Hioba 4

1 Wtedy Elifaz z Temanu odpowiedział:

Därefter tog Elifas från Teman till orda och sade:

2 Jeśli będziemy rozmawiać z tobą, nie będzie ci przykro? Ale któż może się od mówienia powstrzymać?

Misstycker du, om man dristar tala till dig? Vem kan hålla tillbaka sina ord?

3 Oto nauczałeś wielu i ręce słabe umocniłeś.

Se, många har du visat till rätta, och maktlösa händer har du stärkt;

4 Twoje słowa podnosiły upadającego, a omdlałe kolana wzmacniałeś.

dina ord hava upprättat den som stapplade, och åt vacklande knän har du givit kraft.

5 A teraz, gdy [to] przyszło na ciebie, opadasz z sił, dotknęło cię i się trwożysz.

Men nu, då det gäller dig själv, bliver du otålig, när det är dig det drabbar, förskräckes du.

6 Czy twoja bojaźń nie była twoją ufnością, a prawość twoich dróg – twoją nadzieją?

Skulle då icke din gudsfruktan vara din tillförsikt och dina vägars ostrafflighet ditt hopp?

7 Przypomnij sobie, proszę, czy kiedykolwiek zginął ktoś niewinny? Albo gdzie sprawiedliwych wytępiono?

Tänk efter: när hände det att en oskyldig fick förgås? och var skedde det att de redliga måste gå under?

8 Według tego, co zauważyłem, ci, którzy orzą zło i sieją niegodziwość, zbierają je.

Nej, så har jag sett det gå, att de som plöja fördärv och de som utså olycka, de skörda och sådant;

9 Od tchnienia Boga giną i od powiewu jego gniewu niszczeją.

för Guds andedräkt förgås de och för en fnysning av hans näsa försvinna de.

10 Ryk lwa, głos dzikiego lwa i zęby lwiątek są złamane.

Ja, lejonets skri och rytarens röst måste tystna, och unglejonens tänder brytas ut;

11 Lew ginie z braku łupu i młode lwicy rozpraszają się.

Det gamla lejonet förgås, ty det finner intet rov, och lejoninnans ungar bliva förströdda.

12 Oto potajemnie doszło do mnie słowo i moje ucho usłyszało szept.

Men till mig smög sakta ett ord, mitt öra förnam det likasom en viskning,

13 W rozmyślaniu o nocnych widzeniach, gdy twardy sen spada na ludzi;

När tankarna svävade om vid nattens syner och sömnen föll tung på människorna,

14 Ogarnęły mnie strach i drżenie, od których wszystkie moje kości zadrżały.

då kom en förskräckelse och bävan över mig, med rysning fyllde den alla ben i min kropp.

15 Wtedy duch przeszedł przed moją twarzą, zjeżyły się włosy na moim ciele.

En vindpust for fram över mitt ansikte, därvid reste sig håren på min kropp.

16 Stanął, lecz nie rozpoznałem jego wyglądu, [tylko jakiś] kształt [był] przed moimi oczami; nastała cisza, a potem usłyszałem głos [mówiący]:

Och något trädde inför mina ögon, en skepnad vars form jag icke skönjde; och jag hörde en susning och en röst:

17 Czy śmiertelny człowiek może być sprawiedliwszy niż Bóg? Czy człowiek [może być] czystszy niż jego Stwórca?

"Kan då en människa hava rätt mot Gud eller en man vara ren inför sin skapare?

18 Oto swoim sługom nie ufa i w swoich aniołach dostrzega braki;

Se, ej ens på sina tjänare kan han förlita sig, jämväl sina änglar måste han tillvita fel;

19 O ileż bardziej w tych, którzy mieszkają w domach glinianych, których podstawa jest w prochu – łatwiej [ich] zgnieść niż mola.

huru mycket mer då dem som bo i hyddor av ler, dem som hava sin grundval i stoftet! De krossas sönder så lätt som mal;

20 Od poranka aż do wieczora są gładzeni; giną na wieki, a nikt [tego] nie zauważa.

när morgon har bytts till afton, ligga de slagna; innan man aktar därpå, hava de förgåtts för alltid.

21 Czy ich wspaniałość nie przemija wraz z nimi? Umierają, ale nie w mądrości.

Ja, deras hyddas fäste ryckes bort för dem, oförtänkt måste de dö."