Hioba 41

1 Czy lewiatana wyciągniesz wędką? Czy za jego język [wyciągniesz go] sznurem opuszczonym?

Zar loviš Levijatana udicom? Zar ćeš mu jezik zažvalit' užetom?

2 Czy przewleczesz hak przez jego nozdrza? Czy kolcem przebijesz mu szczęki?

Zar mu nozdrve trskom probost' možeš ili mu kukom probiti vilicu?

3 Czy będzie cię błagać? Czy będzie z tobą rozmawiał łagodnie?

Hoće li te on preklinjat' za milost, hoće li s tobom blago govoriti?

4 Czy zawrze z tobą przymierze? Czy przyjmiesz go za sługę na zawsze?

I zar će s tobom savez on sklopiti da sveg života tebi sluga bude?

5 Czy będziesz z nim igrał jak z ptaszkiem? Czy uwiążesz go dla swoich córek?

Hoćeš li se s njim k'o s pticom poigrat' i vezat' ga da kćeri razveseliš?

6 Czy [twoi] towarzysze wyprawią sobie z niego ucztę? Czy podzielą go między siebie kupcy?

Hoće li se za nj cjenkati ribari, među sobom podijelit' ga trgovci?

7 Czy poprzebijasz jego skórę grotami albo jego głowę harpunami?

Možeš li kopljem njemu kožu izbost ili glavu mu probiti ostima?

8 Połóż tylko rękę na niego i wspomnij o walce, więcej tego nie zrobisz.

Podigni de ruku svoju na njega: za boj se spremi - bit će ti posljednji!

9 Oto nadzieja pojmania go jest złudna. Czy na sam jego widok nie zostanie człowiek powalony?

Zalud je nadu u njega gojiti, na pogled njegov čovjek već pogiba.

10 Nikt nie odważy się go obudzić. Kto zdoła więc stanąć przede mną?

Junaka nema da njega razdraži, tko će mu se u lice suprotstavit'?

11 Kto mi coś dał, abym mu odpłacił? [Cokolwiek znajduje się] pod całym niebem należy do mnie.

Tko se sukobi s njim i živ ostade? Pod nebesima tog čovjeka nema!

12 Nie będę milczał o jego członkach ani o jego potędze, ani o jego wspaniałej budowie.

Prešutjet neću njegove udove, ni silnu snagu, ni ljepotu stasa.

13 Kto odkryje wierzch jego szaty? Kto przystąpi [do niego] z podwójnym wędzidłem?

Tko mu smije razodjenut' odjeću, tko li kroz dvostruk prodrijeti mu oklop?

14 Kto otworzy wrota jego paszczy? Groza roztacza się wokół jego zębów.

Tko će mu ralje rastvorit' dvokrilne kad strah vlada oko zubi njegovih?

15 [Jego] łuski to jego pycha, ściśle spięte razem [jakby] pieczęcią.

Hrbat mu je od ljuskavih štitova, zapečaćenih pečatom kamenim.

16 Jedna do drugiej tak przylega, że powietrze nie wejdzie między nie.

Jedni uz druge tako se sljubiše da među njima dah ne bi prošao.

17 Jedna z drugą jest spojona, są tak złączone, że nie można ich rozdzielić.

Tako su čvrsto slijepljeni zajedno: priljubljeni, razdvojit' se ne mogu.

18 Przez jego kichanie błyszczy światło, a jego oczy [są] jak powieki zorzy.

Kad kihne, svjetlost iz njega zapršti, poput zorinih vjeđa oči su mu.

19 Z jego paszczy wychodzą pochodnie, tryskają iskry ognia.

Zublje plamsaju iz njegovih ralja, iskre ognjene iz njih se prosiplju.

20 Z jego nozdrzy wychodzi dym jak z wrzącego garnca lub kotła.

Iz nozdrva mu sukljaju dimovi kao iz kotla što kipi na vatri.

21 Jego oddech rozpala węgle, z jego paszczy wychodzi płomień.

Dah bi njegov zapalio ugljevlje, jer mu iz ralja plamenovi suču.

22 W jego szyi spoczywa moc i przed nim ucieka smutek.

U šiji leži sva snaga njegova, a ispred njega užas se prostire.

23 Warstwy jego ciała są spojone, tak twarde, że się nie poruszają.

Kad se ispravi, zastrepe valovi i prema morskoj uzmiču pučini.

24 Jego serce jest twarde jak kamień, tak twarde jak część dolnego kamienia młyńskiego.

Poput pećine srce mu je tvrdo, poput mlinskoga kamena otporno.

25 Gdy się podnosi, drżą mocarze, a od strachu oczyszczają się.

Pregibi tusta mesa srasli su mu, čvrsti su kao da su saliveni.

26 Miecz, który go dosięga, nie ostaje się, podobnie drzewce, strzała i pancerz.

Zgodi li ga mač, od njeg se odbije, tako i koplje, sulica i strijela.

27 Żelazo uważa za słomę, a miedź za zbutwiałe drewno.

Poput slame je za njega željezo, mjed je k'o drvo iscrvotočeno.

28 Strzała nie spłoszy go, a kamienie z procy są dla niego jak źdźbło.

On ne uzmiče od strelice s luka, stijenje iz praćke na nj k'o pljeva pada.

29 Oszczep uważa za słomę, a drwi sobie z szarpania włócznią.

K'o slamčica je toljaga za njega, koplju se smije kad zazviždi nad njim.

30 Pod nim [są] ostre skorupy; w błocie ścieli [sobie wszelkimi] ostrymi rzeczami.

Crepovlje oštro ima na trbuhu i blato njime ore k'o drljačom.

31 Sprawia, że głębiny wrą jak kocioł, a morze mąci jak w moździerzu.

Pod njim vrtlog sav k'o lonac uskipi, uspjeni more k'o pomast u kotlu.

32 Zostawia za sobą błyszczącą ścieżkę, tak że się wydaje, że głębiny mają siwiznę.

Za sobom svijetlu ostavlja on brazdu, regbi, bijelo runo bezdan prekriva.

33 Nie ma na ziemi jemu podobnego, który został tak stworzony, że niczego się nie boi.

Ništa slično na zemlji ne postoji i niti je tko tako neustrašiv.

34 Lekceważy wszelką wysoką rzecz. On jest królem nad wszystkimi synami pychy.

I na najviše on s visoka gleda, kralj je svakome, i najponosnijim.”