< Hioba 4 >

1 Wtedy Elifaz z Temanu odpowiedział:
Tad Elifas no Temanas atbildēja un sacīja:
2 Jeśli będziemy rozmawiać z tobą, nie będzie ci przykro? Ale któż może się od mówienia powstrzymać?
Vai ļaunā ņemsi, kad tev kādu vārdu teiksim? Bet, - kas varētu klusu ciest?
3 Oto nauczałeś wielu i ręce słabe umocniłeś.
Redzi, dažu labu tu esi pamācījis un nogurušas rokas stiprinājis.
4 Twoje słowa podnosiły upadającego, a omdlałe kolana wzmacniałeś.
Tavi vārdi kritušu ir uzcēluši, un drebošus ceļus tu esi spēcinājis.
5 A teraz, gdy [to] przyszło na ciebie, opadasz z sił, dotknęło cię i się trwożysz.
Bet kad tas nu nāk uz tevi, tad tu nogursti, un kad tas tevi aizņem, tad tu iztrūcinājies.
6 Czy twoja bojaźń nie była twoją ufnością, a prawość twoich dróg – twoją nadzieją?
Vai uz tavu Dieva bijāšanu nebija tava cerība, vai tu nepaļāvies uz saviem nenoziedzīgiem ceļiem?
7 Przypomnij sobie, proszę, czy kiedykolwiek zginął ktoś niewinny? Albo gdzie sprawiedliwych wytępiono?
Piemini jel, kurš nenoziedzīgs būdams ir bojā gājis, un kur taisni ir izdeldēti?
8 Według tego, co zauważyłem, ci, którzy orzą zło i sieją niegodziwość, zbierają je.
Tā es gan esmu redzējis: kas netaisnību ar un varas darbu sēj, tie to pašu pļauj.
9 Od tchnienia Boga giną i od powiewu jego gniewu niszczeją.
Caur Dieva dvašu tie iet bojā, un no viņa bardzības gara tie iznīkst.
10 Ryk lwa, głos dzikiego lwa i zęby lwiątek są złamane.
Lauvas rūkšana un liela lauvas balss un jaunu lauvu zobi ir izlauzti.
11 Lew ginie z braku łupu i młode lwicy rozpraszają się.
Vecais lauva iet bojā, jo laupījuma nav, un vecās lauvas bērni izklīst.
12 Oto potajemnie doszło do mnie słowo i moje ucho usłyszało szept.
Un slepeni pie manis nācis vārds, un mana auss kādu skaņu no tā ir saņēmusi,
13 W rozmyślaniu o nocnych widzeniach, gdy twardy sen spada na ludzi;
Nakts parādīšanu domās, kad ciets miegs cilvēkiem uziet.
14 Ogarnęły mnie strach i drżenie, od których wszystkie moje kości zadrżały.
Tad bailes man uznāca un šaušalas un iztrūcināja visus manus kaulus.
15 Wtedy duch przeszedł przed moją twarzą, zjeżyły się włosy na moim ciele.
Un viens gars man gāja garām, ka visi manas miesas mati cēlās stāvu.
16 Stanął, lecz nie rozpoznałem jego wyglądu, [tylko jakiś] kształt [był] przed moimi oczami; nastała cisza, a potem usłyszałem głos [mówiący]:
Viņš stāvēja, bet es nepazinu viņa ģīmi, tēls bija priekš manām acīm un es dzirdēju palēnu balsi:
17 Czy śmiertelny człowiek może być sprawiedliwszy niż Bóg? Czy człowiek [może być] czystszy niż jego Stwórca?
Vai cilvēks taisns Dieva priekšā, vai vīrs šķīsts priekš sava Radītāja?
18 Oto swoim sługom nie ufa i w swoich aniołach dostrzega braki;
Redzi, Saviem kalpiem Viņš neuztic, un Saviem eņģeļiem Viņš pierāda vainu, -
19 O ileż bardziej w tych, którzy mieszkają w domach glinianych, których podstawa jest w prochu – łatwiej [ich] zgnieść niż mola.
Cik vairāk tiem, kas mālu namos dzīvo, kas ceļas no pīšļiem, kas nīcīgi kā kodi.
20 Od poranka aż do wieczora są gładzeni; giną na wieki, a nikt [tego] nie zauważa.
Starp rīta un vakara laiku tie top sašķelti, ka neviens to nenomana, viņi iet pavisam bojā.
21 Czy ich wspaniałość nie przemija wraz z nimi? Umierają, ale nie w mądrości.
Vai viņu gods viņiem netop atņemts? Tie nomirst, bet ne gudrībā.

< Hioba 4 >