Hioba 37
1 I drży z tego powodu moje serce, i wyrywa się ze swego miejsca.
“Por esto tiembla mi corazón, y salta de su lugar.
2 Słuchajcie uważnie grzmotu jego głosu i dźwięku, który wychodzi z jego ust.
Oíd, oíd el trueno de su voz, el ruido que sale de su boca.
3 Pod całym niebem go wypuszcza, a jego błyskawicę – na krańce ziemi.
Lo hace retumbar por toda la extensión del cielo, y su fulgor brilla hasta los confines de la tierra.
4 Po niej huczy grzmot, grzmi głosem swojego majestatu, i nie powstrzymuje ich, gdy słychać jego głos.
Tras de Él se oye una voz rugiente; pues truena con la voz de su majestad; y no retiene más (los rayos) cuando se oye su voz.
5 Bóg cudownie grzmi swoim głosem, czyni wielkie rzeczy, których nie możemy zrozumieć.
Truena la voz de Dios y obra maravillas, hace cosas grandes e inescrutables.
6 Mówi bowiem do śniegu: Padaj na ziemię, a także do deszczu i do ulewy jego potęgi.
Pues a la nieve dice: «¡Baja a la tierra!» Él (envía) la lluvia y los aguaceros torrenciales.
7 Pieczętuje rękę każdego człowieka, aby wszyscy ludzie poznali jego dzieło.
Sobre la mano de todos pone un sello, para que todos conozcan Su obra.
8 Wtedy zwierzęta wchodzą do jaskini i zostają w swoich jamach.
Las fieras se retiran a sus cubiles, y descansan en sus guaridas.
9 Od południa przychodzi wicher, a zima od wiatrów północnych.
De sus cámaras sale el huracán, y del norte viene el frío.
10 Swoim tchnieniem Bóg czyni lód i ścinają się szerokie wody.
Al soplo de Dios se forma el hielo, y en su derretimiento se ensanchan las aguas.
11 Także wilgocią [ziemi] obciąża obłok, rozpędza chmurę swoim światłem.
Él carga con vapor la nube, y la nube esparce sus fulgores,
12 One krążą według jego rady, aby czyniły wszystko, co rozkazuje na powierzchni okręgu ziemi.
que dando vueltas según sus planes hacen lo que Él manda sobre la redondez de la tierra;
13 A on sprawia, że się pojawiają – czy to dla karania, czy dla swojej ziemi, czy dla [okazywania] miłosierdzia.
ora para corrección de su tierra, ora para mostrar su misericordia.
14 Słuchaj tego uważnie, Hiobie; zastanów się i rozważ cudowne dzieła Boga.
Esto, oh Job, escúchalo bien, detente, y considera las maravillas de Dios.
15 Czy wiesz, kiedy i [co] postanawia Bóg o tych sprawach albo kiedy rozjaśnia światło swej chmury?
¿Sabes tú cómo Dios las realiza, y cómo hace relampaguear la luz de sus nubes?
16 Czy wiesz, jak wiszą chmury – cuda tego, który jest doskonały we wszelkiej wiedzy?
¿Conoces tú el balanceo de las nubes, las maravillas de Aquel que es perfecto en saber?
17 [Czy wiesz], jak twoje szaty się rozgrzewają, gdy on uspokaja ziemię wiatrem południowym?
¿ (Sabes) tú por qué se calientan tus vestidos, cuando la tierra se calla bajo el soplo del Austro?
18 Czy rozpościerałeś z nim niebiosa, [które są] trwałe i podobne do zwierciadła odlanego?
¿Extendiste tú con Él el firmamento, tan sólido como un espejo fundido?
19 Poucz nas, co mamy mu powiedzieć, [bo] nie możemy ułożyć słów z powodu ciemności.
Díganos qué debemos responderle, ya que no sabemos qué decirle, siendo como somos ignorantes.
20 Czy należy go powiadomić, że przemawiam? [Przecież] jeśli ktoś przemówi, zostanie na pewno pożarty.
Mas ¿hay que contarle lo que yo digo? pues el hombre, por más que hable, no es más que una nada.
21 Teraz jednak [ludzie] nie mogą patrzyć na światło, gdy jaśnieje w chmurach, gdy wiatr przechodzi [i] rozprasza je.
Ahora ya no se ve la luz, aquel resplandor en el firmamento; pasó el viento, y lo deja despejado.
22 Od północy przychodzi [jakby] złoty [blask, ale] w Bogu jest straszliwy majestat.
Del norte viene áureo (brillo), la terrible majestad, que envuelve a Dios.
23 On jest Wszechmocny, nie możemy go doścignąć. On jest wielki w potędze i sądzie i bogaty w sprawiedliwość. Nie uciska [nikogo].
Él Todopoderoso, el inaccesible, es grande en poder y juicio, es rico en justicia, y no oprime a nadie.
24 Dlatego boją się go ludzie. On nie ma względu na żadnego, który jest mądry w sercu.
Por eso han de temerlo los hombres: no mira Él a los que se creen sabios.”
