Hioba 4

1 Wtedy Elifaz z Temanu odpowiedział:

時にテマン人エリパズ答へて曰く

2 Jeśli będziemy rozmawiać z tobą, nie będzie ci przykro? Ale któż może się od mówienia powstrzymać?

人もし汝にむかひて言詞を出さば汝これを厭ふや 然ながら誰か言で忍ぶことを得んや

3 Oto nauczałeś wielu i ręce słabe umocniłeś.

さきに汝は衆多の人を誨へ諭せり 手の埀たる者をばこれを強くし

4 Twoje słowa podnosiły upadającego, a omdlałe kolana wzmacniałeś.

つまづく者をば言をもて扶けおこし 膝の弱りたる者を強くせり

5 A teraz, gdy [to] przyszło na ciebie, opadasz z sił, dotknęło cię i się trwożysz.

然るに今この事汝に臨めば汝悶え この事なんぢに加はれば汝おぢまどふ

6 Czy twoja bojaźń nie była twoją ufnością, a prawość twoich dróg – twoją nadzieją?

汝は神を畏こめり 是なんぢの依頼む所ならずや 汝はその道を全うせり 是なんぢの望ならずや

7 Przypomnij sobie, proszę, czy kiedykolwiek zginął ktoś niewinny? Albo gdzie sprawiedliwych wytępiono?

請ふ想ひ見よ 誰か罪なくして亡びし者あらん 義者の絶れし事いづくに在や

8 Według tego, co zauważyłem, ci, którzy orzą zło i sieją niegodziwość, zbierają je.

我の觀る所によれば不義を耕へし惡を播く者はその穫る所も亦 是のごとし

9 Od tchnienia Boga giną i od powiewu jego gniewu niszczeją.

みな神の氣吹によりて滅びその鼻の息によりて消うす

10 Ryk lwa, głos dzikiego lwa i zęby lwiątek są złamane.

獅子の吼 猛き獅子の聲ともに息み 少き獅子の牙折れ

11 Lew ginie z braku łupu i młode lwicy rozpraszają się.

大獅子獲物なくして亡び小獅子散失す

12 Oto potajemnie doszło do mnie słowo i moje ucho usłyszało szept.

前に言の密に我に臨めるありて我その細聲を耳に聞得たり

13 W rozmyślaniu o nocnych widzeniach, gdy twardy sen spada na ludzi;

即ち人の熟睡する頃我夜の異象によりて想ひ煩ひをりける時

14 Ogarnęły mnie strach i drżenie, od których wszystkie moje kości zadrżały.

身に恐懼をもよほして戰慄き 骨節ことごとく振ふ

15 Wtedy duch przeszedł przed moją twarzą, zjeżyły się włosy na moim ciele.

時に靈ありて我面の前を過ければ我は身の毛よだちたり

16 Stanął, lecz nie rozpoznałem jego wyglądu, [tylko jakiś] kształt [był] przed moimi oczami; nastała cisza, a potem usłyszałem głos [mówiący]:

その物立とまりしが我はその状を見わかつことえざりき 唯一の物の象わが目の前にあり 時に我しづかなる聲を聞けり云く

17 Czy śmiertelny człowiek może być sprawiedliwszy niż Bóg? Czy człowiek [może być] czystszy niż jego Stwórca?

人いかで神より正義からんや 人いかでその造主より潔からんや

18 Oto swoim sługom nie ufa i w swoich aniołach dostrzega braki;

彼はその僕をさへに恃みたまはず 其使者をも足ぬ者と見做たまふ

19 O ileż bardziej w tych, którzy mieszkają w domach glinianych, których podstawa jest w prochu – łatwiej [ich] zgnieść niż mola.

況んや土の家に住をりて塵を基とし蜉蝣のごとく亡ぶる者をや

20 Od poranka aż do wieczora są gładzeni; giną na wieki, a nikt [tego] nie zauważa.

是は朝より夕までの間に亡びかへりみる者もなくして永く失逝る

21 Czy ich wspaniałość nie przemija wraz z nimi? Umierają, ale nie w mądrości.

その魂の緒あに絶ざらんや皆悟ること無くして死うす