Hioba 39
1 Czy znasz porę, kiedy rodzą górskie kozice? Czy wiesz, kiedy rodzą łanie?
Connais-tu le temps où les chèvres sauvages font leurs petits? As-tu observé les biches quand elles mettent bas?
2 Czy możesz zliczyć miesiące, w których noszą [młode]? Czy znasz czas ich porodu?
As-tu compté les mois de leur portée, et connais-tu l'époque de leur délivrance?
3 Przykucają, rodzą swoje młode, pozbywają się ich z bólem;
Elles se mettent à genoux, déposent leurs petits, et sont quittes de leurs douleurs.
4 Ich młode wzmacniają się, rosną wśród zboża, odchodzą i już do nich nie wracają.
Leurs faons se fortifient et grandissent dans les champs; ils s'en vont, et ne reviennent plus.
5 Kto wypuścił dzikiego osła na wolność i kto rozwiązał jego pęta?
Qui a lâché l'onagre en liberté, qui a brisé les liens de l'âne sauvage,
6 [Za] dom dałem mu pustynię, a [za] jego mieszkanie słone miejsca.
à qui j'ai donné le désert pour maison, pour demeure la plaine salée?
7 On naśmiewa się ze zgiełku miejskiego i nie słucha głosu poganiacza.
Il méprise le tumulte des villes, il n'entend pas les cris d'un maître.
8 Wypatruje w górach paszy i szuka wszelkiej zielonej trawy.
Il parcourt les montagnes pour trouver sa pâture, il y poursuit les moindres traces de verdure.
9 Czy jednorożec zechce ci służyć albo nocować przy twoim żłobie?
Le buffle voudra-t-il te servir, ou bien passera-t-il la nuit dans son étable?
10 Czy możesz powrozem zaprzęgać jednorożca do bruzdy? Czy będzie bronował doliny za tobą?
L'attacheras-tu avec une corde au sillon, ou bien hersera-t-il derrière toi dans les vallées?
11 Czy zaufasz mu, ponieważ jego siła jest wielka? Czy powierzysz mu swoją pracę?
Te fieras-tu à lui parce qu'il est très fort, lui laisseras-tu faire tes travaux?
12 Czy zawierzysz mu, że zwiezie twoje ziarno i zgromadzi je w twoim spichlerzu?
Compteras-tu sur lui pour rentrer ta moisson, pour recueillir le blé dans ton aire?
13 Czy [dałeś] pawiowi piękne skrzydła, a skrzydła i pióra strusiowi?
L'aile de l'autruche bat joyeusement; elle n'a ni l'aile pieuse ni le plumage de la cigogne.
14 Składa swoje jaja na ziemię i ogrzewa je w prochu;
Elle abandonne ses œufs à la terre, et les laisse chauffer sur le sable.
15 I zapomina, że noga może je rozgnieść lub dzikie zwierzę może zdeptać.
Elle oublie que le pied peut les fouler, la bête des champs les écraser.
16 Jest twardy [dla] swoich młodych, [jakby] nie [były] jego. Nie boi się, że jego trud jest próżny;
Elle est dure pour ses petits, comme s'ils n'étaient pas siens; que son travail soit vain, elle ne s'en inquiète pas.
17 Bo Bóg pozbawił go mądrości i nie udzielił mu rozumu.
Car Dieu lui a refusé la sagesse, et ne lui a pas départi l'intelligence.
18 Kiedy jednak podnosi się wysoko, naśmiewa się z konia i z jego jeźdźca.
Mais quand elle se bat les flancs et prend son essor, elle se rit du cheval et du cavalier.
19 Czy możesz dać koniowi moc? Czy rżeniem ozdobiłeś jego szyję?
Est-ce toi qui donnes au cheval la vigueur, qui revêts son cou d'une crinière flottante,
20 Czy przestraszysz go jak szarańczę? Parskanie jego nozdrzy [jest] straszne.
qui le fais bondir comme la sauterelle? Son fier hennissement répand la terreur.
21 Grzebie [kopytem] w ziemi i cieszy się [swą] siłą, biegnie przeciwko uzbrojonym.
Il creuse du pied la terre, il est fier de sa force, il s'élance au-devant du combat.
22 Drwi sobie z lęku i nie boi się, i nie ustępuje przed ostrzem miecza.
Il se rit de la peur; rien ne l'effraie; il ne recule pas devant l'épée.
23 Kołczan na nim chrzęści, błyszczy oszczep i dzida.
Sur lui résonne le carquois, la lance étincelante et le javelot.
24 Z grzmotem i z gniewem pochłania ziemię i nie staje spokojnie na głos trąby.
Il frémit, il s'agite, il dévore le sol; il ne se contient plus quand la trompette sonne.
25 Na głos trąby mówi: Ha, ha; z daleka czuje bitwę, grom dowódców i okrzyk.
Au bruit de la trompette, il dit: « Allons! » De loin il flaire la bataille, la voix tonnante des chefs et les cris des guerriers.
26 Czy dzięki twojemu rozumowi lata jastrząb [i] rozciąga swe skrzydła ku południu?
Est-ce par ta sagesse que l'épervier prend son vol et déploie ses ailes vers le midi?
27 Czy na twój rozkaz orzeł wzbija się i zakłada swoje gniazdo wysoko?
Est-ce à ton ordre que l'aigle s'élève, et fait son nid sur les hauteurs?
28 Mieszka na skale, przebywa na iglicach jak na zamku.
Il habite les rochers, il fixe sa demeure dans les dents de la pierre, sur les sommets.
29 Stamtąd wypatruje [sobie] pokarmu, jego oczy widzą daleko.
De là, il guette sa proie, son regard perce au loin.
30 Jego młode też piją krew, a gdzie są zabici, tam jest on.
Ses petits s'abreuvent de sang; partout où il y a des cadavres, on le trouve.
