Hioba 39
1 Czy znasz porę, kiedy rodzą górskie kozice? Czy wiesz, kiedy rodzą łanie?
Sais-tu le temps où la gazelle des rochers met bas? As-tu observé les biches dans les douleurs de l'enfantement?
2 Czy możesz zliczyć miesiące, w których noszą [młode]? Czy znasz czas ich porodu?
As-tu compté les mois de leur portée? les as-tu délivrées dans les maux?
3 Przykucają, rodzą swoje młode, pozbywają się ich z bólem;
Est-ce grâce à toi qu'elles nourrissent leurs petits sans crainte? as-tu effacé toutes leurs douleurs?
4 Ich młode wzmacniają się, rosną wśród zboża, odchodzą i już do nich nie wracają.
Leurs petits les abandonneront; ils multiplieront leur espèce; ils s'éloigneront et ne reviendront jamais.
5 Kto wypuścił dzikiego osła na wolność i kto rozwiązał jego pęta?
De qui l'âne sauvage tient-il sa liberté? Qui a détaché ses liens?
6 [Za] dom dałem mu pustynię, a [za] jego mieszkanie słone miejsca.
J'ai préparé sa nourriture dans le désert, et sa demeure dans la contrée saumâtre et stérile.
7 On naśmiewa się ze zgiełku miejskiego i nie słucha głosu poganiacza.
Il se raille de la foule qui peuple les cités; il n'entend jamais les reproches du collecteur.
8 Wypatruje w górach paszy i szuka wszelkiej zielonej trawy.
Il met tous ses soins à examiner les pâturages des montagnes, et il vit de toutes sortes d'herbes.
9 Czy jednorożec zechce ci służyć albo nocować przy twoim żłobie?
La licorne se prêtera-t-elle à te servir; couchera-t-elle jamais en ton étable?
10 Czy możesz powrozem zaprzęgać jednorożca do bruzdy? Czy będzie bronował doliny za tobą?
Pourras-tu l'attacher au joug et lui faire creuser les sillons de tes champs?
11 Czy zaufasz mu, ponieważ jego siła jest wielka? Czy powierzysz mu swoją pracę?
Te fieras-tu à elle à cause de sa force, et la chargeras-tu de tes travaux?
12 Czy zawierzysz mu, że zwiezie twoje ziarno i zgromadzi je w twoim spichlerzu?
Croiras-tu qu'elle te rende tes semailles; les fera-t-elle rentrer en ton aire?
13 Czy [dałeś] pawiowi piękne skrzydła, a skrzydła i pióra strusiowi?
La plume naissante de l'autruche ramassera-t-elle du limon comme celle du canard?
14 Składa swoje jaja na ziemię i ogrzewa je w prochu;
Elle pond dans le sable, et ne couve pas ses œufs autrement qu'en les couvrant d'une motte de terre
15 I zapomina, że noga może je rozgnieść lub dzikie zwierzę może zdeptać.
Elle oublie que le passant les dispersera et que les bêtes fauves les fouleront aux pieds.
16 Jest twardy [dla] swoich młodych, [jakby] nie [były] jego. Nie boi się, że jego trud jest próżny;
Elle traite durement ses petits comme s'ils ne lui appartenaient pas; elle a souffert vainement sans regret ni crainte,
17 Bo Bóg pozbawił go mądrości i nie udzielił mu rozumu.
Parce que Dieu chez elle a fait taire la sagesse, et ne lui a pas accordé sa part d'intelligence.
18 Kiedy jednak podnosi się wysoko, naśmiewa się z konia i z jego jeźdźca.
A l'occasion elle prendra son essor; elle raillera le cheval et le cavalier.
19 Czy możesz dać koniowi moc? Czy rżeniem ozdobiłeś jego szyję?
Est-ce toi qui as donné au cheval sa vigueur; est-ce par toi que sa crinière effraye
20 Czy przestraszysz go jak szarańczę? Parskanie jego nozdrzy [jest] straszne.
L'as-tu armé de ses moyens de défense; as-tu fait naître l'audace en son sein?
21 Grzebie [kopytem] w ziemi i cieszy się [swą] siłą, biegnie przeciwko uzbrojonym.
Il imprime son sabot dans le sol et s'enorgueillit; il s'élance en sa force à travers la campagne.
22 Drwi sobie z lęku i nie boi się, i nie ustępuje przed ostrzem miecza.
La lutte avec un roi le réjouit; il ne se détourne pas du fer.
23 Kołczan na nim chrzęści, błyszczy oszczep i dzida.
L'arc et l'épée se glorifient s'ils l'atteignent.
24 Z grzmotem i z gniewem pochłania ziemię i nie staje spokojnie na głos trąby.
En son courroux il détruirait la terre, et il n'est docile qu'au signal de la trompette.
25 Na głos trąby mówi: Ha, ha; z daleka czuje bitwę, grom dowódców i okrzyk.
S'il l'entend, il dit: Bien; il flaire de loin la bataille, et il le fait voir par ses courbettes et ses hennissements.
26 Czy dzięki twojemu rozumowi lata jastrząb [i] rozciąga swe skrzydła ku południu?
Est-ce ta science qui a dressé l'épervier? Lui as-tu appris à déployer ses ailes, à se balancer immobile et à regarder le midi?
27 Czy na twój rozkaz orzeł wzbija się i zakłada swoje gniazdo wysoko?
Est-ce à ton commandement que l'aigle élève son vol, et que le vautour passe la nuit perché au-dessus de ses petits,
28 Mieszka na skale, przebywa na iglicach jak na zamku.
Sur la pointe d'une roche, au fond de sa retraite?
29 Stamtąd wypatruje [sobie] pokarmu, jego oczy widzą daleko.
En s'y tenant il cherche sa pâture; ses yeux voient au loin.
30 Jego młode też piją krew, a gdzie są zabici, tam jest on.
Il souille de sang sa couvée, et, partout où il y a des cadavres, il les découvre.
