Hioba 36
1 Elihu mówił jeszcze:
Elihu fuhr nun weiter fort:
2 Poczekaj trochę, a pouczę cię, bo jeszcze przemówię za Boga.
"Ein wenig warte noch, daß ich dich unterweise! Denn noch spricht manches auch für Gott.
3 Z daleka przyniosę swą wiedzę i uznam sprawiedliwość mego Stwórcy.
Ich muß nur meinen Vortrag weiter ausdehnen; doch werde ich mein Tun rechtfertigen.
4 Bo naprawdę moje słowa nie [są] kłamstwem, a [człowiek] z doskonałą wiedzą [stoi] przed tobą.
Denn nimmer sollen meine Worte dich enttäuschen, die ich an dich, Rechthaber, richte.
5 Oto Bóg [jest] potężny, a nie gardzi [nikim]. On jest potężny w sile serca.
Sieh, Gott ist fest und widerspricht sich nicht; er ist durchaus von festem Sinn.
6 Nie pozostawia niegodziwych przy życiu, a ubogim przyznaje prawa.
Er schenkt dem Frevler nicht das Leben; dem Armen aber gibt er Recht.
7 Nie odwraca swoich oczu od sprawiedliwego, ale sadza ich na wieki z królami na tronie – i są wywyższeni.
Von Frommen zieht er nicht die Augen ab; sogar mit Königen läßt er auf dem Thron sie sitzen, in Pracht und Herrlichkeit, und werden sie dann stolz,
8 A jeśli są związani okowami albo spętani powrozami utrapienia;
so legt man sie in Ketten, und sie werden so gefesselt in des Elends Stricken.
9 Wtedy oznajmia im ich czyny i przestępstwa – to, że się wzmogły.
Dann hält er ihnen vor ihr Treiben, ihre Sünden, daß sie stolz geworden.
10 Otwiera im ucho, aby [przyjęli] karę, i każe im odwrócić się od nieprawości.
Und so tut er ihr Ohr der Warnung auf und heißt sie umkehren von Sünden.
11 Jeśli będą posłuszni i będą [mu] służyć, dopełnią swoich dni w dobrobycie, a swoich lat w rozkoszach.
Gehorchen sie in Unterwürfigkeit, dann fließen ihre Tage in Glückseligkeit, in Wonne ihre Jahre hin.
12 Ale jeśli nie usłuchają, zginą od miecza, umrą bez poznania.
Doch wenn sie nicht gehorchen, rennen sie ins Dunkle und sie sterben in Verblendung.
13 Lecz [ludzie] obłudnego serca gromadzą gniew, nie wołają, kiedy ich wiąże.
Ruchlose Leute aber wecken Zorn und rufen nicht um Hilfe, wenn er sie fesselt.
14 Umierają w młodości, swoje życie spędzają wśród rozpustników.
Hin stirbt so in der Jugendfrische ihre Seele, ihr Leben in der Vollkraft.
15 Wyrywa ubogiego z utrapienia i otwiera ich uszy w ucisku.
In seinem Elend rettet er den Armen, dieweil er in der Not ihr Ohr eröffnet.
16 Również ciebie wyrwałby z ciasnego miejsca na [miejsce] przestronne, gdzie nie ma ucisku, a [zastawiłby] twój stół pełnią tłuszczu.
Er lockt auch dich aus der Bedrängnis Rachen. An ihre Stelle träte Freiheit, unbeengt, und deines Tisches Schüssel würde voll von Fett.
17 Ale ty zasłużyłeś na sąd niegodziwego, [dlatego] prawo i sąd będą cię trzymać.
Bist du von frevelhaftem Urteil aber voll, dann trifft auch dich gerechtes Urteil.
18 Gniew [wisi], więc uważaj, by nie poraził cię karą, gdyż nie wybawił cię żaden okup.
Denn Zorn verführe dich nicht zu dem Übermaße, der Streit um Lösung soll dich nicht verleiten.
19 Czy będzie zważał na twoje bogactwa? [Nie], ani [na] złoto, ani [na] jakiekolwiek siły [lub] potęgi.
Wird's dein Geschrei in Ordnung bringen? Unnötig sind ja all die Kraftanstrengungen.
20 Nie tęsknij za nocą, kiedy ludzie są porwani ze swojego miejsca.
Nicht wünsche dir die Nacht herbei! An ihre Stelle treten Unruhen.
21 Strzeż się, abyś nie zważał na nieprawość; gdyż wybrałeś to sobie zamiast utrapienia.
Nimm dich in acht und kehre nimmer dich dem Frevel zu! Du hast dazu mehr Lust als zu dem Leiden.
22 Oto Bóg jest najwyższy w swojej potędze, któż może tak nauczyć jak on?
Sieh, Gott ist groß in seiner Macht. Wer ist ein Lehrer gleich wie er?
23 Kto mu wytyczył jego drogę? Albo kto mu powie: Popełniłeś nieprawość?
Wer stellt ihn über seinen Weg zur Rede? Wer sagt nur: 'Du hast schlecht gehandelt'?
24 Pamiętaj, abyś wysławiał jego dzieło, któremu przypatrują się ludzie.
Bedenk, daß du sein Tun des Irrtums zeihst, das andere in Lobliedern besingen!
25 Wszyscy ludzie je widzą, człowiek przypatruje się nim z daleka.
Und alle Menschen haben ihre Lust daran; die Sterblichen betrachten es seit fernsten Zeiten.
26 Oto Bóg [jest] wielki, a poznać [go] nie możemy, a liczba jego lat jest niezbadana.
Sieh, Gott ist alt, weit über unsere Begriffe, und unerforschlich seiner Jahre Zahl.
27 On wyciąga bowiem krople wód, które padają z pary [jako] deszcz;
Er zählt die Wassertropfen ab, daß sie in seinen Nebel hin als Regen sickern,
28 Który spuszczają chmury i [który] obficie spływa na ludzi.
den Wolken rieseln lassen, auf viele Menschen niederträufelnd.
29 (A kto zrozumie rozmieszczenie chmur i grzmot jego namiotu?
Wer vollends hätte Einsicht in der Wolken Weite, in das Gedröhne seines Wohngezeltes,
30 Oto rozciąga nad nim swoją światłość i okrywa głębiny morskie.
wenn er darin sein Rollen weithin tönen läßt und dann des Meeres Quellen niederrinnen?
31 Przez te rzeczy bowiem sądzi narody i daje pokarm w obfitości.
Denn damit gibt er Völkern Nahrung, stellt Speise her in großer Menge.
32 Chmurami okrywa światłość i rozkazuje [jej ukrywać] się za wyznaczoną [chmurą]).
Er birgt den Blitzstrahl in den Händen, befiehlt ihm, wo er einzuschlagen hat.
33 Grzmot daje o nim znać, a także bydło – o parze unoszącej się w górę.
Er zeigt ihm seinen Freund; den Frevler aber läßt er ihn durchbohren."
