Hioba 39
1 Czy znasz porę, kiedy rodzą górskie kozice? Czy wiesz, kiedy rodzą łanie?
Numquid nosti tempus partus ibicum in petris, vel parturientes cervas observasti?
2 Czy możesz zliczyć miesiące, w których noszą [młode]? Czy znasz czas ich porodu?
Dinumerasti menses conceptus earum, et scisti tempus partus earum?
3 Przykucają, rodzą swoje młode, pozbywają się ich z bólem;
Incurvantur ad fœtum, et pariunt, et rugitus emittunt.
4 Ich młode wzmacniają się, rosną wśród zboża, odchodzą i już do nich nie wracają.
Separantur filii earum, et pergunt ad pastum: egrediuntur, et non revertuntur ad eas.
5 Kto wypuścił dzikiego osła na wolność i kto rozwiązał jego pęta?
Quis dimisit onagrum liberum, et vincula eius quis solvit?
6 [Za] dom dałem mu pustynię, a [za] jego mieszkanie słone miejsca.
Cui dedi in solitudine domum, et tabernacula eius in terra salsuginis.
7 On naśmiewa się ze zgiełku miejskiego i nie słucha głosu poganiacza.
Contemnit multitudinem civitatis, clamorem exactoris non audit.
8 Wypatruje w górach paszy i szuka wszelkiej zielonej trawy.
Circumspicit montes pascuæ suæ, et virentia quæque perquirit.
9 Czy jednorożec zechce ci służyć albo nocować przy twoim żłobie?
Numquid volet rhinoceros servire tibi, aut morabitur ad præsepe tuum?
10 Czy możesz powrozem zaprzęgać jednorożca do bruzdy? Czy będzie bronował doliny za tobą?
Numquid alligabis rhinocerota ad arandum loro tuo? aut confringet glebas vallium post te?
11 Czy zaufasz mu, ponieważ jego siła jest wielka? Czy powierzysz mu swoją pracę?
Numquid fiduciam habebis in magna fortitudine eius, et derelinques ei labores tuos?
12 Czy zawierzysz mu, że zwiezie twoje ziarno i zgromadzi je w twoim spichlerzu?
Numquid credes illi quod sementem reddat tibi, et aream tuam congreget?
13 Czy [dałeś] pawiowi piękne skrzydła, a skrzydła i pióra strusiowi?
Penna struthionis similis est pennis herodii, et accipitris.
14 Składa swoje jaja na ziemię i ogrzewa je w prochu;
Quando derelinquit ova sua in terra, tu forsitan in pulvere calefacies ea?
15 I zapomina, że noga może je rozgnieść lub dzikie zwierzę może zdeptać.
Obliviscitur quod pes conculcet ea, aut bestia agri conterat.
16 Jest twardy [dla] swoich młodych, [jakby] nie [były] jego. Nie boi się, że jego trud jest próżny;
Duratur ad filios suos quasi non sint sui, frustra laboravit nullo timore cogente.
17 Bo Bóg pozbawił go mądrości i nie udzielił mu rozumu.
Privavit enim eam Deus sapientia, nec dedit illi intelligentiam.
18 Kiedy jednak podnosi się wysoko, naśmiewa się z konia i z jego jeźdźca.
Cum tempus fuerit, in altum alas erigit: deridet equum et ascensorem eius.
19 Czy możesz dać koniowi moc? Czy rżeniem ozdobiłeś jego szyję?
Numquid præbebis equo fortitudinem, aut circumdabis collo eius hinnitum?
20 Czy przestraszysz go jak szarańczę? Parskanie jego nozdrzy [jest] straszne.
Numquid suscitabis eum quasi locustas? gloria narium eius terror.
21 Grzebie [kopytem] w ziemi i cieszy się [swą] siłą, biegnie przeciwko uzbrojonym.
Terram ungula fodit, exultat audacter: in occursum pergit armatis.
22 Drwi sobie z lęku i nie boi się, i nie ustępuje przed ostrzem miecza.
Contemnit pavorem, nec cedit gladio.
23 Kołczan na nim chrzęści, błyszczy oszczep i dzida.
Super ipsum sonabit pharetra, vibrabit hasta et clypeus.
24 Z grzmotem i z gniewem pochłania ziemię i nie staje spokojnie na głos trąby.
Fervens et fremens sorbet terram, nec reputat tubæ sonare clangorem.
25 Na głos trąby mówi: Ha, ha; z daleka czuje bitwę, grom dowódców i okrzyk.
Ubi audierit buccinam, dicit: Vah, procul odoratur bellum, exhortationem ducum, et ululatum exercitus.
26 Czy dzięki twojemu rozumowi lata jastrząb [i] rozciąga swe skrzydła ku południu?
Numquid per sapientiam tuam plumescit accipiter, expandens alas suas ad Austrum?
27 Czy na twój rozkaz orzeł wzbija się i zakłada swoje gniazdo wysoko?
Numquid ad præceptum tuum elevabitur aquila, et in arduis ponet nidum suum?
28 Mieszka na skale, przebywa na iglicach jak na zamku.
In petris manet, et in præruptis silicibus commoratur, atque inaccessis rupibus.
29 Stamtąd wypatruje [sobie] pokarmu, jego oczy widzą daleko.
Inde contemplatur escam, et de longe oculi eius prospiciunt,
30 Jego młode też piją krew, a gdzie są zabici, tam jest on.
Pulli eius lambent sanguinem: et ubicumque cadaver fuerit, statim adest.
