Hioba 41

1 Czy lewiatana wyciągniesz wędką? Czy za jego język [wyciągniesz go] sznurem opuszczonym?

Kan du trække Krokodillen op med Krog og binde dens Tunge med Snøre?

2 Czy przewleczesz hak przez jego nozdrza? Czy kolcem przebijesz mu szczęki?

Kan du mon stikke et Siv i dens Snude, bore en Krog igennem dens Kæber?

3 Czy będzie cię błagać? Czy będzie z tobą rozmawiał łagodnie?

Mon den vil trygle dig længe og give dig gode Ord?

4 Czy zawrze z tobą przymierze? Czy przyjmiesz go za sługę na zawsze?

Mon den vil indgaa en Pagt med dig, saa du faar den til Træl for evigt?

5 Czy będziesz z nim igrał jak z ptaszkiem? Czy uwiążesz go dla swoich córek?

Han du mon lege med den som en Fugl og tøjre den for dine Pigebørn?

6 Czy [twoi] towarzysze wyprawią sobie z niego ucztę? Czy podzielą go między siebie kupcy?

Falbyder Fiskerlauget den og stykker den ud mellem Sælgerne?

7 Czy poprzebijasz jego skórę grotami albo jego głowę harpunami?

Mon du kan spække dens Hud med Kroge og med Harpuner dens Hoved?

8 Połóż tylko rękę na niego i wspomnij o walce, więcej tego nie zrobisz.

Læg dog engang din Haand paa den! Du vil huske den Kamp og gør det ej mer.

9 Oto nadzieja pojmania go jest złudna. Czy na sam jego widok nie zostanie człowiek powalony?

Det Haab vilde blive til Skamme, alene ved Synet laa du der.

10 Nikt nie odważy się go obudzić. Kto zdoła więc stanąć przede mną?

Ingen drister sig til at tirre den, hvem holder Stand imod den?

11 Kto mi coś dał, abym mu odpłacił? [Cokolwiek znajduje się] pod całym niebem należy do mnie.

Hvem møder den og slipper fra det hvem under hele Himlen?

12 Nie będę milczał o jego członkach ani o jego potędze, ani o jego wspaniałej budowie.

Jeg tier ej om dens Lemmer, hvor stærk den er, hvor smukt den er skabt.

13 Kto odkryje wierzch jego szaty? Kto przystąpi [do niego] z podwójnym wędzidłem?

Hvem har trukket dens Klædning af, trængt ind i dens dobbelte Panser?

14 Kto otworzy wrota jego paszczy? Groza roztacza się wokół jego zębów.

Hvem har aabnet dens Ansigts Døre? Rundt om dens Tænder er Rædsel.

15 [Jego] łuski to jego pycha, ściśle spięte razem [jakby] pieczęcią.

Dens Ryg er Reder af Skjolde, dens Bryst er et Segl af Sten;

16 Jedna do drugiej tak przylega, że powietrze nie wejdzie między nie.

de sidder tæt ved hverandre, Luft kommer ikke ind derimellem;

17 Jedna z drugą jest spojona, są tak złączone, że nie można ich rozdzielić.

de hænger fast ved hverandre, uadskilleligt griber de ind i hverandre.

18 Przez jego kichanie błyszczy światło, a jego oczy [są] jak powieki zorzy.

Dens Nysen fremkalder straalende Lys, som Morgenrødens Øjenlaag er dens Øjne.

19 Z jego paszczy wychodzą pochodnie, tryskają iskry ognia.

Ud af dens Gab farer Fakler, Ildgnister spruder der frem.

20 Z jego nozdrzy wychodzi dym jak z wrzącego garnca lub kotła.

Em staar ud af dens Næsebor som af en ophedet, kogende Kedel.

21 Jego oddech rozpala węgle, z jego paszczy wychodzi płomień.

Dens Aande tænder som glødende Kul, Luer staar ud af dens Gab.

22 W jego szyi spoczywa moc i przed nim ucieka smutek.

Styrken bor paa dens Hals, og Angsten hopper foran den.

23 Warstwy jego ciała są spojone, tak twarde, że się nie poruszają.

Tæt sidder Kødets Knuder, som støbt til Kroppen; de rokkes ikke;

24 Jego serce jest twarde jak kamień, tak twarde jak część dolnego kamienia młyńskiego.

fast som Sten er dens Hjerte støbt, fast som den nederste Møllesten.

25 Gdy się podnosi, drżą mocarze, a od strachu oczyszczają się.

Naar den rejser sig, gyser Helte, fra Sans og Samling gaar de af Skræk.

26 Miecz, który go dosięga, nie ostaje się, podobnie drzewce, strzała i pancerz.

Angriberens Sværd holder ikke Stand, ej Kastevaaben, Spyd eller Pil.

27 Żelazo uważa za słomę, a miedź za zbutwiałe drewno.

Jern regner den kun for Halm og Kobber for trøsket Træ;

28 Strzała nie spłoszy go, a kamienie z procy są dla niego jak źdźbło.

Buens Søn slaar den ikke paa Flugt, Slyngens Sten bliver Straa for den,

29 Oszczep uważa za słomę, a drwi sobie z szarpania włócznią.

Stridskøllen regnes for Rør, den ler ad det svirrende Spyd.

30 Pod nim [są] ostre skorupy; w błocie ścieli [sobie wszelkimi] ostrymi rzeczami.

Paa Bugen er der skarpe Rande, dens Spor i Dyndet er som Tærskeslædens;

31 Sprawia, że głębiny wrą jak kocioł, a morze mąci jak w moździerzu.

Dybet faar den i Kog som en Gryde, en Salvekedel gør den af Floden;

32 Zostawia za sobą błyszczącą ścieżkę, tak że się wydaje, że głębiny mają siwiznę.

bag den er der en lysende Sti, Dybet synes som Sølverhaar.

33 Nie ma na ziemi jemu podobnego, który został tak stworzony, że niczego się nie boi.

Dens Lige findes ikke paa Jord, den er skabt til ikke at frygte.

34 Lekceważy wszelką wysoką rzecz. On jest królem nad wszystkimi synami pychy.

Alt, hvad højt er, ræddes for den, den er Konge over alle stolte Dyr.