Hioba 34
1 Elihu mówił dalej:
Ještě mluvil Elihu, a řekl:
2 Słuchajcie, mądrzy, moich słów i wy, uczeni, posłuchajcie mnie.
Poslouchejte, moudří, řečí mých, a rozumní, ušima pozorujte.
3 Ucho bowiem bada słowa, jak podniebienie smakuje pokarm.
Nebo ucho řečí zkušuje, tak jako dásně okoušejí pokrmu.
4 Wybierzmy sobie sąd, rozeznajmy między sobą, co jest dobre.
Soud sobě zvolme, a vyhledejme mezi sebou, co by bylo dobrého.
5 Hiob bowiem powiedział: Jestem sprawiedliwy, a Bóg odrzucił moją sprawę.
Nebo řekl Job: Spravedliv jsem, a Bůh silný zavrhl při mou.
6 Czy mam kłamać wbrew swojej racji? Nieuleczalna jest moja rana, bez przestępstwa.
Své-liž bych pře ukrývati měl? Přeplněna jest bolestí rána má bez provinění.
7 Czy jest człowiek podobny do Hioba, który pije obelgi jak wodę?
Který muž jest podobný Jobovi, ješto by pil posměch jako vodu?
8 I który obraca się w towarzystwie czyniących nieprawość i chodzi z niegodziwcami?
A že by všel v tovaryšství s činiteli nepravosti, a chodil by s lidmi nešlechetnými?
9 Powiedział bowiem: Nic to nie pomoże człowiekowi, że ma upodobanie w Bogu.
Nebo řekl: Neprospívá to člověku líbiti se Bohu.
10 Dlatego posłuchajcie mnie, ludzie rozumni: Daleki jest Bóg od niegodziwości, Wszechmocny – od nieprawości.
A protož, muži rozumní, poslouchejte mne. Odstup od Boha silného nešlechetnost a od Všemohoucího nepravost.
11 Bo odpłaci człowiekowi według jego czynu i wynagrodzi każdemu według jego drogi.
Nebo on podlé skutků člověka odplací, a podlé toho, jaká jest čí cesta, působí, aby to nalézal.
12 Nie, naprawdę Bóg nie czyni przewrotnie, Wszechmocny nie wypacza sądu.
A naprosto Bůh silný nečiní nic nešlechetně, a Všemohoucí nepřevrací soudu.
13 Któż mu powierzył ziemię? Kto urządził cały okrąg świata?
Kdo svěřil jemu zemi? A kdo zpořádal všecken okršlek?
14 Gdyby zwrócił ku człowiekowi swoje serce, gdyby wziął do siebie jego ducha i tchnienie;
Kdyby se na něj obrátil, a ducha jeho i duši jeho k sobě vzal,
15 To zginęłoby wszelkie ciało razem, a człowiek w proch by się obrócił.
Umřelo by všeliké tělo pojednou, a tak by člověk do prachu se navrátil.
16 Jeśli więc masz rozum, posłuchaj tego [i] nadstaw uszu na moje słowa.
Máš-li tedy rozum, poslyš toho, pusť v uši své hlas řečí mých.
17 Czy ma panować ten, który nienawidzi prawości? Czy potępisz tego, który jest bardzo sprawiedliwy?
Ješto ten, kterýž by v nenávisti měl soud, zdaliž by panovati mohl? Èili toho, jenž jest svrchovaně spravedlivý, za nešlechetného vyhlásíš?
18 Czy wypada do króla mówić: Nikczemniku? A do książąt: Bezbożni?
Zdaliž sluší králi říci: Ó nešlechetný, a šlechticům: Ó bezbožní?
19 Tym bardziej do tego, który nie ma względu na książąt i nie stawia bogacza nad ubogim? Oni wszyscy bowiem są dziełem jego rąk.
Mnohem méně tomu, kterýž nepřijímá osob knížat, aniž u něho má přednost urozený před nuzným; nebo dílo rukou jeho jsou všickni.
