Hioba 4

1 Wtedy Elifaz z Temanu odpowiedział:

Da svarede Elifas, Themaniten, og sagde:

2 Jeśli będziemy rozmawiać z tobą, nie będzie ci przykro? Ale któż może się od mówienia powstrzymać?

Om man vilde forsøge et Ord paa dig, skulde du vel kedes derved? men hvo kan holde sig fra at tale?

3 Oto nauczałeś wielu i ręce słabe umocniłeś.

Se, du har undervist mange og styrket de trætte Hænder;

4 Twoje słowa podnosiły upadającego, a omdlałe kolana wzmacniałeś.

dine Ord have oprejst den faldne, og du har styrket de bøjede Knæ;

5 A teraz, gdy [to] przyszło na ciebie, opadasz z sił, dotknęło cię i się trwożysz.

men nu, det kommer til dig, da kedes du derved; det rammer dig, og du forfærdes!

6 Czy twoja bojaźń nie była twoją ufnością, a prawość twoich dróg – twoją nadzieją?

Var ikke din Gudsfrygt dit Haab og dine Vejes Renhed din Fortrøstning?

7 Przypomnij sobie, proszę, czy kiedykolwiek zginął ktoś niewinny? Albo gdzie sprawiedliwych wytępiono?

Kære, tænk dig om, hvor er en uskyldig gaaet til Grunde? eller hvor ere de oprigtige udslettede?

8 Według tego, co zauważyłem, ci, którzy orzą zło i sieją niegodziwość, zbierają je.

Saa vidt jeg har set, komme de, som pløje Uret, og de, som udsaa Møje, til at høste ind derefter:

9 Od tchnienia Boga giną i od powiewu jego gniewu niszczeją.

De omkomme for Guds Aande og fortæres af hans Vredes Aand.

10 Ryk lwa, głos dzikiego lwa i zęby lwiątek są złamane.

Løvens Brøl og den grumme Løves Røst hører op, og de unge Løvers Tænder ere knuste;

11 Lew ginie z braku łupu i młode lwicy rozpraszają się.

Løven omkommer af Mangel paa Rov, og Løvindens Unger adspredes.

12 Oto potajemnie doszło do mnie słowo i moje ucho usłyszało szept.

Men mig er et Ord tilbragt hemmeligt, og mit Øre fattede en sagte Lyd deraf

13 W rozmyślaniu o nocnych widzeniach, gdy twardy sen spada na ludzi;

i Tanker, fremkaldte ved Syner om Natten, naar dyb Søvn falder paa Folk;

14 Ogarnęły mnie strach i drżenie, od których wszystkie moje kości zadrżały.

da kom Frygt og Bævelse paa mig og bragte mine Ben til at skælve;

15 Wtedy duch przeszedł przed moją twarzą, zjeżyły się włosy na moim ciele.

og en Aand gik frem for mit Ansigt; Haarene rejste sig paa mit Legeme;

16 Stanął, lecz nie rozpoznałem jego wyglądu, [tylko jakiś] kształt [był] przed moimi oczami; nastała cisza, a potem usłyszałem głos [mówiący]:

den blev staaende, og jeg kunde ikke kende dens Skikkelse; der svævede et Billede for mine Øjne; det var stille, og jeg hørte en Røst:

17 Czy śmiertelny człowiek może być sprawiedliwszy niż Bóg? Czy człowiek [może być] czystszy niż jego Stwórca?

Mon et Menneske kan holdes retfærdigt for Gud? monne en Mand være ren for den, som skabte ham?

18 Oto swoim sługom nie ufa i w swoich aniołach dostrzega braki;

Se, han tror ikke paa sine Tjenere, og sine Engle tillægger han Daarskab,

19 O ileż bardziej w tych, którzy mieszkają w domach glinianych, których podstawa jest w prochu – łatwiej [ich] zgnieść niż mola.

endsige da dem, som bo i Lerhuse, og hvis Grundvold er i Støvet; man kan støde dem smaa før Møl;

20 Od poranka aż do wieczora są gładzeni; giną na wieki, a nikt [tego] nie zauważa.

fra Morgen og indtil Aften sønderknuses de; uden at der er nogen, som lægger det paa Hjerte, gaa de til Grunde.

21 Czy ich wspaniałość nie przemija wraz z nimi? Umierają, ale nie w mądrości.

Farer ikke deres Herlighed, som var i dem, bort? ja, de dø, men ikke i Visdom.