Hioba 41
1 Czy lewiatana wyciągniesz wędką? Czy za jego język [wyciągniesz go] sznurem opuszczonym?
E taea ranei a Rewiatana te kukume mai e koe ki te matau? te pehi ranei i tona arero ki te aho?
2 Czy przewleczesz hak przez jego nozdrza? Czy kolcem przebijesz mu szczęki?
E whakanohoia ranei e koe he aho ki tona ihu? E pokaia ranei e koe tona kauae ki te matau?
3 Czy będzie cię błagać? Czy będzie z tobą rozmawiał łagodnie?
E maha ranei ana inoi ki a koe? E korero ngawari ranei ia ki a koe?
4 Czy zawrze z tobą przymierze? Czy przyjmiesz go za sługę na zawsze?
E whakarite kawenata ranei ia ki a koe? e riro ai ia i a koe hei pononga oti tonu mai?
5 Czy będziesz z nim igrał jak z ptaszkiem? Czy uwiążesz go dla swoich córek?
Ka rite ranei ia ki te manu hei mea takaro mau? E herea ranei ia e koe hei mea ma au kotiro?
6 Czy [twoi] towarzysze wyprawią sobie z niego ucztę? Czy podzielą go między siebie kupcy?
E waiho ranei ia hei taonga hokohoko ma nga ropu tangata hi ika? E wehewehea atu ranei ma nga kaihokohoko?
7 Czy poprzebijasz jego skórę grotami albo jego głowę harpunami?
E kapi ranei tona kiri i o tao? tona pane i nga wero ika?
8 Połóż tylko rękę na niego i wspomnij o walce, więcej tego nie zrobisz.
Kia pa tou ringa ki a ia; maharatia te whawhai, a kei pena a mua.
9 Oto nadzieja pojmania go jest złudna. Czy na sam jego widok nie zostanie człowiek powalony?
Nana, he hori kau te manako ki a ia: e kore ranei tetahi e hinga noa ki te kite kau atu i a ia?
10 Nikt nie odważy się go obudzić. Kto zdoła więc stanąć przede mną?
Kahore he tangata e maia rawa hei whakaoho i a ia: na ko wai e tu ki toku aroaro?
11 Kto mi coś dał, abym mu odpłacił? [Cokolwiek znajduje się] pod całym niebem należy do mnie.
Ko wai te tangata nana te mea kua takoto wawe ki ahau, e whakautu ai ahau ki a ia? Ahakoa he aha te mea i raro i nga rangi, puta noa, naku katoa.
12 Nie będę milczał o jego członkach ani o jego potędze, ani o jego wspaniałej budowie.
E kore e huna e ahau te korero mo ona wahi, mo tona kaha, mo te ataahua hoki o tona hanganga.
13 Kto odkryje wierzch jego szaty? Kto przystąpi [do niego] z podwójnym wędzidłem?
Ma wai e tihore a waho o tona kakahu? Ko wai e tae ki tana paraire rererua?
14 Kto otworzy wrota jego paszczy? Groza roztacza się wokół jego zębów.
Ma wai e whakatuwhera nga tatau o tona mata? He wehi kei ona niho a taka noa.
15 [Jego] łuski to jego pycha, ściśle spięte razem [jakby] pieczęcią.
Ko tana e whakamanamana ai ko ona unahi pakari; tutaki rawa pera i te hiri piri tonu.
16 Jedna do drugiej tak przylega, że powietrze nie wejdzie między nie.
Na, i te tata tonu o tetahi ki tetahi, e kore te hau e puta i waenga.
17 Jedna z drugą jest spojona, są tak złączone, że nie można ich rozdzielić.
Piri tonu ratou ki a ratou ano; mau tonu, e kore ano e taea te wehe.
18 Przez jego kichanie błyszczy światło, a jego oczy [są] jak powieki zorzy.
Ka tihe ia, ka kowha mai te marama; a ko te rite i ona kanohi kei nga kamo o te ata.
19 Z jego paszczy wychodzą pochodnie, tryskają iskry ognia.
E puta ana mai i tona mangai he rama mura, mokowhiti ana nga koraahi.
20 Z jego nozdrzy wychodzi dym jak z wrzącego garnca lub kotła.
Puta ana te paowa i ona pongaponga, me te mea no te kohua e koropupu ana, no te otaota e kaia ana.
21 Jego oddech rozpala węgle, z jego paszczy wychodzi płomień.
Ngiha ana nga waro i tona ha, rere atu ana te mura i tona mangai.
22 W jego szyi spoczywa moc i przed nim ucieka smutek.
Kei tona kaki te kaha e noho ana, e tuapa ana te pawera i tona aroaro.
23 Warstwy jego ciała są spojone, tak twarde, że się nie poruszają.
Ko ona kikokiko tawerewere piri tonu: maro tonu ki runga ki a ia; e kore e taea te whakakorikori.
24 Jego serce jest twarde jak kamień, tak twarde jak część dolnego kamienia młyńskiego.
Pakari tonu tona ngakau ano he kamaka; ae ra, maro tonu ano ko to raro kohatu huri.
25 Gdy się podnosi, drżą mocarze, a od strachu oczyszczają się.
Ka whakarewa ia i a ia ki runga, ka wehi nga tangata nunui: na te pororaru ka porangi noa iho ratou.
26 Miecz, który go dosięga, nie ostaje się, podobnie drzewce, strzała i pancerz.
Ki te whai tetahi i a ia ki te hoari, e kore e taea; ahakoa e te tao, e te pere, e te koikoi ranei.
27 Żelazo uważa za słomę, a miedź za zbutwiałe drewno.
Ki tona whakaaro he kakau witi te rino, he rakau popopopo te parahi.
28 Strzała nie spłoszy go, a kamienie z procy są dla niego jak źdźbło.
E kore ia e tahuti i te pere: ki a ia ka meinga noatia nga kohatu o te kotaha hei papapa.
29 Oszczep uważa za słomę, a drwi sobie z szarpania włócznią.
Kiia ake e ia nga patu hei papapa: e kataina ana e ia te huhu o te tao.
30 Pod nim [są] ostre skorupy; w błocie ścieli [sobie wszelkimi] ostrymi rzeczami.
Ko raro ona e rite ana ki te kohatu koikoi: e wharikitia ana e ia a runga o te paru ano he patunga witi.
31 Sprawia, że głębiny wrą jak kocioł, a morze mąci jak w moździerzu.
E meinga ana e ia te rire kia koropupu ano he kohua, me te moana kia rite ki te hinu.
32 Zostawia za sobą błyszczącą ścieżkę, tak że się wydaje, że głębiny mają siwiznę.
E hangaia ana e ia he huarahi kia marama i muri i a ia; tera e maharatia he hina te moana.
33 Nie ma na ziemi jemu podobnego, który został tak stworzony, że niczego się nie boi.
I te whenua nei kahore he mea hei rite mona, he mea i hanga nei kahore ona wehi.
34 Lekceważy wszelką wysoką rzecz. On jest królem nad wszystkimi synami pychy.
E titiro ana ia ki nga mea tiketike katoa: he kingi ia mo nga tama katoa a te whakapehapeha.
