Hioba 37
1 I drży z tego powodu moje serce, i wyrywa się ze swego miejsca.
Des entsetzt sich mein Herz und bebt.
2 Słuchajcie uważnie grzmotu jego głosu i dźwięku, który wychodzi z jego ust.
O höret doch, wie der Donner zürnt, und was für Gespräch von seinem Munde ausgeht!
3 Pod całym niebem go wypuszcza, a jego błyskawicę – na krańce ziemi.
Er läßt ihn hinfahren unter allen Himmeln, und sein Blitz scheint auf die Enden der Erde.
4 Po niej huczy grzmot, grzmi głosem swojego majestatu, i nie powstrzymuje ich, gdy słychać jego głos.
Ihm nach brüllt der Donner, und er donnert mit seinem großen Schall; und wenn sein Donner gehört wird, kann man's nicht aufhalten.
5 Bóg cudownie grzmi swoim głosem, czyni wielkie rzeczy, których nie możemy zrozumieć.
Gott donnert mit seinem Donner wunderbar und tut große Dinge und wird doch nicht erkannt.
6 Mówi bowiem do śniegu: Padaj na ziemię, a także do deszczu i do ulewy jego potęgi.
Er spricht zum Schnee, so ist er bald auf Erden, und zum Platzregen, so ist der Platzregen da mit Macht.
7 Pieczętuje rękę każdego człowieka, aby wszyscy ludzie poznali jego dzieło.
Aller Menschen Hand hält er verschlossen, daß die Leute lernen, was er tun kann.
8 Wtedy zwierzęta wchodzą do jaskini i zostają w swoich jamach.
Das wilde Tier geht in seine Höhle und bleibt an seinem Ort.
9 Od południa przychodzi wicher, a zima od wiatrów północnych.
Von Mittag her kommt Wetter und von Mitternacht Kälte.
10 Swoim tchnieniem Bóg czyni lód i ścinają się szerokie wody.
Vom Odem Gottes kommt Frost, und große Wasser ziehen sich eng zusammen.
11 Także wilgocią [ziemi] obciąża obłok, rozpędza chmurę swoim światłem.
Die Wolken beschwert er mit Wasser, und durch das Gewölk bricht sein Licht.
12 One krążą według jego rady, aby czyniły wszystko, co rozkazuje na powierzchni okręgu ziemi.
Er kehrt die Wolken, wo er hin will, daß sie schaffen alles, was er ihnen gebeut, auf dem Erdboden:
13 A on sprawia, że się pojawiają – czy to dla karania, czy dla swojej ziemi, czy dla [okazywania] miłosierdzia.
es sei zur Züchtigung über ein Land oder zur Gnade, läßt er sie kommen.
14 Słuchaj tego uważnie, Hiobie; zastanów się i rozważ cudowne dzieła Boga.
Da merke auf, Hiob, stehe und vernimm die Wunder Gottes!
15 Czy wiesz, kiedy i [co] postanawia Bóg o tych sprawach albo kiedy rozjaśnia światło swej chmury?
Weißt du wie Gott solches über sie bringt und wie er das Licht aus seinen Wolken läßt hervorbrechen?
16 Czy wiesz, jak wiszą chmury – cuda tego, który jest doskonały we wszelkiej wiedzy?
Weißt du wie sich die Wolken ausstreuen, die Wunder des, der vollkommen ist an Wissen?
17 [Czy wiesz], jak twoje szaty się rozgrzewają, gdy on uspokaja ziemię wiatrem południowym?
Du, des Kleider warm sind, wenn das Land still ist vom Mittagswinde,
18 Czy rozpościerałeś z nim niebiosa, [które są] trwałe i podobne do zwierciadła odlanego?
ja, du wirst mit ihm den Himmel ausbreiten, der fest ist wie ein gegossener Spiegel.
19 Poucz nas, co mamy mu powiedzieć, [bo] nie możemy ułożyć słów z powodu ciemności.
Zeige uns, was wir ihm sagen sollen; denn wir können nichts vorbringen vor Finsternis.
20 Czy należy go powiadomić, że przemawiam? [Przecież] jeśli ktoś przemówi, zostanie na pewno pożarty.
Wer wird ihm erzählen, daß ich wolle reden? So jemand redet, der wird verschlungen.
21 Teraz jednak [ludzie] nie mogą patrzyć na światło, gdy jaśnieje w chmurach, gdy wiatr przechodzi [i] rozprasza je.
Jetzt sieht man das Licht nicht, das am Himmel hell leuchtet; wenn aber der Wind weht, so wird's klar.
22 Od północy przychodzi [jakby] złoty [blask, ale] w Bogu jest straszliwy majestat.
Von Mitternacht kommt Gold; um Gott her ist schrecklicher Glanz.
23 On jest Wszechmocny, nie możemy go doścignąć. On jest wielki w potędze i sądzie i bogaty w sprawiedliwość. Nie uciska [nikogo].
Den Allmächtigen aber können wir nicht finden, der so groß ist von Kraft; das Recht und eine gute Sache beugt er nicht.
24 Dlatego boją się go ludzie. On nie ma względu na żadnego, który jest mądry w sercu.
Darum müssen ihn fürchten die Leute; und er sieht keinen an, wie weise sie sind.
