Hioba 41

1 Czy lewiatana wyciągniesz wędką? Czy za jego język [wyciągniesz go] sznurem opuszczonym?

Kan du dra Leviatan op med en krok og trykke dens tunge ned med et snøre?

2 Czy przewleczesz hak przez jego nozdrza? Czy kolcem przebijesz mu szczęki?

Kan du sette en sivline i dens nese og gjennembore dens kjeve med en krok?

3 Czy będzie cię błagać? Czy będzie z tobą rozmawiał łagodnie?

Vil den rette mange ydmyke bønner til dig eller tale blide ord til dig?

4 Czy zawrze z tobą przymierze? Czy przyjmiesz go za sługę na zawsze?

Vil den gjøre en pakt med dig, så du kan få den til din træl for all tid?

5 Czy będziesz z nim igrał jak z ptaszkiem? Czy uwiążesz go dla swoich córek?

Kan du leke med den som med en fugl og binde den fast for dine små piker?

6 Czy [twoi] towarzysze wyprawią sobie z niego ucztę? Czy podzielą go między siebie kupcy?

Kan et lag av fiskere kjøpslå om den, stykke den ut mellem kjøbmennene?

7 Czy poprzebijasz jego skórę grotami albo jego głowę harpunami?

Kan du fylle dens hud med spyd og dens hode med harpuner?

8 Połóż tylko rękę na niego i wspomnij o walce, więcej tego nie zrobisz.

Prøv å legge hånd på den! Den strid skal du komme til å minnes og ikke gjøre det igjen!

9 Oto nadzieja pojmania go jest złudna. Czy na sam jego widok nie zostanie człowiek powalony?

Nei, den som våger slikt, hans håp blir sveket; allerede ved synet av den styrter han til jorden.

10 Nikt nie odważy się go obudzić. Kto zdoła więc stanąć przede mną?

Ingen er så djerv at han tør tirre den; hvem tør da sette sig op imot mig?

11 Kto mi coś dał, abym mu odpłacił? [Cokolwiek znajduje się] pod całym niebem należy do mnie.

Hvem gav mig noget først, så jeg skulde gi ham vederlag? Alt under himmelen hører mig til.

12 Nie będę milczał o jego członkach ani o jego potędze, ani o jego wspaniałej budowie.

Jeg vil ikke tie om dens lemmer, om dens store styrke og dens fagre bygning.

13 Kto odkryje wierzch jego szaty? Kto przystąpi [do niego] z podwójnym wędzidłem?

Hvem har dradd dens klædning av? Hvem tør komme innenfor dens dobbelte rad av tenner?

14 Kto otworzy wrota jego paszczy? Groza roztacza się wokół jego zębów.

Hvem har åpnet dens kjevers dør? Rundt om dens tenner er redsel.

15 [Jego] łuski to jego pycha, ściśle spięte razem [jakby] pieczęcią.

Stolte er skjoldenes rader; hvert av dem er tillukket som med et fast segl.

16 Jedna do drugiej tak przylega, że powietrze nie wejdzie między nie.

De ligger tett innpå hverandre, og ingen luft trenger inn imellem dem.

17 Jedna z drugą jest spojona, są tak złączone, że nie można ich rozdzielić.

Det ene skjold henger fast ved det andre; de griper inn i hverandre og skilles ikke at.

18 Przez jego kichanie błyszczy światło, a jego oczy [są] jak powieki zorzy.

Når den nyser, stråler det frem lys, og dens øine er som morgenrødens øielokk.

19 Z jego paszczy wychodzą pochodnie, tryskają iskry ognia.

Bluss farer ut av dens gap, gnister spruter frem.

20 Z jego nozdrzy wychodzi dym jak z wrzącego garnca lub kotła.

Fra dens nesebor kommer røk som av en gryte som koker over siv.

21 Jego oddech rozpala węgle, z jego paszczy wychodzi płomień.

Dens ånde tender kull i brand, og luer går ut av dens gap.

22 W jego szyi spoczywa moc i przed nim ucieka smutek.

På dens hals har styrken sin bolig, og angsten springer foran den.

23 Warstwy jego ciała są spojone, tak twarde, że się nie poruszają.

Dens doglapper sitter fast; de er som støpt på den og rører sig ikke.

24 Jego serce jest twarde jak kamień, tak twarde jak część dolnego kamienia młyńskiego.

Dens hjerte er fast som sten, fast som den underste kvernsten.

25 Gdy się podnosi, drżą mocarze, a od strachu oczyszczają się.

Når den hever sig, gruer helter; av redsel mister de sans og samling.

26 Miecz, który go dosięga, nie ostaje się, podobnie drzewce, strzała i pancerz.

Rammes den med sverd, så biter det ikke på den, heller ikke lanse, pil eller kastespyd.

27 Żelazo uważa za słomę, a miedź za zbutwiałe drewno.

Den akter jern som strå, kobber som ormstukket tre.

28 Strzała nie spłoszy go, a kamienie z procy są dla niego jak źdźbło.

Buens sønn jager den ikke på flukt; slyngens stener blir som halm for den.

29 Oszczep uważa za słomę, a drwi sobie z szarpania włócznią.

Stridsklubber aktes som halm, og den ler av det susende spyd.

30 Pod nim [są] ostre skorupy; w błocie ścieli [sobie wszelkimi] ostrymi rzeczami.

På dens buk sitter skarpe skår, den gjør spor i dyndet som efter en treskeslede.

31 Sprawia, że głębiny wrą jak kocioł, a morze mąci jak w moździerzu.

Den får dypet til å koke som en gryte; den får havet til å skumme som en salvekokers kjele.

32 Zostawia za sobą błyszczącą ścieżkę, tak że się wydaje, że głębiny mają siwiznę.

Efter den lyser dens sti; dypet synes å ha sølvhår.

33 Nie ma na ziemi jemu podobnego, który został tak stworzony, że niczego się nie boi.

Det er intet på jorden som er herre over den; den er skapt til ikke å reddes.

34 Lekceważy wszelką wysoką rzecz. On jest królem nad wszystkimi synami pychy.

Alt som er høit, ser den i øiet; den er en konge over alle stolte dyr.