Hioba 36

1 Elihu mówił jeszcze:

Hierauf fuhr Elihu weiter fort zu reden:

2 Poczekaj trochę, a pouczę cię, bo jeszcze przemówię za Boga.

»Gedulde dich nur noch ein wenig, daß ich dich unterweise! Denn ich habe für Gottes Sache noch mehr zu sagen.

3 Z daleka przyniosę swą wiedzę i uznam sprawiedliwość mego Stwórcy.

Ich will mit meinem Wissen weit ausholen, um meinem Schöpfer zu seinem Recht zu verhelfen;

4 Bo naprawdę moje słowa nie [są] kłamstwem, a [człowiek] z doskonałą wiedzą [stoi] przed tobą.

denn wahrlich, meine Worte sind kein Trug: ein Mann mit vollkommener Erkenntnis verhandelt mit dir.«

5 Oto Bóg [jest] potężny, a nie gardzi [nikim]. On jest potężny w sile serca.

»Siehe, Gott ist gewaltig und doch nicht teilnahmslos, gewaltig an Kraft des Herzens.

6 Nie pozostawia niegodziwych przy życiu, a ubogim przyznaje prawa.

Er erhält den Frevler nicht am Leben, läßt aber den Elenden ihr Recht zukommen.

7 Nie odwraca swoich oczu od sprawiedliwego, ale sadza ich na wieki z królami na tronie – i są wywyższeni.

Er wendet seine Augen von dem Gerechten nicht ab, und Königen auf dem Thron verschafft er für immer einen festen Sitz, damit sie erhöht sind.

8 A jeśli są związani okowami albo spętani powrozami utrapienia;

Wenn sie aber mit Ketten gefesselt sind und in Unglücksbanden gefangen liegen,

9 Wtedy oznajmia im ich czyny i przestępstwa – to, że się wzmogły.

so hält er ihnen damit ihr Tun vor, ihre Übertretungen, daß sie sich nämlich überhoben haben;

10 Otwiera im ucho, aby [przyjęli] karę, i każe im odwrócić się od nieprawości.

da öffnet er ihnen das Ohr für Warnungen und mahnt sie, sich vom Frevel abzuwenden.

11 Jeśli będą posłuszni i będą [mu] służyć, dopełnią swoich dni w dobrobycie, a swoich lat w rozkoszach.

Wenn sie nun darauf hören und sich unterwerfen, so beenden sie ihre Tage im Glück und ihre Jahre in Wonne;

12 Ale jeśli nie usłuchają, zginą od miecza, umrą bez poznania.

wollen sie aber nicht darauf hören, so fallen sie dem Todesgeschoß anheim und verscheiden in Unverstand.

13 Lecz [ludzie] obłudnego serca gromadzą gniew, nie wołają, kiedy ich wiąże.

Dann geraten aber solche ruchlos Gesinnte in Zorn: sie schreien nicht um Hilfe, obgleich er sie in Fesseln geschlagen hat.

14 Umierają w młodości, swoje życie spędzają wśród rozpustników.

So stirbt denn ihre Seele schon in der Jugendkraft dahin, und ihr Leben endet wie das der Lustknaben.

15 Wyrywa ubogiego z utrapienia i otwiera ich uszy w ucisku.

Die Dulder dagegen errettet er (gerade) durch ihr Dulden und öffnet ihnen durch die Leiden das Ohr.«

16 Również ciebie wyrwałby z ciasnego miejsca na [miejsce] przestronne, gdzie nie ma ucisku, a [zastawiłby] twój stół pełnią tłuszczu.

»So sucht er auch dich aus dem Rachen der Not auf weiten Raum zu führen, wo keine Enge mehr ist, und dein Tisch würde mit fettem Mahl reich besetzt sein;

17 Ale ty zasłużyłeś na sąd niegodziwego, [dlatego] prawo i sąd będą cię trzymać.

du aber hast dich ganz dem frevelhaften Urteilen hingegeben, darum werden Urteil und Gericht dich treffen.

18 Gniew [wisi], więc uważaj, by nie poraził cię karą, gdyż nie wybawił cię żaden okup.

Laß die Leidenschaft dich ja nicht zu Lästerungen verleiten und die Größe des Lösegeldes dich nicht beirren!

19 Czy będzie zważał na twoje bogactwa? [Nie], ani [na] złoto, ani [na] jakiekolwiek siły [lub] potęgi.

Wird etwa dein Geschrei dich aus der Bedrängnis herausbringen und alle noch so gewaltigen Anstrengungen?

20 Nie tęsknij za nocą, kiedy ludzie są porwani ze swojego miejsca.

Sehne die Nacht nicht herbei, wo Völker an ihrer Stätte auffahren!

21 Strzeż się, abyś nie zważał na nieprawość; gdyż wybrałeś to sobie zamiast utrapienia.

Hüte dich, wende dich nicht dem Frevel zu; denn dazu bist du eher geneigt als zum Leiden.

22 Oto Bóg jest najwyższy w swojej potędze, któż może tak nauczyć jak on?

Bedenke wohl: Gott vollbringt erhabene Dinge durch seine Kraft: wer ist ein Lehrmeister wie er?

23 Kto mu wytyczył jego drogę? Albo kto mu powie: Popełniłeś nieprawość?

Wer hat ihm sein Walten vorgeschrieben? Und wer hat je zu ihm sagen dürfen: ›Du hast unrecht gehandelt‹?

24 Pamiętaj, abyś wysławiał jego dzieło, któremu przypatrują się ludzie.

Sei darauf bedacht, sein Tun zu erheben, das die Menschen in Liedern preisen!

25 Wszyscy ludzie je widzą, człowiek przypatruje się nim z daleka.

Alle Menschen schauen es bewundernd an, und doch erblickt es der Sterbliche nur von ferne.«

26 Oto Bóg [jest] wielki, a poznać [go] nie możemy, a liczba jego lat jest niezbadana.

»Bedenke wohl: Gott ist zu erhaben für unsere Erkenntnis; die Zahl seiner Jahre, sie ist unerforschlich.

27 On wyciąga bowiem krople wód, które padają z pary [jako] deszcz;

Denn er zieht Tropfen aus dem Meer empor, daß sie von dem Dunst, den er bildet, als Regen niederträufeln,

28 Który spuszczają chmury i [który] obficie spływa na ludzi.

von dem die Wolken triefen und den sie auf die Menschenmenge rieseln lassen.

29 (A kto zrozumie rozmieszczenie chmur i grzmot jego namiotu?

Wie kann man vollends die Ausbreitungen der Gewitterwolken verstehen, den Donnerschall seines Zeltes?

30 Oto rozciąga nad nim swoją światłość i okrywa głębiny morskie.

Siehe, er breitet sein Licht darüber aus und bedeckt damit die tiefsten Tiefen des Meeres!

31 Przez te rzeczy bowiem sądzi narody i daje pokarm w obfitości.

denn dadurch richtet er die Völker, spendet zugleich aber auch Nahrung in reicher Fülle.

32 Chmurami okrywa światłość i rozkazuje [jej ukrywać] się za wyznaczoną [chmurą]).

Beide Hände hüllt er in den leuchtenden Blitz und entbietet ihn gegen den Angreifer.

33 Grzmot daje o nim znać, a także bydło – o parze unoszącej się w górę.

Sein Donnergetöse kündigt ihn an als einen, der seinen Zorn gegen den Frevel eifern läßt.