Hioba 4

1 Wtedy Elifaz z Temanu odpowiedział:

Kaj ekparolis Elifaz, la Temanano, kaj diris:

2 Jeśli będziemy rozmawiać z tobą, nie będzie ci przykro? Ale któż może się od mówienia powstrzymać?

Se oni provos diri al vi vorton, tio eble estos por vi turmenta? Sed kiu povas deteni sin de parolado?

3 Oto nauczałeś wielu i ręce słabe umocniłeś.

Jen vi multajn instruis, Kaj manojn senfortiĝintajn vi refortigis;

4 Twoje słowa podnosiły upadającego, a omdlałe kolana wzmacniałeś.

Falantojn restarigis viaj vortoj, Kaj fleksiĝantajn genuojn vi fortigis;

5 A teraz, gdy [to] przyszło na ciebie, opadasz z sił, dotknęło cię i się trwożysz.

Kaj nun, kiam tio trafis vin, vi perdis la forton; Ĝi ektuŝis vin, kaj vi ektimis.

6 Czy twoja bojaźń nie była twoją ufnością, a prawość twoich dróg – twoją nadzieją?

Ĉu ne via timo antaŭ Dio estas via konsolo? Ĉu la virteco de viaj vojoj ne estas via espero?

7 Przypomnij sobie, proszę, czy kiedykolwiek zginął ktoś niewinny? Albo gdzie sprawiedliwych wytępiono?

Rememoru do, ĉu pereis iu senkulpa? Kaj kie virtuloj estis ekstermitaj?

8 Według tego, co zauważyłem, ci, którzy orzą zło i sieją niegodziwość, zbierają je.

Kiel mi vidis, tiuj, kiuj plugis pekojn kaj semis malbonagojn, Tiuj ilin rikoltas;

9 Od tchnienia Boga giną i od powiewu jego gniewu niszczeją.

De la ekblovo de Dio ili pereas, Kaj de la ekspiro de Lia kolero ili malaperas.

10 Ryk lwa, głos dzikiego lwa i zęby lwiątek są złamane.

La kriado de leono kaj la voĉo de leopardo silentiĝis, Kaj la dentoj de junaj leonoj rompiĝis;

11 Lew ginie z braku łupu i młode lwicy rozpraszają się.

Leono pereis pro manko de manĝaĵo, Kaj idoj de leonino diskuris.

12 Oto potajemnie doszło do mnie słowo i moje ucho usłyszało szept.

Kaj al mi kaŝe alvenis vorto, Kaj mia orelo kaptis parteton de ĝi.

13 W rozmyślaniu o nocnych widzeniach, gdy twardy sen spada na ludzi;

Dum meditado pri la vizioj de la nokto, Kiam profunda dormo falas sur la homojn,

14 Ogarnęły mnie strach i drżenie, od których wszystkie moje kości zadrżały.

Atakis min teruro kaj tremo, Kaj ĉiuj miaj ostoj eksentis timon.

15 Wtedy duch przeszedł przed moją twarzą, zjeżyły się włosy na moim ciele.

Kaj spirito traflugis antaŭ mi, Kaj la haroj sur mia korpo rigidiĝis.

16 Stanął, lecz nie rozpoznałem jego wyglądu, [tylko jakiś] kształt [był] przed moimi oczami; nastała cisza, a potem usłyszałem głos [mówiący]:

Staris bildo antaŭ miaj okuloj, sed mi ne povis rekoni ĝian aspekton; Estis silento, kaj mi ekaŭdis voĉon, dirantan:

17 Czy śmiertelny człowiek może być sprawiedliwszy niż Bóg? Czy człowiek [może być] czystszy niż jego Stwórca?

Ĉu homo estas pli justa ol Dio? Ĉu viro estas pli pura ol lia Kreinto?

18 Oto swoim sługom nie ufa i w swoich aniołach dostrzega braki;

Vidu, al Siaj servantoj Li ne konfidas, Kaj Siajn anĝelojn Li trovas mallaŭdindaj:

19 O ileż bardziej w tych, którzy mieszkają w domach glinianych, których podstawa jest w prochu – łatwiej [ich] zgnieść niż mola.

Des pli koncerne tiujn, Kiuj loĝas en argilaj dometoj, Fonditaj sur tero, Kaj kiujn formanĝas vermoj.

20 Od poranka aż do wieczora są gładzeni; giną na wieki, a nikt [tego] nie zauważa.

De la mateno ĝis la vespero ili disfalas, Pereas por ĉiam, kaj neniu tion atentas.

21 Czy ich wspaniałość nie przemija wraz z nimi? Umierają, ale nie w mądrości.

La fadeno de ilia vivo estas distranĉita; Ili mortas, kaj ne en saĝeco.