Hioba 36
1 Elihu mówił jeszcze:
Og videre sagde Elihu:
2 Poczekaj trochę, a pouczę cię, bo jeszcze przemówię za Boga.
Bi nu lidt, jeg har noget at sige dig, thi end har jeg Ord til Forsvar for Gud.
3 Z daleka przyniosę swą wiedzę i uznam sprawiedliwość mego Stwórcy.
Jeg vil hente min Viden langvejsfra og skaffe min Skaber Ret;
4 Bo naprawdę moje słowa nie [są] kłamstwem, a [człowiek] z doskonałą wiedzą [stoi] przed tobą.
thi for vist, mine Ord er ikke Opspind, en Mand med fuldkommen Indsigt har du for dig.
5 Oto Bóg [jest] potężny, a nie gardzi [nikim]. On jest potężny w sile serca.
Se, Gud forkaster det stive Sind,
6 Nie pozostawia niegodziwych przy życiu, a ubogim przyznaje prawa.
den gudløse holder han ikke i Live; de arme lader han få deres Ret,
7 Nie odwraca swoich oczu od sprawiedliwego, ale sadza ich na wieki z królami na tronie – i są wywyższeni.
fra retfærdige vender han ikke sit Blik, men giver dem Plads for stedse hos Konger på Tronen i Højhed.
8 A jeśli są związani okowami albo spętani powrozami utrapienia;
Og hvis de bindes i Lænker, fanges i Nødens Bånd,
9 Wtedy oznajmia im ich czyny i przestępstwa – to, że się wzmogły.
så viser han dem deres Gerning, deres Synder, at de hovmodede sig,
10 Otwiera im ucho, aby [przyjęli] karę, i każe im odwrócić się od nieprawości.
åbner deres Øre for Tugt og byder dem vende sig bort fra det onde.
11 Jeśli będą posłuszni i będą [mu] służyć, dopełnią swoich dni w dobrobycie, a swoich lat w rozkoszach.
Hvis de så hører og bøjer sig, da ender de deres Dage i Lykke, i liflig Fryd deres År.
12 Ale jeśli nie usłuchają, zginą od miecza, umrą bez poznania.
Men hører de ikke, falder de for Sværd og opgiver Ånden i Uforstand.
13 Lecz [ludzie] obłudnego serca gromadzą gniew, nie wołają, kiedy ich wiąże.
Men vanhellige Hjerter forbitres; når han binder dem, råber de ikke om Hjælp;
14 Umierają w młodości, swoje życie spędzają wśród rozpustników.
i Ungdommen dør deres Sjæl, deres Liv får Mandsskøgers Lod.
15 Wyrywa ubogiego z utrapienia i otwiera ich uszy w ucisku.
Den elendige frelser han ved hans Elende og åbner hans Øre ved Trængsel.
16 Również ciebie wyrwałby z ciasnego miejsca na [miejsce] przestronne, gdzie nie ma ucisku, a [zastawiłby] twój stół pełnią tłuszczu.
Men dig har Medgangen lokket, du var i Fred for Ulykkens Gab; ingen Trængsel indjog dig Skræk, fuldt var dit Bord af fede Retter.
17 Ale ty zasłużyłeś na sąd niegodziwego, [dlatego] prawo i sąd będą cię trzymać.
Den gudløses som kom til fulde over dig, hans retfærdige Dom greb dig fat.
18 Gniew [wisi], więc uważaj, by nie poraził cię karą, gdyż nie wybawił cię żaden okup.
Lad dig ikke lokke af Vrede til Spot eller Bødens Storhed lede dig vild!
19 Czy będzie zważał na twoje bogactwa? [Nie], ani [na] złoto, ani [na] jakiekolwiek siły [lub] potęgi.
Kan vel dit Skrig gøre Ende på Nøden, eller det at du opbyder al din Kraft?
20 Nie tęsknij za nocą, kiedy ludzie są porwani ze swojego miejsca.
Ej må du længes efter Natten, som. opskræmmer Folkeslag der, hvor de er;
21 Strzeż się, abyś nie zważał na nieprawość; gdyż wybrałeś to sobie zamiast utrapienia.
var dig og vend dig ikke til Uret, så du foretrækker ondt for at lide.
22 Oto Bóg jest najwyższy w swojej potędze, któż może tak nauczyć jak on?
Se, ophøjet er Gud i sin Vælde, hvo er en Lærer som han?
23 Kto mu wytyczył jego drogę? Albo kto mu powie: Popełniłeś nieprawość?
Hvo foreskrev ham hans Vej, og hvo turde sige: "Du gjorde Uret!"
24 Pamiętaj, abyś wysławiał jego dzieło, któremu przypatrują się ludzie.
Se til at ophøje hans Værk, som Mennesker priser i Sang!
25 Wszyscy ludzie je widzą, człowiek przypatruje się nim z daleka.
Alle Mennesker ser det med Fryd, skønt dødelige skuer det kun fra det fjerne.
26 Oto Bóg [jest] wielki, a poznać [go] nie możemy, a liczba jego lat jest niezbadana.
Se, Gud er ophøjet, kan ikke ransages, Tal på hans År kan ikke fides.
27 On wyciąga bowiem krople wód, które padają z pary [jako] deszcz;
Thi Dråber drager han ud af Havet, i hans Tåge siver de ned som Regn,
28 Który spuszczają chmury i [który] obficie spływa na ludzi.
og Skyerne lader den strømme og dryppe på mange Folk.
29 (A kto zrozumie rozmieszczenie chmur i grzmot jego namiotu?
Hvo fatter mon Skyernes Vidder eller hans Boligs Bulder?
30 Oto rozciąga nad nim swoją światłość i okrywa głębiny morskie.
Se, han breder sin Tåge om sig og skjuler Havets Rødder;
31 Przez te rzeczy bowiem sądzi narody i daje pokarm w obfitości.
Thi dermed nærer han Folkene, giver dem Brød i Overflod;
32 Chmurami okrywa światłość i rozkazuje [jej ukrywać] się za wyznaczoną [chmurą]).
han hyller sine Hænder i Lys og sender det ud imod Målet;
33 Grzmot daje o nim znać, a także bydło – o parze unoszącej się w górę.
hans Torden melder hans Komme, selv Kvæget melder hans Optræk.
