Hioba 41

1 Czy lewiatana wyciągniesz wędką? Czy za jego język [wyciągniesz go] sznurem opuszczonym?

Kannst du den Leviathan ziehen mit dem Haken und seine Zunge mit einer Schnur fassen?

2 Czy przewleczesz hak przez jego nozdrza? Czy kolcem przebijesz mu szczęki?

Kannst du ihm eine Angel in die Nase legen und mit einem Stachel ihm die Backen durchbohren?

3 Czy będzie cię błagać? Czy będzie z tobą rozmawiał łagodnie?

Meinst du, er werde dir viel Flehens machen oder dir heucheln?

4 Czy zawrze z tobą przymierze? Czy przyjmiesz go za sługę na zawsze?

Meinst du, daß er einen Bund mit dir machen werde, daß du ihn immer zum Knecht habest?

5 Czy będziesz z nim igrał jak z ptaszkiem? Czy uwiążesz go dla swoich córek?

Kannst du mit ihm spielen wie mit einem Vogel oder ihn für deine Dirnen anbinden?

6 Czy [twoi] towarzysze wyprawią sobie z niego ucztę? Czy podzielą go między siebie kupcy?

Meinst du die Genossen werden ihn zerschneiden, daß er unter die Kaufleute zerteilt wird?

7 Czy poprzebijasz jego skórę grotami albo jego głowę harpunami?

Kannst du mit Spießen füllen seine Haut und mit Fischerhaken seinen Kopf?

8 Połóż tylko rękę na niego i wspomnij o walce, więcej tego nie zrobisz.

Wenn du deine Hand an ihn legst, so gedenke, daß es ein Streit ist, den du nicht ausführen wirst.

9 Oto nadzieja pojmania go jest złudna. Czy na sam jego widok nie zostanie człowiek powalony?

Siehe, die Hoffnung wird jedem fehlen; schon wenn er seiner ansichtig wird, stürzt er zu Boden.

10 Nikt nie odważy się go obudzić. Kto zdoła więc stanąć przede mną?

Niemand ist so kühn, daß er ihn reizen darf; wer ist denn, der vor mir stehen könnte?

11 Kto mi coś dał, abym mu odpłacił? [Cokolwiek znajduje się] pod całym niebem należy do mnie.

Wer hat mir etwas zuvor getan, daß ich's ihm vergelte? Es ist mein, was unter allen Himmeln ist.

12 Nie będę milczał o jego członkach ani o jego potędze, ani o jego wspaniałej budowie.

Dazu muß ich nun sagen, wie groß, wie mächtig und wohlgeschaffen er ist.

13 Kto odkryje wierzch jego szaty? Kto przystąpi [do niego] z podwójnym wędzidłem?

Wer kann ihm sein Kleid aufdecken? und wer darf es wagen, ihm zwischen die Zähne zu greifen?

14 Kto otworzy wrota jego paszczy? Groza roztacza się wokół jego zębów.

Wer kann die Kinnbacken seines Antlitzes auftun? Schrecklich stehen seine Zähne umher.

15 [Jego] łuski to jego pycha, ściśle spięte razem [jakby] pieczęcią.

Seine stolzen Schuppen sind wie feste Schilde, fest und eng ineinander.

16 Jedna do drugiej tak przylega, że powietrze nie wejdzie między nie.

Eine rührt an die andere, daß nicht ein Lüftlein dazwischengeht.

17 Jedna z drugą jest spojona, są tak złączone, że nie można ich rozdzielić.

Es hängt eine an der andern, und halten zusammen, daß sie sich nicht voneinander trennen.

18 Przez jego kichanie błyszczy światło, a jego oczy [są] jak powieki zorzy.

Sein Niesen glänzt wie ein Licht; seine Augen sind wie die Wimpern der Morgenröte.

19 Z jego paszczy wychodzą pochodnie, tryskają iskry ognia.

Aus seinem Munde fahren Fackeln, und feurige Funken schießen heraus.

20 Z jego nozdrzy wychodzi dym jak z wrzącego garnca lub kotła.

Aus seiner Nase geht Rauch wie von heißen Töpfen und Kesseln.

21 Jego oddech rozpala węgle, z jego paszczy wychodzi płomień.

Sein Odem ist wie eine lichte Lohe, und aus seinem Munde gehen Flammen.

22 W jego szyi spoczywa moc i przed nim ucieka smutek.

Auf seinem Hals wohnt die Stärke, und vor ihm her hüpft die Angst.

23 Warstwy jego ciała są spojone, tak twarde, że się nie poruszają.

Die Gliedmaßen seines Fleisches hangen aneinander und halten hart an ihm, daß er nicht zerfallen kann.

24 Jego serce jest twarde jak kamień, tak twarde jak część dolnego kamienia młyńskiego.

Sein Herz ist so hart wie ein Stein und so fest wie ein unterer Mühlstein.

25 Gdy się podnosi, drżą mocarze, a od strachu oczyszczają się.

Wenn er sich erhebt, so entsetzen sich die Starken; und wenn er daherbricht, so ist keine Gnade da.

26 Miecz, który go dosięga, nie ostaje się, podobnie drzewce, strzała i pancerz.

Wenn man zu ihm will mit dem Schwert, so regt er sich nicht, oder mit Spieß, Geschoß und Panzer.

27 Żelazo uważa za słomę, a miedź za zbutwiałe drewno.

Er achtet Eisen wie Stroh, und Erz wie faules Holz.

28 Strzała nie spłoszy go, a kamienie z procy są dla niego jak źdźbło.

Kein Pfeil wird ihn verjagen; die Schleudersteine sind ihm wie Stoppeln.

29 Oszczep uważa za słomę, a drwi sobie z szarpania włócznią.

Die Keule achtet er wie Stoppeln; er spottet der bebenden Lanze.

30 Pod nim [są] ostre skorupy; w błocie ścieli [sobie wszelkimi] ostrymi rzeczami.

Unten an ihm sind scharfe Scherben; er fährt wie mit einem Dreschwagen über den Schlamm.

31 Sprawia, że głębiny wrą jak kocioł, a morze mąci jak w moździerzu.

Er macht, daß der tiefe See siedet wie ein Topf, und rührt ihn ineinander, wie man eine Salbe mengt.

32 Zostawia za sobą błyszczącą ścieżkę, tak że się wydaje, że głębiny mają siwiznę.

Nach ihm leuchtet der Weg; er macht die Tiefe ganz grau.

33 Nie ma na ziemi jemu podobnego, który został tak stworzony, że niczego się nie boi.

Auf Erden ist seinesgleichen niemand; er ist gemacht, ohne Furcht zu sein.

34 Lekceważy wszelką wysoką rzecz. On jest królem nad wszystkimi synami pychy.

Er verachtet alles, was hoch ist; er ist ein König über alles stolze Wild.