Hioba 36
1 Elihu mówił jeszcze:
Zatím přidal Elihu, a řekl:
2 Poczekaj trochę, a pouczę cię, bo jeszcze przemówię za Boga.
Postrp mne maličko, a oznámímť šíře; neboť mám ještě, co bych za Boha mluvil.
3 Z daleka przyniosę swą wiedzę i uznam sprawiedliwość mego Stwórcy.
Vynesu smysl svůj zdaleka, a stvořiteli svému přivlastním spravedlnost.
4 Bo naprawdę moje słowa nie [są] kłamstwem, a [człowiek] z doskonałą wiedzą [stoi] przed tobą.
V pravdě, žeť nebudou lživé řeči mé; zdravě smýšlejícího máš mne s sebou.
5 Oto Bóg [jest] potężny, a nie gardzi [nikim]. On jest potężny w sile serca.
Aj, Bůh silný mocný jest, aniž svých zamítá; silný jest, a srdce udatného.
6 Nie pozostawia niegodziwych przy życiu, a ubogim przyznaje prawa.
Neobživuje bezbožného, chudým pak k soudu dopomáhá.
7 Nie odwraca swoich oczu od sprawiedliwego, ale sadza ich na wieki z królami na tronie – i są wywyższeni.
Neodvrací od spravedlivého očí svých, nýbrž s králi na stolici sází je na věky, i bývají zvýšeni.
8 A jeśli są związani okowami albo spętani powrozami utrapienia;
Pakli by poutami sevříni byli, zapleteni jsouce provazy ssoužení:
9 Wtedy oznajmia im ich czyny i przestępstwa – to, że się wzmogły.
Tudy jim v známost uvodí hřích jejich, a že přestoupení jejich se ssilila.
10 Otwiera im ucho, aby [przyjęli] karę, i każe im odwrócić się od nieprawości.
A tak otvírá sluch jejich, aby se napravili, anobrž mluví jim, aby se navrátili od nepravosti.
11 Jeśli będą posłuszni i będą [mu] służyć, dopełnią swoich dni w dobrobycie, a swoich lat w rozkoszach.
Uposlechnou-li a budou-li jemu sloužiti, stráví dny své v dobrém, a léta svá v potěšení.
12 Ale jeśli nie usłuchają, zginą od miecza, umrą bez poznania.
Pakli neuposlechnou, od meče sejdou, a pozdychají bez umění.
13 Lecz [ludzie] obłudnego serca gromadzą gniew, nie wołają, kiedy ich wiąże.
Nebo kteříž jsou nečistého srdce, přivětšují hněvu, aniž k němu volají, když by je ssoužil.
14 Umierają w młodości, swoje życie spędzają wśród rozpustników.
Protož umírá v mladosti duše jejich, a život jejich s smilníky.
15 Wyrywa ubogiego z utrapienia i otwiera ich uszy w ucisku.
Vytrhuje, pravím, ssouženého z jeho ssoužení, a ty, jejichž sluch otvírá, v trápení.
16 Również ciebie wyrwałby z ciasnego miejsca na [miejsce] przestronne, gdzie nie ma ucisku, a [zastawiłby] twój stół pełnią tłuszczu.
A tak by i tebe přenesl z prostředku úzkosti na širokost, kdež není stěsnění, a byl by pokojný stůl tvůj tukem oplývající.
17 Ale ty zasłużyłeś na sąd niegodziwego, [dlatego] prawo i sąd będą cię trzymać.
Ale ty zasloužils, abys jako bezbožný souzen byl; soud a právo na tě dochází.
18 Gniew [wisi], więc uważaj, by nie poraził cię karą, gdyż nie wybawił cię żaden okup.
Jistě strach, aby tě neuvrhl Bůh u větší ránu, tak že by jakkoli veliká výplaty mzda, tebe nevyprostila.
19 Czy będzie zważał na twoje bogactwa? [Nie], ani [na] złoto, ani [na] jakiekolwiek siły [lub] potęgi.
Zdaliž by sobě co vážil bohatství tvého? Jistě ani nejvýbornějšího zlata, ani jakékoli síly neb moci tvé.
20 Nie tęsknij za nocą, kiedy ludzie są porwani ze swojego miejsca.
Nechvátejž tedy k noci, v kterouž odcházejí lidé na místo své.
21 Strzeż się, abyś nie zważał na nieprawość; gdyż wybrałeś to sobie zamiast utrapienia.
Hleď, abys se neohlédal na marnost, zvoluje ji raději, nežli ssoužení.
22 Oto Bóg jest najwyższy w swojej potędze, któż może tak nauczyć jak on?
Aj, Bůh silný nejvyšší jest mocí svou. Kdo jemu podobný učitel?
23 Kto mu wytyczył jego drogę? Albo kto mu powie: Popełniłeś nieprawość?
Kdo jemu vyměřil cestu jeho? Kdo jemu smí říci: Èiníš nepravost?
24 Pamiętaj, abyś wysławiał jego dzieło, któremu przypatrują się ludzie.
Pamětliv buď raději, abys vyvyšoval dílo jeho, kteréž spatřují lidé,
25 Wszyscy ludzie je widzą, człowiek przypatruje się nim z daleka.
Kteréž, pravím, všickni lidé vidí, na něž člověk patří zdaleka.
26 Oto Bóg [jest] wielki, a poznać [go] nie możemy, a liczba jego lat jest niezbadana.
Nebo Bůh silný tak jest veliký, že ho nemůžeme poznati, počet let jeho jest nevystižitelný.
27 On wyciąga bowiem krople wód, które padają z pary [jako] deszcz;
On zajisté vyvodí krůpěje vod, kteréž vylévají déšť z oblaků jeho,
28 Który spuszczają chmury i [który] obficie spływa na ludzi.
Když se rozpouštějí oblakové, a kropí na mnohé lidi.
29 (A kto zrozumie rozmieszczenie chmur i grzmot jego namiotu?
(Anobrž vyrozumí-li kdo roztažení oblaků, a zvuku stánku jeho,
30 Oto rozciąga nad nim swoją światłość i okrywa głębiny morskie.
Jak rozprostírá nad ním světlo své, aneb všecko moře přikrývá?
31 Przez te rzeczy bowiem sądzi narody i daje pokarm w obfitości.
Skrze ty věci zajisté tresce lidi, a též dává pokrmu hojnost.
32 Chmurami okrywa światłość i rozkazuje [jej ukrywać] się za wyznaczoną [chmurą]).
Oblaky zakrývá světlo, a přikazuje mu ukrývati se za to, co je potkává.)
33 Grzmot daje o nim znać, a także bydło – o parze unoszącej się w górę.
Ohlašuje o něm zvuk jeho, též dobytek, a to hned, když pára zhůru vstupuje.
