Hioba 4

1 Wtedy Elifaz z Temanu odpowiedział:

Då svarade Eliphas af Thema, och sade:

2 Jeśli będziemy rozmawiać z tobą, nie będzie ci przykro? Ale któż może się od mówienia powstrzymać?

Du lider tilläfventyrs icke gerna, om man försöker att tala med dig? Men ho kan låtat?

3 Oto nauczałeś wielu i ręce słabe umocniłeś.

Si, du hafver undervisat många, och styrkt trötta händer.

4 Twoje słowa podnosiły upadającego, a omdlałe kolana wzmacniałeś.

Ditt tal hafver upprest dem, som fallne voro; och bäfvande knä hafver du förstärkt.

5 A teraz, gdy [to] przyszło na ciebie, opadasz z sił, dotknęło cię i się trwożysz.

Men nu, medan det kommer på dig, varder du förtvinad; och nu, medan det drabbar på dig, förskräckes du.

6 Czy twoja bojaźń nie była twoją ufnością, a prawość twoich dróg – twoją nadzieją?

Ja, der är nu din ( Guds ) fruktan, din tröst, ditt hopp, och din fromhet.

7 Przypomnij sobie, proszę, czy kiedykolwiek zginął ktoś niewinny? Albo gdzie sprawiedliwych wytępiono?

Käre, tänk uppå, hvar är någor oskyldiger förgången? Eller hvar äro de rättfärdige någon tid utrotade?

8 Według tego, co zauważyłem, ci, którzy orzą zło i sieją niegodziwość, zbierają je.

Såsom jag väl sett hafver, de som vedermödo plöjde, och olycko sådde, de skåro det ock upp;

9 Od tchnienia Boga giną i od powiewu jego gniewu niszczeją.

Att de äro genom Guds anda förgångne, och af hans vredes anda förgjorde.

10 Ryk lwa, głos dzikiego lwa i zęby lwiątek są złamane.

Lejonens rytande, och lejinnones röst, och de unga lejons tänder äro sönderbrutna.

11 Lew ginie z braku łupu i młode lwicy rozpraszają się.

Lejonet är förgånget, att det icke mera röfvar; och de unga lejon äro förskingrade.

12 Oto potajemnie doszło do mnie słowo i moje ucho usłyszało szept.

Och till mig är kommet ett hemligit ord, och mitt öra hafver deraf fått något märkeligit.

13 W rozmyślaniu o nocnych widzeniach, gdy twardy sen spada na ludzi;

Då jag begrundade nattenes syner, då sömnen faller på menniskorna;

14 Ogarnęły mnie strach i drżenie, od których wszystkie moje kości zadrżały.

Då kom fruktan och bäfvande mig uppå, och all min ben förskräcktes.

15 Wtedy duch przeszedł przed moją twarzą, zjeżyły się włosy na moim ciele.

Och då anden gick framom mig, reste mig håret på minom kropp.

16 Stanął, lecz nie rozpoznałem jego wyglądu, [tylko jakiś] kształt [był] przed moimi oczami; nastała cisza, a potem usłyszałem głos [mówiący]:

Då stod en för min ögon, och dess skapnad kände jag intet; han var stilla, och jag hörde ena röst:

17 Czy śmiertelny człowiek może być sprawiedliwszy niż Bóg? Czy człowiek [może być] czystszy niż jego Stwórca?

Huru kan en menniska vara rättfärdigare än Gud; eller en man vara renare än han, som honom gjort hafver?

18 Oto swoim sługom nie ufa i w swoich aniołach dostrzega braki;

Si, ibland sina tjenare finner han icke trohet, och i sinom Änglom finner han dårhet.

19 O ileż bardziej w tych, którzy mieszkają w domach glinianych, których podstawa jest w prochu – łatwiej [ich] zgnieść niż mola.

Huru mycket mer de som bo i lerhus; och de der grundade äro på jordene, skola förtäras af matk.

20 Od poranka aż do wieczora są gładzeni; giną na wieki, a nikt [tego] nie zauważa.

Det varar ifrå morgonen intill aftonen, så varda de upphuggne; och förr än de varda det varse, äro de platt borto;

21 Czy ich wspaniałość nie przemija wraz z nimi? Umierają, ale nie w mądrości.

Och deras käraste förgås; och dö ock oförvarandes.