Hioba 39
1 Czy znasz porę, kiedy rodzą górskie kozice? Czy wiesz, kiedy rodzą łanie?
Vai tu zini to laiku, kad mežu kazas dzemdē, vai tu esi manījis stirnu dzemdēšanu?
2 Czy możesz zliczyć miesiące, w których noszą [młode]? Czy znasz czas ich porodu?
Vai tu vari skaitīt tos mēnešus, kad tās nesās, un vai zini to laiku, kad tās vedās,
3 Przykucają, rodzą swoje młode, pozbywają się ich z bólem;
Kad tās lokās, saviem bērniem liek izplēsties cauri un nokrata savas sāpes?
4 Ich młode wzmacniają się, rosną wśród zboża, odchodzą i już do nich nie wracają.
Viņu bērni nāk spēkā, uzaug laukā, tie iziet un neatgriežas pie tām atpakaļ.
5 Kto wypuścił dzikiego osła na wolność i kto rozwiązał jego pęta?
Kas meža ēzelim licis vaļā staigāt, un kas tā zvēra saites ir atraisījis,
6 [Za] dom dałem mu pustynię, a [za] jego mieszkanie słone miejsca.
Kam Es klajumu esmu devis par māju un tuksnesi par dzīvokli?
7 On naśmiewa się ze zgiełku miejskiego i nie słucha głosu poganiacza.
Viņš apsmej pilsētas troksni, un dzinēja brēkšanu tas nedzird.
8 Wypatruje w górach paszy i szuka wszelkiej zielonej trawy.
Tas dzenās pa kalniem, kur viņam ir barība, un meklē visādu zaļu zāli.
9 Czy jednorożec zechce ci służyć albo nocować przy twoim żłobie?
Vai tu domā, ka meža vērsis tev kalpos, vai tas naktī paliks pie tavas siles?
10 Czy możesz powrozem zaprzęgać jednorożca do bruzdy? Czy będzie bronował doliny za tobą?
Vai tu meža vērsi ar dzeņaukstēm māki piesiet pie arkla, vai tas pēc tava prāta ecēs ielejās?
11 Czy zaufasz mu, ponieważ jego siła jest wielka? Czy powierzysz mu swoją pracę?
Vai tu uz to vari paļauties, ka tam daudz spēka, un viņu ņemsi savā darbā?
12 Czy zawierzysz mu, że zwiezie twoje ziarno i zgromadzi je w twoim spichlerzu?
Vai tu viņam vari uzticēt, ka tas tev atkal savāks tavu izsējumu un savedīs tavā piedarbā?
13 Czy [dałeś] pawiowi piękne skrzydła, a skrzydła i pióra strusiowi?
Strausa spārni jautri plivinājās, vai tie ir mīlīgi, kā stārķa spārni un spalvas?
14 Składa swoje jaja na ziemię i ogrzewa je w prochu;
Tas savas olas atstāj zemē, lai smiltīs silst,
15 I zapomina, że noga może je rozgnieść lub dzikie zwierzę może zdeptać.
Un aizmirst, ka kāja tās var samīt, un lauka zvēri tās var samīdīt.
16 Jest twardy [dla] swoich młodych, [jakby] nie [były] jego. Nie boi się, że jego trud jest próżny;
Tas nežēlo savus bērnus, tā kā tie tam nepiederētu; un ka velti dējis, par to tas nebēdā.
17 Bo Bóg pozbawił go mądrości i nie udzielił mu rozumu.
Jo Dievs tam atņēmis gudrību un nav devis daļu pie saprašanas.
18 Kiedy jednak podnosi się wysoko, naśmiewa się z konia i z jego jeźdźca.
Bet kad tas projām šaujas, tad tas apsmej zirgu un jātnieku.
19 Czy możesz dać koniowi moc? Czy rżeniem ozdobiłeś jego szyję?
Vai tu zirgam vari dot spēku un viņam kaklu pušķot ar krēpēm?
20 Czy przestraszysz go jak szarańczę? Parskanie jego nozdrzy [jest] straszne.
Vai tu tam vēlējis lēkt kā sisenim? Kad tas lepni šņāc, tad jaizbīstas.
21 Grzebie [kopytem] w ziemi i cieszy się [swą] siłą, biegnie przeciwko uzbrojonym.
Viņš cērt ar kāju ielejā un ir priecīgs ar spēku un iziet pretī apbruņotam pulkam.
22 Drwi sobie z lęku i nie boi się, i nie ustępuje przed ostrzem miecza.
Viņš smejas par bailēm un netrūkstas un nebēg atpakaļ no zobena.
23 Kołczan na nim chrzęści, błyszczy oszczep i dzida.
Kad bultas skan makā un šķēpi un zobeni zib,
24 Z grzmotem i z gniewem pochłania ziemię i nie staje spokojnie na głos trąby.
Tad tas raustās, trako un uzcērt zemi un nav turams uz vietas, kad trumetes skan.
25 Na głos trąby mówi: Ha, ha; z daleka czuje bitwę, grom dowódców i okrzyk.
Kad trumetes skan, tad tas iezviedzās, un samana kaušanu no tālienes, kara kungu saukšanu un kara troksni.
26 Czy dzięki twojemu rozumowi lata jastrząb [i] rozciąga swe skrzydła ku południu?
Vai caur tavu padomu vanags lidinājās un izplēš savus spārnus pret dienasvidu?
27 Czy na twój rozkaz orzeł wzbija się i zakłada swoje gniazdo wysoko?
Vai uz tavu vārdu ērglis dodas uz augšu, un taisa savu ligzdu augstumā?
28 Mieszka na skale, przebywa na iglicach jak na zamku.
Viņš dzīvo akmens kalnos un tur paliek uz augstām klintīm un kalnu galiem.
29 Stamtąd wypatruje [sobie] pokarmu, jego oczy widzą daleko.
No turienes viņš lūko pēc barības, un viņa acis redz tālu.
30 Jego młode też piją krew, a gdzie są zabici, tam jest on.
Viņa bērni dzer asinis, un kur maitas, tur viņš ir.
