Hioba 41
1 Czy lewiatana wyciągniesz wędką? Czy za jego język [wyciągniesz go] sznurem opuszczonym?
Vytáhneš-liž velryba udicí, aneb provazem pohříženým až k jazyku jeho?
2 Czy przewleczesz hak przez jego nozdrza? Czy kolcem przebijesz mu szczęki?
Zdali dáš kroužek na chřípě jeho, aneb hákem probodneš čelist jeho?
3 Czy będzie cię błagać? Czy będzie z tobą rozmawiał łagodnie?
Zdaž se obrátí k tobě s prosbami, aneb mluviti bude tobě lahodně?
4 Czy zawrze z tobą przymierze? Czy przyjmiesz go za sługę na zawsze?
Učiní-liž smlouvu s tebou? Přijmeš-liž jej za služebníka věčného?
5 Czy będziesz z nim igrał jak z ptaszkiem? Czy uwiążesz go dla swoich córek?
Zdaž budeš s ním hráti jako s ptáčkem, aneb přivážeš jej dětem svým?
6 Czy [twoi] towarzysze wyprawią sobie z niego ucztę? Czy podzielą go między siebie kupcy?
Přistrojí-liž sobě hody z něho společníci, a rozdělí-liž jej mezi kupce?
7 Czy poprzebijasz jego skórę grotami albo jego głowę harpunami?
Zdaž naplníš háky kůži jeho, a vidlicemi rybářskými hlavu jeho?
8 Połóż tylko rękę na niego i wspomnij o walce, więcej tego nie zrobisz.
Vztáhni jen na něj ruku svou, a neučiníš zmínky o boji.
9 Oto nadzieja pojmania go jest złudna. Czy na sam jego widok nie zostanie człowiek powalony?
Aj, naděje o polapení jeho mylná jest. Zdaž i k spatření jeho člověk nebývá poražen?
10 Nikt nie odważy się go obudzić. Kto zdoła więc stanąć przede mną?
Není žádného tak smělého, kdo by jej zbudil, kdož tedy postaví se přede mnou?
11 Kto mi coś dał, abym mu odpłacił? [Cokolwiek znajduje się] pod całym niebem należy do mnie.
Kdo mne čím předšel, abych se jemu odplacel? Cožkoli jest pode vším nebem, mé jest.
12 Nie będę milczał o jego członkach ani o jego potędze, ani o jego wspaniałej budowie.
Nebudu mlčeti o údech jeho, a o síle výborného sformování jeho.
13 Kto odkryje wierzch jego szaty? Kto przystąpi [do niego] z podwójnym wędzidłem?
Kdo odkryl svrchek oděvu jeho? S dvojitými udidly svými kdo k němu přistoupí?
14 Kto otworzy wrota jego paszczy? Groza roztacza się wokół jego zębów.
Vrata úst jeho kdo otevře? Okolo zubů jeho jest hrůza.
15 [Jego] łuski to jego pycha, ściśle spięte razem [jakby] pieczęcią.
Šupiny jeho pevné jako štítové sevřené velmi tuze.
16 Jedna do drugiej tak przylega, że powietrze nie wejdzie między nie.
Jedna druhé tak blízko jest, že ani vítr nevchází mezi ně.
17 Jedna z drugą jest spojona, są tak złączone, że nie można ich rozdzielić.
Jedna druhé se přídrží, a nedělí se.
18 Przez jego kichanie błyszczy światło, a jego oczy [są] jak powieki zorzy.
Od kýchání jeho zažžehá se světlo, a oči jeho jsou jako záře svitání.
19 Z jego paszczy wychodzą pochodnie, tryskają iskry ognia.
Z úst jeho jako pochodně vycházejí, a jiskry ohnivé vyskakují.
20 Z jego nozdrzy wychodzi dym jak z wrzącego garnca lub kotła.
Z chřípí jeho vychází dým, jako z kotla vroucího aneb hrnce.
21 Jego oddech rozpala węgle, z jego paszczy wychodzi płomień.
Dýchání jeho uhlí rozpaluje, a plamen z úst jeho vychází.
22 W jego szyi spoczywa moc i przed nim ucieka smutek.
V šíji jeho přebývá síla, a před ním utíká žalost.
23 Warstwy jego ciała są spojone, tak twarde, że się nie poruszają.
Kusové masa jeho drží se spolu; celistvé jest v něm, aniž se rozdrobuje.
24 Jego serce jest twarde jak kamień, tak twarde jak część dolnego kamienia młyńskiego.
Srdce jeho tuhé jest jako kámen, tak tuhé, jako úlomek zpodního žernovu.
25 Gdy się podnosi, drżą mocarze, a od strachu oczyszczają się.
Vyskýtání jeho bojí se nejsilnější, až se strachem i vyčišťují.
26 Miecz, który go dosięga, nie ostaje się, podobnie drzewce, strzała i pancerz.
Meč stihající jej neostojí, ani kopí, šíp neb i pancíř.
27 Żelazo uważa za słomę, a miedź za zbutwiałe drewno.
Pokládá železo za plevy, ocel za dřevo shnilé.
28 Strzała nie spłoszy go, a kamienie z procy są dla niego jak źdźbło.
Nezahání ho střela, v stéblo obrací se jemu kamení prakové.
29 Oszczep uważa za słomę, a drwi sobie z szarpania włócznią.
Za stéblo počítá střelbu, a posmívá se šermování kopím.
30 Pod nim [są] ostre skorupy; w błocie ścieli [sobie wszelkimi] ostrymi rzeczami.
Pod ním ostré střepiny, stele sobě na věci špičaté jako na blátě.
31 Sprawia, że głębiny wrą jak kocioł, a morze mąci jak w moździerzu.
Působí, aby vřelo v hlubině jako v kotle, a kormoutilo se moře jako v moždíři.
32 Zostawia za sobą błyszczącą ścieżkę, tak że się wydaje, że głębiny mają siwiznę.
Za sebou patrnou činí stezku, až sezdá, že propast má šediny.
33 Nie ma na ziemi jemu podobnego, który został tak stworzony, że niczego się nie boi.
Žádného není na zemi jemu podobného, aby tak učiněn byl bez strachu.
34 Lekceważy wszelką wysoką rzecz. On jest królem nad wszystkimi synami pychy.
Cokoli vysokého jest, za nic pokládá, jest králem nade všemi šelmami.
