Hioba 41

1 Czy lewiatana wyciągniesz wędką? Czy za jego język [wyciągniesz go] sznurem opuszczonym?

Kannst du das Krokodil am Angelhaken heranziehen und ihm die Zunge mit der Schnur niederdrücken?

2 Czy przewleczesz hak przez jego nozdrza? Czy kolcem przebijesz mu szczęki?

Kannst du ihm einen Binsenring durch die Nase ziehen und einen Dorn durch seinen Kinnbacken bohren?

3 Czy będzie cię błagać? Czy będzie z tobą rozmawiał łagodnie?

Meinst du, es werde viele Bitten an dich richten oder dir gute Worte geben?

4 Czy zawrze z tobą przymierze? Czy przyjmiesz go za sługę na zawsze?

Wird es einen Vertrag mit dir schließen, wonach du es für immer in deine Dienste nähmest?

5 Czy będziesz z nim igrał jak z ptaszkiem? Czy uwiążesz go dla swoich córek?

Wirst du mit ihm spielen wie mit einem Vöglein und es zur Kurzweil für deine Mägdlein anbinden?

6 Czy [twoi] towarzysze wyprawią sobie z niego ucztę? Czy podzielą go między siebie kupcy?

Treibt die Fischerzunft Handel mit ihm, daß sie es stückweise an die Händler abgibt?

7 Czy poprzebijasz jego skórę grotami albo jego głowę harpunami?

Kannst du ihm die Haut mit Spießen spicken und seinen Kopf mit Fischerhaken durchbohren?

8 Połóż tylko rękę na niego i wspomnij o walce, więcej tego nie zrobisz.

Vergreife dich nur einmal an ihm: mache dich auf Kampf gefaßt! Du wirst’s gewiß nicht wieder tun!

9 Oto nadzieja pojmania go jest złudna. Czy na sam jego widok nie zostanie człowiek powalony?

Ja, eine solche Hoffnung erweist sich als Trug: schon bei seinem Anblick bricht man zusammen.

10 Nikt nie odważy się go obudzić. Kto zdoła więc stanąć przede mną?

Niemand ist so tollkühn, daß er es aufstört; und wer ist es, der ihm entgegengetreten und heil davongekommen wäre?

11 Kto mi coś dał, abym mu odpłacił? [Cokolwiek znajduje się] pod całym niebem należy do mnie.

Wer unter dem ganzen Himmel ist es?

12 Nie będę milczał o jego członkach ani o jego potędze, ani o jego wspaniałej budowie.

Nicht schweigen will ich von seinen Gliedmaßen, weder von seiner Kraftfülle noch von der Schönheit seines Baues.

13 Kto odkryje wierzch jego szaty? Kto przystąpi [do niego] z podwójnym wędzidłem?

Wer hat je sein Panzerkleid oben aufgedeckt und wer sich in die Doppelreihe seines Gebisses hineingewagt?

14 Kto otworzy wrota jego paszczy? Groza roztacza się wokół jego zębów.

Wer hat je das Doppeltor seines Rachens geöffnet? Rings um seine Zähne herum lagert Schrecken.

15 [Jego] łuski to jego pycha, ściśle spięte razem [jakby] pieczęcią.

Prachtvoll sind die Zeilen seiner Schilder, jede einzelne enganliegend wie durch ein festes Siegel:

16 Jedna do drugiej tak przylega, że powietrze nie wejdzie między nie.

eine schließt sich eng an die andere an, und kein Lüftchen dringt zwischen ihnen ein:

17 Jedna z drugą jest spojona, są tak złączone, że nie można ich rozdzielić.

jede haftet fest an der andern, sie greifen untrennbar ineinander.

18 Przez jego kichanie błyszczy światło, a jego oczy [są] jak powieki zorzy.

Sein Niesen läßt einen Lichtschein erglänzen, und seine Augen gleichen den Wimpern des Morgenrots.

19 Z jego paszczy wychodzą pochodnie, tryskają iskry ognia.

Aus seinem Rachen schießen Flammen, sprühen Feuerfunken hervor.

20 Z jego nozdrzy wychodzi dym jak z wrzącego garnca lub kotła.

Aus seinen Nüstern strömt Rauch heraus wie aus einem siedenden Topf und wie aus Binsenfeuer.

21 Jego oddech rozpala węgle, z jego paszczy wychodzi płomień.

Sein Atem setzt Kohlen in Brand, und Flammen entfahren seinem Rachen.

22 W jego szyi spoczywa moc i przed nim ucieka smutek.

In seinem Nacken wohnt Kraft, und vor ihm her stürmt bange Furcht dahin.

23 Warstwy jego ciała są spojone, tak twarde, że się nie poruszają.

Die Wampen seines Leibes haften fest zusammen, sind wie angegossen an ihm, unbeweglich.

24 Jego serce jest twarde jak kamień, tak twarde jak część dolnego kamienia młyńskiego.

Sein Herz ist hart wie ein Stein und unbeweglich wie ein unterer Mühlstein.

25 Gdy się podnosi, drżą mocarze, a od strachu oczyszczają się.

Wenn es auffährt, schaudern selbst Helden, geraten vor Entsetzen außer sich.

26 Miecz, który go dosięga, nie ostaje się, podobnie drzewce, strzała i pancerz.

Trifft man es mit dem Schwert – das haftet ebensowenig wie Speer, Wurfspieß und Pfeil.

27 Żelazo uważa za słomę, a miedź za zbutwiałe drewno.

Eisen achtet es gleich Stroh, Erz gleich morschem Holz.

28 Strzała nie spłoszy go, a kamienie z procy są dla niego jak źdźbło.

Kein Pfeil des Bogens bringt es zum Fliehen; Schleudersteine verwandeln sich ihm in Spreu.

29 Oszczep uważa za słomę, a drwi sobie z szarpania włócznią.

Wie ein Strohhalm kommt ihm die Keule vor, und nur ein Lächeln hat es für den Anprall der Lanze.

30 Pod nim [są] ostre skorupy; w błocie ścieli [sobie wszelkimi] ostrymi rzeczami.

Seine Unterseite bilden spitze Scherben; einen breiten Dreschschlitten drückt es in den Schlamm ein.

31 Sprawia, że głębiny wrą jak kocioł, a morze mąci jak w moździerzu.

Es macht die tiefe Wasserflut wie einen Kochtopf sieden, rührt das Meer auf wie einen Salbenkessel.

32 Zostawia za sobą błyszczącą ścieżkę, tak że się wydaje, że głębiny mają siwiznę.

Hinter ihm her leuchtet sein Pfad: man könnte die Schaumflut für Silberhaar halten.

33 Nie ma na ziemi jemu podobnego, który został tak stworzony, że niczego się nie boi.

Auf Erden gibt es nicht seinesgleichen; es ist dazu geschaffen, sich nie zu fürchten.

34 Lekceważy wszelką wysoką rzecz. On jest królem nad wszystkimi synami pychy.

Auf alles Hohe sieht es mit Verachtung hin: der König ist es über alle stolzen Tiere.«