Hioba 39
1 Czy znasz porę, kiedy rodzą górskie kozice? Czy wiesz, kiedy rodzą łanie?
Sai tu quando le capre selvagge delle rocce figliano? Hai tu osservato quando le cerve partoriscono?
2 Czy możesz zliczyć miesiące, w których noszą [młode]? Czy znasz czas ich porodu?
Conti tu i mesi della lor pregnanza e sai tu il momento in cui debbono sgravarsi?
3 Przykucają, rodzą swoje młode, pozbywają się ich z bólem;
S’accosciano, fanno i lor piccini, e son tosto liberate dalle loro doglie;
4 Ich młode wzmacniają się, rosną wśród zboża, odchodzą i już do nich nie wracają.
i lor piccini si fanno forti, crescono all’aperto, se ne vanno, e non tornan più alle madri.
5 Kto wypuścił dzikiego osła na wolność i kto rozwiązał jego pęta?
Chi manda libero l’onàgro, e chi scioglie i legami all’asino salvatico,
6 [Za] dom dałem mu pustynię, a [za] jego mieszkanie słone miejsca.
al quale ho dato per dimora il deserto, e la terra salata per abitazione?
7 On naśmiewa się ze zgiełku miejskiego i nie słucha głosu poganiacza.
Egli si beffa del frastuono della città, e non ode grida di padrone.
8 Wypatruje w górach paszy i szuka wszelkiej zielonej trawy.
Batte le montagne della sua pastura, e va in traccia d’ogni filo di verde.
9 Czy jednorożec zechce ci służyć albo nocować przy twoim żłobie?
Il bufalo vorrà egli servirti o passar la notte presso alla tua mangiatoia?
10 Czy możesz powrozem zaprzęgać jednorożca do bruzdy? Czy będzie bronował doliny za tobą?
Legherai tu il bufalo con una corda perché faccia il solco? erpicherà egli le valli dietro a te?
11 Czy zaufasz mu, ponieważ jego siła jest wielka? Czy powierzysz mu swoją pracę?
Ti fiderai di lui perché la sua forza è grande? Lascerai a lui il tuo lavoro?
12 Czy zawierzysz mu, że zwiezie twoje ziarno i zgromadzi je w twoim spichlerzu?
Conterai su lui perché ti porti a casa la raccolta e ti ammonti il grano sull’aia?
13 Czy [dałeś] pawiowi piękne skrzydła, a skrzydła i pióra strusiowi?
Lo struzzo batte allegramente l’ali; ma le penne e le piume di lui son esse pietose?
14 Składa swoje jaja na ziemię i ogrzewa je w prochu;
No, poich’egli abbandona sulla terra le proprie uova e le lascia scaldar sopra la sabbia.
15 I zapomina, że noga może je rozgnieść lub dzikie zwierzę może zdeptać.
Egli dimentica che un piede le potrà schiacciare, e che le bestie dei campi le potran calpestare.
16 Jest twardy [dla] swoich młodych, [jakby] nie [były] jego. Nie boi się, że jego trud jest próżny;
Tratta duramente i suoi piccini, quasi non fosser suoi; la sua fatica sarà vana, ma ciò non lo turba,
17 Bo Bóg pozbawił go mądrości i nie udzielił mu rozumu.
ché Iddio l’ha privato di sapienza, e non gli ha impartito intelligenza.
18 Kiedy jednak podnosi się wysoko, naśmiewa się z konia i z jego jeźdźca.
Ma quando si leva e piglia lo slancio, si beffa del cavallo e di chi lo cavalca.
19 Czy możesz dać koniowi moc? Czy rżeniem ozdobiłeś jego szyję?
Sei tu che dài al cavallo il coraggio? che gli vesti il collo d’una fremente criniera?
20 Czy przestraszysz go jak szarańczę? Parskanie jego nozdrzy [jest] straszne.
Sei tu che lo fai saltar come la locusta? Il fiero suo nitrito incute spavento.
21 Grzebie [kopytem] w ziemi i cieszy się [swą] siłą, biegnie przeciwko uzbrojonym.
Raspa la terra nella valle ed esulta della sua forza; si slancia incontro alle armi.
22 Drwi sobie z lęku i nie boi się, i nie ustępuje przed ostrzem miecza.
Della paura si ride, non trema, non indietreggia davanti alla spada.
23 Kołczan na nim chrzęści, błyszczy oszczep i dzida.
Gli risuona addosso il turcasso, la folgorante lancia e il dardo.
24 Z grzmotem i z gniewem pochłania ziemię i nie staje spokojnie na głos trąby.
Con fremente furia divora la terra. Non sta più fermo quando suona la tromba.
25 Na głos trąby mówi: Ha, ha; z daleka czuje bitwę, grom dowódców i okrzyk.
Com’ode lo squillo, dice: Aha! e fiuta da lontano la battaglia, la voce tonante dei capi, e il grido di guerra.
26 Czy dzięki twojemu rozumowi lata jastrząb [i] rozciąga swe skrzydła ku południu?
E’ l’intelligenza tua che allo sparviere fa spiccare il volo e spiegar l’ali verso mezzogiorno?
27 Czy na twój rozkaz orzeł wzbija się i zakłada swoje gniazdo wysoko?
E’ forse al tuo comando che l’aquila si leva in alto e fa il suo nido nei luoghi elevati?
28 Mieszka na skale, przebywa na iglicach jak na zamku.
Abita nelle rocce e vi pernotta; sta sulla punta delle rupi, sulle vette scoscese;
29 Stamtąd wypatruje [sobie] pokarmu, jego oczy widzą daleko.
di là spia la preda, e i suoi occhi miran lontano.
30 Jego młode też piją krew, a gdzie są zabici, tam jest on.
I suoi piccini s’abbeveran di sangue, e dove son de’ corpi morti, ivi ella si trova”.
