Hioba 37
1 I drży z tego powodu moje serce, i wyrywa się ze swego miejsca.
Des entsetzt sich mein Herz und bebet.
2 Słuchajcie uważnie grzmotu jego głosu i dźwięku, który wychodzi z jego ust.
Lieber, höret doch, wie sein Donner zürnet, und was für Gespräch von seinem Munde ausgehet!
3 Pod całym niebem go wypuszcza, a jego błyskawicę – na krańce ziemi.
Er siehet unter allen Himmeln, und sein Blitz scheinet auf die Enden der Erde.
4 Po niej huczy grzmot, grzmi głosem swojego majestatu, i nie powstrzymuje ich, gdy słychać jego głos.
Dem nach brüllet der Donner, und er donnert mit seinem großen Schall, und wenn sein Donner gehöret wird, kann man's nicht aufhalten.
5 Bóg cudownie grzmi swoim głosem, czyni wielkie rzeczy, których nie możemy zrozumieć.
Gott donnert mit seinem Donner greulich und tut große Dinge, und wird doch nicht erkannt.
6 Mówi bowiem do śniegu: Padaj na ziemię, a także do deszczu i do ulewy jego potęgi.
Er spricht zum Schnee, so ist er bald auf Erden, und zum Platzregen, so ist der Platzregen da mit Macht.
7 Pieczętuje rękę każdego człowieka, aby wszyscy ludzie poznali jego dzieło.
Alle Menschen hat er in der Hand als verschlossen, daß die Leute lernen, was er tun kann.
8 Wtedy zwierzęta wchodzą do jaskini i zostają w swoich jamach.
Das wilde Tier gehet in die Höhle und bleibt an seinem Ort.
9 Od południa przychodzi wicher, a zima od wiatrów północnych.
Von Mittag her kommt Wetter und von Mitternacht Kälte.
10 Swoim tchnieniem Bóg czyni lód i ścinają się szerokie wody.
Vom Odem Gottes kommt Frost, und große Wasser, wenn er auftauen läßt.
11 Także wilgocią [ziemi] obciąża obłok, rozpędza chmurę swoim światłem.
Die dicken Wolken scheiden sich, daß es helle werde, und durch den Nebel bricht sein Licht.
12 One krążą według jego rady, aby czyniły wszystko, co rozkazuje na powierzchni okręgu ziemi.
Er kehret die Wolken, wo er hin will, daß sie schaffen alles, was er ihnen gebeut, auf dem Erdboden,
13 A on sprawia, że się pojawiają – czy to dla karania, czy dla swojej ziemi, czy dla [okazywania] miłosierdzia.
es sei über ein Geschlecht oder über ein Land, so man ihn barmherzig findet.
14 Słuchaj tego uważnie, Hiobie; zastanów się i rozważ cudowne dzieła Boga.
Da merke auf, Hiob; stehe, und vernimm die Wunder Gottes!
15 Czy wiesz, kiedy i [co] postanawia Bóg o tych sprawach albo kiedy rozjaśnia światło swej chmury?
Weißt du, wenn Gott solches über sie bringt und wenn er das Licht seiner Wolken läßt hervorbrechen?
16 Czy wiesz, jak wiszą chmury – cuda tego, który jest doskonały we wszelkiej wiedzy?
Weißt du, wie sich die Wolken ausstreuen? Welche Wunder die Vollkommenen wissen.
17 [Czy wiesz], jak twoje szaty się rozgrzewają, gdy on uspokaja ziemię wiatrem południowym?
Daß deine Kleider warm sind, wenn das Land stille ist vom Mittagswind?
18 Czy rozpościerałeś z nim niebiosa, [które są] trwałe i podobne do zwierciadła odlanego?
Ja, du wirst mit ihm die Wolken ausbreiten, die fest stehen wie ein gegossener Spiegel.
19 Poucz nas, co mamy mu powiedzieć, [bo] nie możemy ułożyć słów z powodu ciemności.
Zeige uns, was wir ihm sagen sollen; denn wir werden nicht dahin reichen vor Finsternis.
20 Czy należy go powiadomić, że przemawiam? [Przecież] jeśli ktoś przemówi, zostanie na pewno pożarty.
Wer wird ihm erzählen, daß ich rede? So jemand redet, der wird verschlungen.
21 Teraz jednak [ludzie] nie mogą patrzyć na światło, gdy jaśnieje w chmurach, gdy wiatr przechodzi [i] rozprasza je.
Jetzt siehet man das Licht nicht, das in den Wolken helle leuchtet; wenn aber der Wind wehet, so wird's klar.
22 Od północy przychodzi [jakby] złoty [blask, ale] w Bogu jest straszliwy majestat.
Von Mitternacht kommt Gold zu Lob vor dem schrecklichen Gott.
23 On jest Wszechmocny, nie możemy go doścignąć. On jest wielki w potędze i sądzie i bogaty w sprawiedliwość. Nie uciska [nikogo].
Den Allmächtigen aber mögen sie nicht begreifen, der so groß ist von Kraft; denn er wird von seinem Recht und guter Sache nicht Rechenschaft geben.
24 Dlatego boją się go ludzie. On nie ma względu na żadnego, który jest mądry w sercu.
Darum müssen ihn fürchten die Leute; und er fürchtet sich vor keinem, wie weise sie sind.
