Hioba 41

1 Czy lewiatana wyciągniesz wędką? Czy za jego język [wyciągniesz go] sznurem opuszczonym?

Kihúzhatod-é a leviáthánt horoggal, leszoríthatod-é a nyelvét kötéllel?

2 Czy przewleczesz hak przez jego nozdrza? Czy kolcem przebijesz mu szczęki?

Húzhatsz-é gúzst az orrába, az állát szigonynyal átfurhatod-é?

3 Czy będzie cię błagać? Czy będzie z tobą rozmawiał łagodnie?

Vajjon járul-é elődbe sok könyörgéssel, avagy szól-é hozzád sima beszédekkel?

4 Czy zawrze z tobą przymierze? Czy przyjmiesz go za sługę na zawsze?

Vajjon frigyet köt-é veled, hogy fogadd őt örökös szolgádul?

5 Czy będziesz z nim igrał jak z ptaszkiem? Czy uwiążesz go dla swoich córek?

Játszhatol-é vele, miként egy madárral; gyermekeid kedvéért megkötözheted-é?

6 Czy [twoi] towarzysze wyprawią sobie z niego ucztę? Czy podzielą go między siebie kupcy?

Alkudozhatnak-é felette a társak, vagy a kalmárok közt feloszthatják-é azt?

7 Czy poprzebijasz jego skórę grotami albo jego głowę harpunami?

Tele rakhatod-é nyársakkal a bőrét, avagy szigonynyal a fejét?

8 Połóż tylko rękę na niego i wspomnij o walce, więcej tego nie zrobisz.

Vesd rá a kezedet, de megemlékezzél, hogy a harczot nem ismételed.

9 Oto nadzieja pojmania go jest złudna. Czy na sam jego widok nie zostanie człowiek powalony?

Ímé, az ő reménykedése csalárd; puszta látása is halálra ijeszt!

10 Nikt nie odważy się go obudzić. Kto zdoła więc stanąć przede mną?

Nincs oly merész, a ki őt felverje. Ki hát az, a ki velem szállna szembe?

11 Kto mi coś dał, abym mu odpłacił? [Cokolwiek znajduje się] pod całym niebem należy do mnie.

Ki adott nékem elébb, hogy azt visszafizessem? A mi az ég alatt van, mind enyém!

12 Nie będę milczał o jego członkach ani o jego potędze, ani o jego wspaniałej budowie.

Nem hallgathatom el testének részeit, erejének mivoltát, alkotásának szépségét.

13 Kto odkryje wierzch jego szaty? Kto przystąpi [do niego] z podwójnym wędzidłem?

Ki takarhatja fel ruhája felszínét; két sor foga közé kicsoda hatol be?

14 Kto otworzy wrota jego paszczy? Groza roztacza się wokół jego zębów.

Ki nyitotta fel orczájának ajtait? Fogainak sorai körül rémület lakik!

15 [Jego] łuski to jego pycha, ściśle spięte razem [jakby] pieczęcią.

Büszkesége a csatornás pajzsok, összetartva mintegy szorító pecséttel.

16 Jedna do drugiej tak przylega, że powietrze nie wejdzie między nie.

Egyik szorosan a másikhoz lapul, hogy közéje levegő se megy.

17 Jedna z drugą jest spojona, są tak złączone, że nie można ich rozdzielić.

Egyik a másikhoz tapad, egymást tartják, egymástól elszakadhatatlanok.

18 Przez jego kichanie błyszczy światło, a jego oczy [są] jak powieki zorzy.

Tüsszentése fényt sugároz ki, és szemei, mint a hajnal szempillái.

19 Z jego paszczy wychodzą pochodnie, tryskają iskry ognia.

A szájából szövétnekek jőnek ki, és tüzes szikrák omlanak ki.

20 Z jego nozdrzy wychodzi dym jak z wrzącego garnca lub kotła.

Orrlyukaiból gőz lövel elő, mint a forró fazékból és üstből.

21 Jego oddech rozpala węgle, z jego paszczy wychodzi płomień.

Lehellete meggyujtja a holt szenet, és a szájából láng lövel elő.

22 W jego szyi spoczywa moc i przed nim ucieka smutek.

Nyakszirtjén az erő tanyáz, előtte félelem ugrándozik.

23 Warstwy jego ciała są spojone, tak twarde, że się nie poruszają.

Testének részei egymáshoz tapadtak; kemény önmagában és nem izeg-mozog.

24 Jego serce jest twarde jak kamień, tak twarde jak część dolnego kamienia młyńskiego.

Szíve kemény, mint a kő, oly kemény, mint az alsó malomkő.

25 Gdy się podnosi, drżą mocarze, a od strachu oczyszczają się.

Hogyha felkél, hősök is remegnek; ijedtökben veszteg állnak.

26 Miecz, który go dosięga, nie ostaje się, podobnie drzewce, strzała i pancerz.

Ha éri is a fegyver, nem áll meg benne, legyen bár dárda, kopja vagy kelevéz.

27 Żelazo uważa za słomę, a miedź za zbutwiałe drewno.

Annyiba veszi a vasat, mint a pozdorját, az aczélt, mint a korhadt fát.

28 Strzała nie spłoszy go, a kamienie z procy są dla niego jak źdźbło.

A nyíl vesszője el nem űzi őt, a parittyakövek pozdorjává változnak rajta.

29 Oszczep uważa za słomę, a drwi sobie z szarpania włócznią.

Pozdorjának tartja a buzogányütést is, és kineveti a bárd suhogását.

30 Pod nim [są] ostre skorupy; w błocie ścieli [sobie wszelkimi] ostrymi rzeczami.

Alatta éles cserepek vannak; mint szeges borona hentereg az iszap felett.

31 Sprawia, że głębiny wrą jak kocioł, a morze mąci jak w moździerzu.

Felkavarja a mély vizet, mint a fazekat, a tengert olyanná teszi, mint a festékedény.

32 Zostawia za sobą błyszczącą ścieżkę, tak że się wydaje, że głębiny mają siwiznę.

Maga után világos ösvényt hagy, azt hinné valaki, a tenger megőszült.

33 Nie ma na ziemi jemu podobnego, który został tak stworzony, że niczego się nie boi.

Nincs e földön hozzá hasonló, a mely úgy teremtetett, hogy ne rettegjen.

34 Lekceważy wszelką wysoką rzecz. On jest królem nad wszystkimi synami pychy.

Lenéz minden nagy állatot, ő a király minden ragadozó felett.