20 Umrą nagle, o północy lud będzie wzruszony i przeminie, a mocarz zostanie usunięty bez [udziału] ręki [ludzkiej].
V okamžení umírají, třebas o půl noci postrčeni bývají lidé, a pomíjejí, a zachvácen bývá silný ne rukou lidskou.
21 Jego oczy bowiem patrzą na drogi człowieka i [on] widzi wszystkie jego kroki.
Nebo oči jeho hledí na cesty člověka, a všecky kroky jeho on spatřuje.
22 Nie ma ciemności ani cienia śmierci, gdzie mogliby się ukryć ci, którzy czynią nieprawość.
Neníť žádných temností, ani stínu smrti, kdež by se skryli činitelé nepravosti.
23 Na człowieka bowiem nie wkłada więcej [niż to, co słuszne], aby stawił się na sąd przed Bogiem.
Aniž zajisté vzkládá na koho více, tak aby se s Bohem silným souditi mohl.
24 Rozbije wielu mocarzy i innych osadzi w ich miejsce.
Pyšné stírá bez počtu, a postavuje jiné na místa jejich.
25 A ponieważ zna ich czyny, wywraca ich w nocy, aby byli zmiażdżeni.
Nebo zná skutky jejich; pročež na ně obrací noc, a potříni bývají.
26 Chłoszcze ich jako niegodziwych w miejscu widocznym;
Jakožto bezbožné rozráží je na místě patrném,
27 Za to, że odstąpili od niego i nie zważali na żadne jego drogi;
Proto že odstoupili od něho, a žádných cest jeho nešetřili,
28 Z tego powodu dochodzi do niego wołanie biednych, a on wysłuchuje wołania ubogich.
Aby dokázal, že připouští k sobě křik nuzného, a volání chudých že vyslýchá.
29 Gdy zaprowadzi pokój, któż go zburzy? A gdy zakryje swoje oblicze, któż go ujrzy? [A czyni] tak zarówno narodowi, jak i człowiekowi;
(Nebo když on spokojí, kdo znepokojí? A když skryje tvář svou, kdo jej spatří?) Tak celý národ, jako i každého člověka jednostejně,
30 Aby obłudnik już nie panował i nie był pułapką dla ludzi.
Aby nekraloval člověk pokrytý, aby nebylo lidem ourazu.
31 Doprawdy, powinieneś mówić do Boga: Poniosłem [karę], a nie będę [już] grzeszyć.
Jistě žeť k Bohu silnému raději toto mluveno býti má: Ponesuť, nezruším.
32 Naucz mnie tego, [czego] nie widzę; jeśli popełniłem nieprawość, [już] więcej tego nie uczynię.
Mimo to, nevidím-li čeho, ty vyuč mne; jestliže jsem nepravost páchal, neučiním toho víc.
33 Czy [wszystko] ma być po twojej myśli? On odpłaci, czy odrzucisz, czy wybierzesz, a nie ja. Ale jeśli wiesz lepiej, to powiedz.
Nebo zdali vedlé tvého zdání odplacovati má, že bys ty toho neliboval, že bys ono zvoloval, a ne on? Pakli co víš jiného, mluv.
34 Niech mi powiedzą ludzie rozumni, niech człowiek mądry posłucha mnie:
Muži rozumní se mnou řeknou, i každý moudrý poslouchaje mne,
35 Hiob mówi niemądrze, a jego słowa nie są roztropne.
Že Job hloupě mluví, a slova jeho nejsou rozumná.
36 Niech Hiob zostanie doświadczony do końca za swoje odpowiedzi odnośnie do niegodziwych ludzi.
Ó by zkušen byl Job dokonale, pro odmlouvání nám jako lidem nepravým,
37 Dodaje bowiem buntu do swego grzechu, klaszcze przy nas rękoma i mnoży swoje słowa przeciwko Bogu.
Poněvadž k hříchu svému přidává i nešlechetnost, mezi námi také jen chloubu svou vynáší, a rozmnožuje řeči své proti Bohu.
