Hioba 39
1 Czy znasz porę, kiedy rodzą górskie kozice? Czy wiesz, kiedy rodzą łanie?
Sabes tu o tempo em que as cabras montezes parem? ou consideraste as dores das cervas?
2 Czy możesz zliczyć miesiące, w których noszą [młode]? Czy znasz czas ich porodu?
Contarás os meses que cumprem? ou sabes o tempo do seu parto?
3 Przykucają, rodzą swoje młode, pozbywają się ich z bólem;
Quando se encurvam, produzem seus filhos, e lançam de si as suas dores.
4 Ich młode wzmacniają się, rosną wśród zboża, odchodzą i już do nich nie wracają.
Seus filhos enrijam, crescem com o trigo: saem, e nunca mais tornam a elas.
5 Kto wypuścił dzikiego osła na wolność i kto rozwiązał jego pęta?
Quem despediu livre o jumento montez? e quem soltou as prisões ao jumento bravo?
6 [Za] dom dałem mu pustynię, a [za] jego mieszkanie słone miejsca.
Ao qual dei o ermo por casa, e a terra salgada por suas moradas.
7 On naśmiewa się ze zgiełku miejskiego i nie słucha głosu poganiacza.
Ri-se do arroido da cidade: não ouve os muitos gritos do exator.
8 Wypatruje w górach paszy i szuka wszelkiej zielonej trawy.
O que descobre nos montes é o seu pasto, e anda buscando tudo que está verde.
9 Czy jednorożec zechce ci służyć albo nocować przy twoim żłobie?
Ou, querer-te-á servir o unicórnio? ou ficará na tua cavalariça?
10 Czy możesz powrozem zaprzęgać jednorożca do bruzdy? Czy będzie bronował doliny za tobą?
Ou amarrarás o unicórnio com a sua corda no rego? ou estorroará após ti os vales?
11 Czy zaufasz mu, ponieważ jego siła jest wielka? Czy powierzysz mu swoją pracę?
Ou confiarás nele, por ser grande a sua força? ou deixarás a seu cargo o teu trabalho?
12 Czy zawierzysz mu, że zwiezie twoje ziarno i zgromadzi je w twoim spichlerzu?
Ou fiarás dele que te torne o que semeaste e o recolherá na tua eira?
13 Czy [dałeś] pawiowi piękne skrzydła, a skrzydła i pióra strusiowi?
Vem de ti as alegres asas dos pavões, que tem penas de cegonha e da águia?
14 Składa swoje jaja na ziemię i ogrzewa je w prochu;
A qual deixa os seus ovos na terra, e os aquenta no pó.
15 I zapomina, że noga może je rozgnieść lub dzikie zwierzę może zdeptać.
E se esquece de que algum pé os pise, ou os animais do campo os calquem.
16 Jest twardy [dla] swoich młodych, [jakby] nie [były] jego. Nie boi się, że jego trud jest próżny;
Endurece-se para com seus filhos, como se não fossem seus: debalde é seu trabalho, porquanto está sem temor.
17 Bo Bóg pozbawił go mądrości i nie udzielił mu rozumu.
Porque Deus a privou de sabedoria, e não lhe repartiu entendimento.
18 Kiedy jednak podnosi się wysoko, naśmiewa się z konia i z jego jeźdźca.
A seu tempo se levanta ao alto: ri-se do cavalo, e do que vai montado nele.
19 Czy możesz dać koniowi moc? Czy rżeniem ozdobiłeś jego szyję?
Ou darás tu força ao cavalo? ou vestirás o seu pescoço com trovão?
20 Czy przestraszysz go jak szarańczę? Parskanie jego nozdrzy [jest] straszne.
Ou espanta-lo-ás, como ao gafanhoto? terrível é o fogoso respirar das suas ventas.
21 Grzebie [kopytem] w ziemi i cieszy się [swą] siłą, biegnie przeciwko uzbrojonym.
Escarva a terra, e folga na sua força, e sai ao encontro dos armados.
22 Drwi sobie z lęku i nie boi się, i nie ustępuje przed ostrzem miecza.
Ri-se do temor, e não se espanta, e não torna atráz por causa da espada.
23 Kołczan na nim chrzęści, błyszczy oszczep i dzida.
Contra ele rangem a aljava, o ferro flamante da lança e do dardo.
24 Z grzmotem i z gniewem pochłania ziemię i nie staje spokojnie na głos trąby.
Sacudindo-se, e removendo-se, escarva a terra, e não faz caso do som da buzina.
25 Na głos trąby mówi: Ha, ha; z daleka czuje bitwę, grom dowódców i okrzyk.
Na fúria do som das buzinas diz: Eia! e de longe cheira a guerra, e o trovão dos príncipes, e o alarido.
26 Czy dzięki twojemu rozumowi lata jastrząb [i] rozciąga swe skrzydła ku południu?
Ou vôa o gavião pela tua inteligência, e estende as suas asas para o sul?
27 Czy na twój rozkaz orzeł wzbija się i zakłada swoje gniazdo wysoko?
Ou se remonta a águia ao teu mandado, e põe no alto o seu ninho?
28 Mieszka na skale, przebywa na iglicach jak na zamku.
Nas penhas mora e habita: no cume das penhas, e nos lugares seguros.
29 Stamtąd wypatruje [sobie] pokarmu, jego oczy widzą daleko.
Desde ali descobre a preza: seus olhos a avistam desde longe.
30 Jego młode też piją krew, a gdzie są zabici, tam jest on.
E seus filhos chupam o sangue, e onde há mortos ai está.
