Hioba 39
1 Czy znasz porę, kiedy rodzą górskie kozice? Czy wiesz, kiedy rodzą łanie?
¿Sabes tú el tiempo en qué paren las cabras monteses? ¿o miraste tú las ciervas, cuando están pariendo?
2 Czy możesz zliczyć miesiące, w których noszą [młode]? Czy znasz czas ich porodu?
¿Contaste tú los meses de su preñez? ¿y sabes el tiempo cuando han de parir?
3 Przykucają, rodzą swoje młode, pozbywają się ich z bólem;
Como se encorvan, quebrantan sus hijos, pasan sus dolores:
4 Ich młode wzmacniają się, rosną wśród zboża, odchodzą i już do nich nie wracają.
Como después sanan los hijos, crecen con el grano: salen, y nunca más vuelven a ellas.
5 Kto wypuścił dzikiego osła na wolność i kto rozwiązał jego pęta?
¿Quién echó libre al asno montés? ¿y quién soltó sus ataduras?
6 [Za] dom dałem mu pustynię, a [za] jego mieszkanie słone miejsca.
Al cual yo puse casa en la soledad, y sus moradas en la tierra salada.
7 On naśmiewa się ze zgiełku miejskiego i nie słucha głosu poganiacza.
Ríese de la multitud de la ciudad: no oye las voces del pechero.
8 Wypatruje w górach paszy i szuka wszelkiej zielonej trawy.
Lo oculto de los montes es su pasto, y anda buscando todo lo que está verde.
9 Czy jednorożec zechce ci służyć albo nocować przy twoim żłobie?
¿Querrá el unicornio servirte a ti, ni quedar a tu pesebre?
10 Czy możesz powrozem zaprzęgać jednorożca do bruzdy? Czy będzie bronował doliny za tobą?
¿Atarás tú al unicornio con su coyunda para el surco? ¿labrará los valles en pos de ti?
11 Czy zaufasz mu, ponieważ jego siła jest wielka? Czy powierzysz mu swoją pracę?
¿Confiarás tú en él, por ser grande su fortaleza, y fiarás de él tu labor?
12 Czy zawierzysz mu, że zwiezie twoje ziarno i zgromadzi je w twoim spichlerzu?
¿Fiarás de él que te tornará tu simiente, y que allegará en tu era?
13 Czy [dałeś] pawiowi piękne skrzydła, a skrzydła i pióra strusiowi?
¿Hiciste tú las alas alegres del avestruz: los cañones y la pluma de la cigüeña?
14 Składa swoje jaja na ziemię i ogrzewa je w prochu;
La cual desampara en la tierra sus huevos, y sobre el polvo los calienta,
15 I zapomina, że noga może je rozgnieść lub dzikie zwierzę może zdeptać.
Y olvídase de que los pisará algún pie, y que los quebrará alguna bestia del campo.
16 Jest twardy [dla] swoich młodych, [jakby] nie [były] jego. Nie boi się, że jego trud jest próżny;
Endurécese para con sus hijos, como si no fuesen suyos, no temiendo de que su trabajo haya sido en vano:
17 Bo Bóg pozbawił go mądrości i nie udzielił mu rozumu.
Porque Dios la hizo olvidar de sabiduría, y no le dio inteligencia.
18 Kiedy jednak podnosi się wysoko, naśmiewa się z konia i z jego jeźdźca.
A su tiempo se levanta en alto, y se burla del caballo, y del que sube en él.
19 Czy możesz dać koniowi moc? Czy rżeniem ozdobiłeś jego szyję?
¿Diste tú al caballo la fortaleza? ¿vestiste tú su cerviz de relincho?
20 Czy przestraszysz go jak szarańczę? Parskanie jego nozdrzy [jest] straszne.
¿Espantarle has tú como a alguna langosta, en cuya nariz hay fuerza para espantar?
21 Grzebie [kopytem] w ziemi i cieszy się [swą] siłą, biegnie przeciwko uzbrojonym.
Escarba la tierra, alégrase en su fuerza, sale al encuentro de las armas:
22 Drwi sobie z lęku i nie boi się, i nie ustępuje przed ostrzem miecza.
Hace burla del espanto, y no teme; ni vuelve el rostro delante de la espada.
23 Kołczan na nim chrzęści, błyszczy oszczep i dzida.
Contra él suena la aljaba, el hierro de la lanza, y de la pica;
24 Z grzmotem i z gniewem pochłania ziemię i nie staje spokojnie na głos trąby.
Y él con ímpetu y furor escarba la tierra, y no estima el sonido de la bocina.
25 Na głos trąby mówi: Ha, ha; z daleka czuje bitwę, grom dowódców i okrzyk.
Entre las bocinas dice: ¡Ea! y desde lejos huele la batalla, el estruendo de los príncipes, y el clamor.
26 Czy dzięki twojemu rozumowi lata jastrząb [i] rozciąga swe skrzydła ku południu?
¿Vuela el gavilán por tu industria, y extiende sus alas hacia el mediodía?
27 Czy na twój rozkaz orzeł wzbija się i zakłada swoje gniazdo wysoko?
¿Enaltécese el águila por tu mandamiento, y pone en alto su nido:
28 Mieszka na skale, przebywa na iglicach jak na zamku.
Habita, y está en la piedra en la cumbre del peñasco, y de la roca?
29 Stamtąd wypatruje [sobie] pokarmu, jego oczy widzą daleko.
Desde allí asecha la comida: sus ojos consideran muy lejos.
30 Jego młode też piją krew, a gdzie są zabici, tam jest on.
Y sus pollos tragan sangre; y adonde hubiere muertos, allí está.
