Hioba 41
1 Czy lewiatana wyciągniesz wędką? Czy za jego język [wyciągniesz go] sznurem opuszczonym?
Vangt gij den Krokodil met de angel, Bindt ge hem de tong met koorden vast;
2 Czy przewleczesz hak przez jego nozdrza? Czy kolcem przebijesz mu szczęki?
Steekt ge hem een stok door de neus, Haalt ge een ring door zijn kaken;
3 Czy będzie cię błagać? Czy będzie z tobą rozmawiał łagodnie?
Zal hij heel veel tot u smeken, Of lieve woordjes tot u richten?
4 Czy zawrze z tobą przymierze? Czy przyjmiesz go za sługę na zawsze?
Zal hij een contract met u sluiten, En neemt ge hem voorgoed in uw dienst;
5 Czy będziesz z nim igrał jak z ptaszkiem? Czy uwiążesz go dla swoich córek?
Kunt ge met hem als met een vogeltje spelen, Bindt ge hem voor uw dochtertjes vast;
6 Czy [twoi] towarzysze wyprawią sobie z niego ucztę? Czy podzielą go między siebie kupcy?
Kunnen uw makkers hem verhandelen, En onder de venters verdelen?
7 Czy poprzebijasz jego skórę grotami albo jego głowę harpunami?
Kunt ge zijn huid met spiesen beplanten, Zijn kop met een vissersharpoen?
8 Połóż tylko rękę na niego i wspomnij o walce, więcej tego nie zrobisz.
Probeer eens, de hand op hem te leggen, Maar denk aan de strijd; ge doet het zeker niet weer,
9 Oto nadzieja pojmania go jest złudna. Czy na sam jego widok nie zostanie człowiek powalony?
Want uw hoop komt vast bedrogen uit! Reeds bij zijn aanblik wordt men neergeslagen
10 Nikt nie odważy się go obudzić. Kto zdoła więc stanąć przede mną?
Er is niemand vermetel genoeg, hem te wekken. Wie houdt voor hem stand,
11 Kto mi coś dał, abym mu odpłacił? [Cokolwiek znajduje się] pod całym niebem należy do mnie.
Wie treedt tegen hem op, en blijft ongedeerd: Onder de ganse hemel Is er niet één!
12 Nie będę milczał o jego członkach ani o jego potędze, ani o jego wspaniałej budowie.
Ik wil niet zwijgen over zijn leden, Maar spreken over zijn nooit geëvenaarde kracht.
13 Kto odkryje wierzch jego szaty? Kto przystąpi [do niego] z podwójnym wędzidłem?
Wie heeft ooit zijn kleed opgelicht, Is doorgedrongen tussen zijn dubbel kuras?
14 Kto otworzy wrota jego paszczy? Groza roztacza się wokół jego zębów.
Wie opent de dubbele deur van zijn muil; Rondom zijn tanden verschrikking!
15 [Jego] łuski to jego pycha, ściśle spięte razem [jakby] pieczęcią.
Zijn rug is als rijen van schilden, Die als een muur van steen hem omsluiten
16 Jedna do drugiej tak przylega, że powietrze nie wejdzie między nie.
Het een ligt vlak naast het ander, Geen tocht kan er door;
17 Jedna z drugą jest spojona, są tak złączone, że nie można ich rozdzielić.
Ze grijpen aan elkander vast, En sluiten onscheidbaar aaneen.
18 Przez jego kichanie błyszczy światło, a jego oczy [są] jak powieki zorzy.
Door zijn niezen danst het licht, Zijn ogen zijn als de wimpers van het morgenrood;
19 Z jego paszczy wychodzą pochodnie, tryskają iskry ognia.
Uit zijn muil steken toortsen, En schieten vuurvonken uit;
20 Z jego nozdrzy wychodzi dym jak z wrzącego garnca lub kotła.
Er stijgt rook uit zijn neusgaten op, Als uit een dampende en ziedende ketel.
21 Jego oddech rozpala węgle, z jego paszczy wychodzi płomień.
Zijn adem zet kolen in vuur, Uit zijn bek stijgen vlammen omhoog;
22 W jego szyi spoczywa moc i przed nim ucieka smutek.
In zijn nek zetelt kracht, Ontsteltenis danst voor hem uit;
23 Warstwy jego ciała są spojone, tak twarde, że się nie poruszają.
Zijn vleeskwabben sluiten stevig aaneen, Onbeweeglijk aan hem vastgegoten;
24 Jego serce jest twarde jak kamień, tak twarde jak część dolnego kamienia młyńskiego.
Zijn hart is vast als een kei, Hecht als een onderste molensteen:
25 Gdy się podnosi, drżą mocarze, a od strachu oczyszczają się.
Voor zijn majesteit sidderen de baren Trekken de golven der zee zich terug.
26 Miecz, który go dosięga, nie ostaje się, podobnie drzewce, strzała i pancerz.
Het zwaard, dat hem treft, is er niet tegen bestand, Geen lans, geen speer en geen schicht.
27 Żelazo uważa za słomę, a miedź za zbutwiałe drewno.
Hij rekent het ijzer voor stro, Voor vermolmd hout het koper;
28 Strzała nie spłoszy go, a kamienie z procy są dla niego jak źdźbło.
Geen pijlen jagen hem op de vlucht, Slingerstenen zijn hem maar kaf;
29 Oszczep uważa za słomę, a drwi sobie z szarpania włócznią.
Een werpspies schijnt hem een riet, Hij lacht om het suizen der knots.
30 Pod nim [są] ostre skorupy; w błocie ścieli [sobie wszelkimi] ostrymi rzeczami.
Onder zijn buik zitten puntige scherven, Als een dorsslee krabt hij ermee op het slijk;
31 Sprawia, że głębiny wrą jak kocioł, a morze mąci jak w moździerzu.
Hij doet de afgrond koken als een ketel, Verandert de zee in een wierookpan;
32 Zostawia za sobą błyszczącą ścieżkę, tak że się wydaje, że głębiny mają siwiznę.
Achter hem aan een lichtend spoor, Als had de afgrond zilveren lokken.
33 Nie ma na ziemi jemu podobnego, który został tak stworzony, że niczego się nie boi.
Zijns gelijke is er op aarde niet; Geschapen, om niemand te vrezen;
34 Lekceważy wszelką wysoką rzecz. On jest królem nad wszystkimi synami pychy.
Op al wat trots is, ziet hij neer, Hij is koning over alle verscheurende beesten!
