Hioba 4
1 Wtedy Elifaz z Temanu odpowiedział:
Da antwortete Eliphas von Theman und sprach:
2 Jeśli będziemy rozmawiać z tobą, nie będzie ci przykro? Ale któż może się od mówienia powstrzymać?
Du hast's vielleicht nicht gern, so man versucht, mit dir zu reden; aber wer kann sich's enthalten?
3 Oto nauczałeś wielu i ręce słabe umocniłeś.
Siehe, du hast viele unterwiesen und lässige Hände gestärkt;
4 Twoje słowa podnosiły upadającego, a omdlałe kolana wzmacniałeś.
deine Rede hat die Gefallenen aufgerichtet, und die bebenden Kniee hast du gekräftigt.
5 A teraz, gdy [to] przyszło na ciebie, opadasz z sił, dotknęło cię i się trwożysz.
Nun aber es an dich kommt, wirst du weich; und nun es dich trifft, erschrickst du.
6 Czy twoja bojaźń nie była twoją ufnością, a prawość twoich dróg – twoją nadzieją?
Ist nicht deine Gottesfurcht dein Trost, deine Hoffnung die Unsträflichkeit deiner Wege?
7 Przypomnij sobie, proszę, czy kiedykolwiek zginął ktoś niewinny? Albo gdzie sprawiedliwych wytępiono?
Gedenke doch, wo ist ein Unschuldiger umgekommen? oder wo sind die Gerechten je vertilgt?
8 Według tego, co zauważyłem, ci, którzy orzą zło i sieją niegodziwość, zbierają je.
Wie ich wohl gesehen habe: die da Mühe pflügen und Unglück säten, ernteten es auch ein;
9 Od tchnienia Boga giną i od powiewu jego gniewu niszczeją.
durch den Odem Gottes sind sie umgekommen und vom Geist seines Zorns vertilgt.
10 Ryk lwa, głos dzikiego lwa i zęby lwiątek są złamane.
Das Brüllen der Löwen und die Stimme der großen Löwen und die Zähne der jungen Löwen sind zerbrochen.
11 Lew ginie z braku łupu i młode lwicy rozpraszają się.
Der Löwe ist umgekommen, daß er nicht mehr raubt, und die Jungen der Löwin sind zerstreut.
12 Oto potajemnie doszło do mnie słowo i moje ucho usłyszało szept.
Und zu mir ist gekommen ein heimlich Wort, und mein Ohr hat ein Wörtlein davon empfangen.
13 W rozmyślaniu o nocnych widzeniach, gdy twardy sen spada na ludzi;
Da ich Gesichte betrachtete in der Nacht, wenn der Schlaf auf die Leute fällt,
14 Ogarnęły mnie strach i drżenie, od których wszystkie moje kości zadrżały.
da kam mich Furcht und Zittern an, und alle meine Gebeine erschraken.
15 Wtedy duch przeszedł przed moją twarzą, zjeżyły się włosy na moim ciele.
Und da der Geist an mir vorüberging standen mir die Haare zu Berge an meinem Leibe.
16 Stanął, lecz nie rozpoznałem jego wyglądu, [tylko jakiś] kształt [był] przed moimi oczami; nastała cisza, a potem usłyszałem głos [mówiący]:
Da stand ein Bild vor meinen Augen, und ich kannte seine Gestalt nicht; es war still, und ich hörte eine Stimme:
17 Czy śmiertelny człowiek może być sprawiedliwszy niż Bóg? Czy człowiek [może być] czystszy niż jego Stwórca?
Wie kann ein Mensch gerecht sein vor Gott? oder ein Mann rein sein vor dem, der ihn gemacht hat?
18 Oto swoim sługom nie ufa i w swoich aniołach dostrzega braki;
Siehe, unter seinen Knechten ist keiner ohne Tadel, und seine Boten zeiht er der Torheit:
19 O ileż bardziej w tych, którzy mieszkają w domach glinianych, których podstawa jest w prochu – łatwiej [ich] zgnieść niż mola.
wie viel mehr die in Lehmhäusern wohnen und auf Erde gegründet sind und werden von Würmern gefressen!
20 Od poranka aż do wieczora są gładzeni; giną na wieki, a nikt [tego] nie zauważa.
Es währt vom Morgen bis an den Abend, so werden sie zerschlagen; und ehe sie es gewahr werden, sind sie gar dahin,
21 Czy ich wspaniałość nie przemija wraz z nimi? Umierają, ale nie w mądrości.
und ihre Nachgelassenen vergehen und sterben auch unversehens.
