczy wychodzi płomień.
Anden hans set eld på kol, logen ut or gapet stend.
22 W jego szyi spoczywa moc i przed nim ucieka smutek.
I hans nakke styrken bur, rædsla spring framfor hans åsyn.
23 Warstwy jego ciała są spojone, tak twarde, że się nie poruszają.
Tette sit kjøtvalkarne, støypte fast urikkelg.
24 Jego serce jest twarde jak kamień, tak twarde jak część dolnego kamienia młyńskiego.
Hjarta hans er hardt som stein, fast som understein i kverni.
25 Gdy się podnosi, drżą mocarze, a od strachu oczyszczają się.
Kjempor ræddast når han ris, misser både mod og hugs;
26 Miecz, który go dosięga, nie ostaje się, podobnie drzewce, strzała i pancerz.
Sverd vil ikkje bita på, ikkje skot med spjot og pil.
27 Żelazo uważa za słomę, a miedź za zbutwiałe drewno.
Jarn agtar han liksom strå, kopar nett som fauskeved.
28 Strzała nie spłoszy go, a kamienie z procy są dla niego jak źdźbło.
Ei han vik for bogesonen; stein frå slyngja vert som halm,
29 Oszczep uważa za słomę, a drwi sobie z szarpania włócznią.
og stridsklubba vert som strå, og han lær åt spjot som susar.
30 Pod nim [są] ostre skorupy; w błocie ścieli [sobie wszelkimi] ostrymi rzeczami.
Under han er kvasse broddar, spor dei set som treskjeslede.
31 Sprawia, że głębiny wrą jak kocioł, a morze mąci jak w moździerzu.
Djupet kokar som ei gryta, sjøen som ein salvekjel.
32 Zostawia za sobą błyszczącą ścieżkę, tak że się wydaje, że głębiny mają siwiznę.
Vegen lyser etter honom, djupet skin som sylverhår.
33 Nie ma na ziemi jemu podobnego, który został tak stworzony, że niczego się nie boi.
Liken hans på jord ei finst, denne skapning utan ræddhug.
34 Lekceważy wszelką wysoką rzecz. On jest królem nad wszystkimi synami pychy.
Han ser ned på alt som høgt er, konge yver alle kaute.»
